Oko za oko: Lalka

Książka dobra, aczkolwiek niekoniecznie wspaniała, bo chociaż w niewielkiej objętości zdołała zawrzeć wszystko, co powinna zawierać opowieść grozy. Jednak mocno brakowało mi napięcia w trakcie momentu kulminacyjnego, którego rozwiązanie było przewidywalne, a on sam pozbawiony intensywności. Z pozytywnych stron to bardzo ładnie rozpisano "ekspansję zła" (na razie w skali mikro) to jak to subtelnie, ale skutecznie wpływało na umysły swych ofiar. Jednak to, co mnie w książeczce uwiodło to... Prolog. Przyjemny wstęp z nienazwanym widmem poruszającym się po opuszczonym szpitalu, to jak te przegląda znajdujące się tam przedmioty, wybiera jeden i przywołuje związaną z nim historię. MAJSTERSZTYK. Chociażby ze względu na to warto sięgnąć po pozycję.

Książka dobra, aczkolwiek niekoniecznie wspaniała, bo chociaż w niewielkiej objętości zdołała zawrzeć wszystko, co powinna zawierać opowieść grozy. Jednak mocno brakowało mi napięcia w trakcie momentu kulminacyjnego, którego rozwiązanie było przewidywalne, a on sam pozbawiony intensywności. Z pozytywnych stron to bardzo ładnie rozpisano "ekspansję zła" (na razie w skali...

Stara dobra książka grozy. W momencie w którym zostaje zburzony szpital psychiatryczny w miasteczku Blackstone zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Mianowicie pewna rodzina dostaje przesyłkę zawierająca starą porcelanową lalkę. Później jest już tylko gorzej.

Stara dobra książka grozy. W momencie w którym zostaje zburzony szpital psychiatryczny w miasteczku Blackstone zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Mianowicie pewna rodzina dostaje przesyłkę zawierająca starą porcelanową lalkę. Później jest już tylko gorzej.

Zawyżam ocenę, ale klimat i lekki styl Saula nie pozwalają mi na krytykę. Wciąga. 7--

Zawyżam ocenę, ale klimat i lekki styl Saula nie pozwalają mi na krytykę. Wciąga. 7--

Co my tu mamy?

Małe miasteczko - jest.
Dawno temu zamknięty szpital dla psychicznie chorych - jest.
Tajemnicza postać w czerni - jest.
Lalka z hipnotyzującymi szklanymi oczkami - jest.

I co z tego wynika? Urocza opowiastka grozy, która wprowadza ładnie w historię zamkniętą w sześciu mini powieściach. Czyta się leciutko i szybciutko, a dodatkowo nabiera się ochoty na więcej... Generalnie warto.

Co my tu mamy?

Małe miasteczko - jest.
Dawno temu zamknięty szpital dla psychicznie chorych - jest.
Tajemnicza postać w czerni - jest.
Lalka z hipnotyzującymi szklanymi oczkami - jest.

I co z tego wynika? Urocza opowiastka grozy, która wprowadza ładnie w historię zamkniętą w sześciu mini powieściach. Czyta się leciutko i szybciutko, a dodatkowo nabiera się ochoty na...

Blackstone to małe miasteczko położone w New Hampshire. I jak każde małe miasteczko - szczególnie to występujące w powieści grozy - może poszczycić się budynkiem o bardzo wątpliwej reputacji. W tym przypadku epicentrum ponurych wydarzeń jest górujące nad miastem domiszcze, niegdyś pełniące rolę zakładu dla obłąkanych. Mija wiele lat od zamknięcia ośrodka, kiedy zarząd miasta - z inicjatywy Billa McGuire'a - postanawia zastąpić niszczejący budynek nowym centrum handlowym. W tym samym czasie McGuire'owie otrzymują anonimowy podarek: tytułową lalkę. Niepozorny przedmiot szybko przyczynia się do wprowadzenia zamętu w spokojne życie rodzinne Billa.

Przede wszystkim powieść pisana jest bardzo prostym językiem, bez żadnych ubarwień czy błyśnięć "giętkim piórem". Saul pisze konkretnie i zwięźle, właściwie jedyne opisy jakich uświadczymy tyczą się architektoniki - choć i tutaj szaleństwa nie ma. O ironio, autor poświęcił parę linijek na szybkie nakreślenie wyglądu postaci drugo- i trzecioplanowych, podczas gdy nie wspomniał nawet słowem o rodzinie McGuire'ów, wokół której skupia się cała historia. Między wierszami można wyłapać śladowe informacje, a o ile wiek Billa możemy pi razy drzwi oszacować i pięć lat w tę czy we w tę nie zrobi nam różnicy, o tyle w przypadku jego córki, Megan, stanowi to spory problem. Zwłaszcza, że jest poprowadzona dość niekonsekwentnie i trudno stwierdzić, czy mamy do czynienia z pięcio- czy dziesięciolatką. Kolejny zarzut w kwestii bohaterów? Zbyt duże zagęszczenie postaci i nazwisk w pierwszych stronach. Zbędne czy nie, okaże się dopiero przy kolejnych odcinkach. Póki co, wprowadzają tylko niepotrzebny chaos.

Sama historia jest mocno skondensowana - trudno wybrać odpowiedni fragment do wpisu, nie zdradzając przy tym zbyt wiele informacji. Jednocześnie fabuła nie należy do oryginalnych. Od samego początku lalka wzbudza fascynację zarówno żony jak i córki Billa, a przy okazji nasze podejrzenia. Bardzo łatwo przewidzieć, jak potoczą się losy rodziny i nawet czytelnik kompletnie nieobeznany z gatunkiem nie będzie zaskoczony.

Mimo wszystkich tych potknięć powieść trzyma w napięciu, Saul umiejętnie korzysta z wyślizganych motywów i straszaków, dobrze oddaje klimat małej mieściny... i nie ma co wymagać więcej. "Lalka" miała być wstępem do sześcioczęściowej serii, zarysować fabułę i wprowadzić nas wśród mieszkańców Blackstone. Pojawiają się pierwsze zagadki: kto wysyła przeklęte przedmioty? W jakim celu? Na to pytanie możemy sobie połowicznie odpowiedzieć, zerkając na sam tytuł, jednak kryje się za nim znacznie więcej.

Pierwsza część spełniła swoje zadanie idealnie. Co prawda w stylu autora można dopatrzeć się wielu niedociągnięć, ale summa summarum - czyta się przyjemnie. Na naszym rodzimym rynku pojawiły się niestety tylko cztery z sześciu części, także trzeba się liczyć z tym, że finał będzie serwowany w języku angielskim.

Blackstone to małe miasteczko położone w New Hampshire. I jak każde małe miasteczko - szczególnie to występujące w powieści grozy - może poszczycić się budynkiem o bardzo wątpliwej reputacji. W tym przypadku epicentrum ponurych wydarzeń jest górujące nad miastem domiszcze, niegdyś pełniące rolę zakładu dla obłąkanych. Mija wiele lat od zamknięcia ośrodka, kiedy zarząd...

Bardzo ciekawa.

Bardzo ciekawa.

Jak na taką straszliwą opowieść książka stanowczo za krótka jednak autor umieścił w niej wszystko co powinno być tutaj zawarte. Jestem pełna podziwu, gdyż mało kto umie sprawić, by czytelnik naprawdę bał się czytanej lektury.

Jak na taką straszliwą opowieść książka stanowczo za krótka jednak autor umieścił w niej wszystko co powinno być tutaj zawarte. Jestem pełna podziwu, gdyż mało kto umie sprawić, by czytelnik naprawdę bał się czytanej lektury.