Dziewczynka z przyszłości

Czwarta część przygód Alicji w kosmosie. Tym razem opowiadana z perspektywy taty, który wspomina jej wczesne przygody. Wydawałoby się, że w czwartym tomie może już brakować pomysłów i świeżości, ale nic bardziej mylnego! Bułyczow ma chyba jakiś pokaźny worek z pomysłami, a czwarta część wydaje się być jedną z najlepszych, chociaż stanowi raczej zbiór opowiadań, a nie powieść opowiadającą jedną historię. Niby to opowiadania science fiction, ale spokojnie można je zaliczyć do literatury przygodowej. Język opowiadań jest klarowny i wartki, że aż chce się czytać, a jednak Bułyczow nie byłby sobą, gdyby nie było drugiego dna. Szczególnie zamykające tom dwie dłuższe nowele (ich objętość stanowi połowę książki) "Urodziny Alicji" i "Więźniowie asteroidu" mówią o możliwych i namacalnych zagrożeniach. W pierwszym z nich jest to kosmiczna dżuma, a w drugim metafora władzy totalitarnej. "Wyspa zardzewiałego lejtnanta" ostrzega przed terroryzmem, militaryzmem i szablonowym myśleniem. Ja osobiście nie uznałbym cyklu o przygodach Alicji jako literaturę wyłącznie młodzieżową. Autor pokpiwa sobie od czasu do czasu z sowieckich realiów, a całość zawiera sporo humoru.

Czwarta część przygód Alicji w kosmosie. Tym razem opowiadana z perspektywy taty, który wspomina jej wczesne przygody. Wydawałoby się, że w czwartym tomie może już brakować pomysłów i świeżości, ale nic bardziej mylnego! Bułyczow ma chyba jakiś pokaźny worek z pomysłami, a czwarta część wydaje się być jedną z najlepszych, chociaż stanowi raczej zbiór opowiadań, a nie...

Dobre ale poprzednia część podobała mi się bardziej. Gdyby próbować umieścić książkę chronologicznie to pierwsza jej cześć "Dziewczynka której nic się nie stanie" znalazła by się przed "Wakacjami Alicji" natomiast kolejne części przed "Milion przygód". Poznajemy tutaj bowiem historię pierwszego spotkania z Rrrr (archeologiem który wygląda jak bezogonowy kotek z jednym fioletowym okiem). Poznajemy też lepiej Gromozekę. W tej też części chyba najbardziej czuć, że jest to radziecka fantastyka naukowa. Autor chyba świadomie nieco drwi z współczesnych mu czasów - pokarm dla brontozaura Brontiego sprowadzany jest rakietami towarowymi z Indii (młode pędy bambusa) gdy "bananów zaś dostarczył nam sowchoz 'Melioracja'". Robot gosposia gotuje kaszę mannę (z grudkami) jednak wciąż się przepala mimo iż to nowy robot "ze Szczełkowskiej Fabryki"... a jak się okazuje, nawet w XXI wieku by zadzwonić do Tokio trzeba spieszyć na stację kolejową. No ale robot gosposia jest. No i kiedy Bułyczow opisuje lądowanie pierwszych kosmonautów na Koloidzie nie może zabraknąć "niezmiernie ważnych osobistości - przywódców partii, uczonych (...)". Mimo to książkę się przyjemnie czyta a wszystkie zsrr-owskie smaczki budzą tylko uśmiech... ale pewnie tylko na twarzach starszych czytelników. Młodszym z pewnością spodobają się przygody rezolutnej Alicji.

Dobre ale poprzednia część podobała mi się bardziej. Gdyby próbować umieścić książkę chronologicznie to pierwsza jej cześć "Dziewczynka której nic się nie stanie" znalazła by się przed "Wakacjami Alicji" natomiast kolejne części przed "Milion przygód". Poznajemy tutaj bowiem historię pierwszego spotkania z Rrrr (archeologiem który wygląda jak bezogonowy kotek z jednym...

Powróciłem do tej książki po około 20 latach. Ku mojemu zdziwieniu, wciąż pamiętałem całkiem spore fragmenty fabuły. Naturalnie, czytałem ją z zupełnie innej perspektywy, niż jako nastolatek. To pozycja dla zdecydowanie młodszych czytelników, jednak pewny jestem, że ta lekka fantastyka będzie im się podobać.

Powróciłem do tej książki po około 20 latach. Ku mojemu zdziwieniu, wciąż pamiętałem całkiem spore fragmenty fabuły. Naturalnie, czytałem ją z zupełnie innej perspektywy, niż jako nastolatek. To pozycja dla zdecydowanie młodszych czytelników, jednak pewny jestem, że ta lekka fantastyka będzie im się podobać.

Jedna z pierwszych powieści SF, którą przeczytałem w swoim życiu. Z perspektywy czasu wydaje się być bardzo naiwna, ale chyba właśnie w tym tkwi jej urok. Duży plus dla Bułyczowa za dużą dawkę humoru.

Jedna z pierwszych powieści SF, którą przeczytałem w swoim życiu. Z perspektywy czasu wydaje się być bardzo naiwna, ale chyba właśnie w tym tkwi jej urok. Duży plus dla Bułyczowa za dużą dawkę humoru.

Chyba najsłabszy tom, mimo ciekawej formy (zbiorku opowiadań).

Chyba najsłabszy tom, mimo ciekawej formy (zbiorku opowiadań).

Czytałem tę książkę w dzieciństwie i uznałem, że muszę znów po nią sięgnąć. Wspaniale się bawiłem odkrywając od nowa przygody rezolutnej Alicji.

Czytałem tę książkę w dzieciństwie i uznałem, że muszę znów po nią sięgnąć. Wspaniale się bawiłem odkrywając od nowa przygody rezolutnej Alicji.

To nie jest książka TYLKO dla dzieci. Myślę, że w każdym wieku można się nią zainteresować.
<edytowana> Są kolejne części! Pozdrawiam

To nie jest książka TYLKO dla dzieci. Myślę, że w każdym wieku można się nią zainteresować.
<edytowana> Są kolejne części! Pozdrawiam

Jak dla mnie absolutne "must read" dla dzieci. Moja 5-letnia córeczka pokochała przygody Alicji tak jak ja. Polecam każdemu do poczytania i pośmiania się.

Jak dla mnie absolutne "must read" dla dzieci. Moja 5-letnia córeczka pokochała przygody Alicji tak jak ja. Polecam każdemu do poczytania i pośmiania się.

Bardzo przyjemna w czytaniu książka. Ciekawe pomysły. Jak zwykle, nie czułem się rozczarowany :-)

Bardzo przyjemna w czytaniu książka. Ciekawe pomysły. Jak zwykle, nie czułem się rozczarowany :-)

Coś dla młodszych adeptów fantastyki, w sam raz do czytania dziecku przed snem. Acz dorośli miłośnicy twórczości Bułyczowa też znajdą tu coś miłego dla oka i wyobraźni.

Coś dla młodszych adeptów fantastyki, w sam raz do czytania dziecku przed snem. Acz dorośli miłośnicy twórczości Bułyczowa też znajdą tu coś miłego dla oka i wyobraźni.