Pierwszy w Rzymie

ha niespodziewałam sie po autorece Ptaków Ciernistych takiego dzieła. Przedstawiony świat bardzo rzetelnie i ze ścisłością, trochę można się pogubić w gąszczu postaci i ich pochodzeniu , rodziny ale ogólnie bardzo wiernie oddany Rzym i jego ciemne sprawki . Mało pocieszające ale jak widać ludzie nie bardzo zmienili się od tego czasu a już zwłaszcza politycy , nadal knują, zdradzają , cudzołożą itp. Nie stety nie jest to powieść budująca, mnie przygnębiła wręcz.

ha niespodziewałam sie po autorece Ptaków Ciernistych takiego dzieła. Przedstawiony świat bardzo rzetelnie i ze ścisłością, trochę można się pogubić w gąszczu postaci i ich pochodzeniu , rodziny ale ogólnie bardzo wiernie oddany Rzym i jego ciemne sprawki . Mało pocieszające ale jak widać ludzie nie bardzo zmienili się od tego czasu a już zwłaszcza politycy , nadal...

Z wielką przyjemnością przeczytałem cały ten cykl. Jednym z głównych jego atutów jest doskonałe wczucie się w klimat epoki, dogłębna znajomość kultury i literatury rzymskiej. Przy tym nie jest to zbeletryzowany podręcznik, czy kronika. Na tle niektórych innych serii historycznych, na przykład "Wespazjan", cykl korzystnie wyróżnia się tym, że nie usiłuje wciskać czytelnikom nowomodnych mitów "historycznych" w stylu bredni Dana Browna.
Wydarzenia są pokazane z perspektywy uczestników. Dużo uwagi poświęca się rozkryciu ich motywacji i osobowości, ale bez pominięcia logiki procesów historycznych.

Z wielką przyjemnością przeczytałem cały ten cykl. Jednym z głównych jego atutów jest doskonałe wczucie się w klimat epoki, dogłębna znajomość kultury i literatury rzymskiej. Przy tym nie jest to zbeletryzowany podręcznik, czy kronika. Na tle niektórych innych serii historycznych, na przykład "Wespazjan", cykl korzystnie wyróżnia się tym, że nie usiłuje wciskać czytelnikom...

Jak z pewnością zauważyliście moi drodzy czytacze, moja machina czasu (pasja czytania książek) ostatnio podróżuje do starożytnego Rzymu. Słyszałem co nieco o powieściach pisanych przez Colleen McCullough i nie były to opinie pochlebne. Spodziewałem się raczej powieści z gatunku łzawych miłostek a tu proszę, miła niespodzianka. Do całej tej sytuacji pasuje świetnie rosyjskie przysłowie: wiek żywi — wiek uczis' a umri durakom, (dla młodszych czytaczy nieznających języka Władimira Putina: uczysz się przez całe życie, a umierasz głupi). Tak więc podchodziłem do tej pozycji jak pies do jeża przez całą pierwszą stronę.:)
Muszę przyznać, że konieczne jest przebrnięcie przez pierwszych 40 czy 60 stron. Mnogość powtarzających się imion i nazwisk, dziadków, ojców i synów jest wręcz przytłaczająca. Czułem się jak kot, który stojąc na plaży nie może ogarnąć tej kuwety.
Już, już czytając o Juliuszu Cezarze myślałem, że zaczynam łapać wątek a tu okazało się, że to dziadek Cezara, TEGO CEZARA, nam wszystkim znanego. Musiałem, więc sięgnąć pamięcią do szkolnej ławy, skojarzyć kilka faktów, dat i wreszcie potoczyło się. Niezwykła narracja (czasami w formie listów zawierających ploteczki),tempo sytuacji oraz wspaniale przedstawiony konflikt Mariusza (prowincjusza nieznającego greki, he, he) z Metellusami (w szczególności ze „świnką szczecinką”),patrycjuszami, którzy własne dobro cenili bardziej od motłochu, policzonych głowami i dobra Rzymu, jako miasta i państwa. Wyraziste postaci. Dwoistość natury Sulli przedstawiona wg mnie po mistrzowsku. Autorka wspaniale przedstawiła bezwzględność homo sapiens i ambicje niektórych przedstawicieli tego najgroźniejszego gatunku. Miasto wręcz narysowane słowami, polityczne gierki w senacie. Gdzie tym naszym prowincjonalnym politykom z ul. Wiejskiej do Senatorów Rzymu? Niestety trzeba wracać do realu. Na szczęście przede mną jeszcze dwa tomy. Może one pomogą mi przetrwać te wyborcze igrzyska obietnic, pychy i jadu, które nas codziennie zalewają z TV. Szczerze polecam książkę (odradzam TV).:)

Jak z pewnością zauważyliście moi drodzy czytacze, moja machina czasu (pasja czytania książek) ostatnio podróżuje do starożytnego Rzymu. Słyszałem co nieco o powieściach pisanych przez Colleen McCullough i nie były to opinie pochlebne. Spodziewałem się raczej powieści z gatunku łzawych miłostek a tu proszę, miła niespodzianka. Do całej tej sytuacji pasuje świetnie...

Upadek republikańskiego Rzymu był skutkiem wydarzeń, które wyniosły do najwyższych zaszczytów jednostki wybitne, ale zbyt ambitne, aby dzielić chwałę i wielkość Rzymu z równymi sobie.
Podziwiam autorkę za wiedzę, postacie są z krwi i kości, a fabuła solidnie osadzona w epoce i tylko szkoda, że kampanie i bitwy są gdzieś daleko poza głównym nurtem książki. Trzy tomy, które tworzą tryptyk "Władcy Rzymu" to historia końca republiki opowiedziana z talentem literackim w zgodzie z prawdą historyczną.

Upadek republikańskiego Rzymu był skutkiem wydarzeń, które wyniosły do najwyższych zaszczytów jednostki wybitne, ale zbyt ambitne, aby dzielić chwałę i wielkość Rzymu z równymi sobie.
Podziwiam autorkę za wiedzę, postacie są z krwi i kości, a fabuła solidnie osadzona w epoce i tylko szkoda, że kampanie i bitwy są gdzieś daleko poza głównym nurtem książki. Trzy tomy, które...

Bardzo ciekawie opowiedziana historia dwóch wielkich ludzi w czasach Cesarstwa Rzymskiego.

Bardzo ciekawie opowiedziana historia dwóch wielkich ludzi w czasach Cesarstwa Rzymskiego.

Książkę czytałam już dawno temu więc trudno napisać mi wyczerpującą recenzję. Polecam zainteresowanym dziejami Cesarstwa Rzymskiego. Przyzwoita powieść historyczna z wyczerpującymi dodatkowymi wyjaśnieniami historycznymi.

Książkę czytałam już dawno temu więc trudno napisać mi wyczerpującą recenzję. Polecam zainteresowanym dziejami Cesarstwa Rzymskiego. Przyzwoita powieść historyczna z wyczerpującymi dodatkowymi wyjaśnieniami historycznymi.

Powieść nieco mnie rozczarowała - spodziewałam się, że autorka więcej miejsca poświęciła obyczajowości Rzymian; tymczasem poczułam się przytłoczona szczegółowymi opisami politycznych i wojennych strategii.

Plusem na pewno są wyraziste postacie i ich perypetie. Doskonale pisarka odmalowała społeczny podział i wynikające z niego konsekwencje, oraz typową dla patrycjuszy rzymskich walkę o władzę, wpływy w senacie, knowania, kupczenie zawieranymi związkami małżeńskimi...

Znacznie bardziej jednak podobały mi się inne powieści historyczne McCullough (np. "Pieśń o Troi").

Powieść nieco mnie rozczarowała - spodziewałam się, że autorka więcej miejsca poświęciła obyczajowości Rzymian; tymczasem poczułam się przytłoczona szczegółowymi opisami politycznych i wojennych strategii.

Plusem na pewno są wyraziste postacie i ich perypetie. Doskonale pisarka odmalowała społeczny podział i wynikające z niego konsekwencje, oraz typową dla patrycjuszy...