Mąż z Nazaretu

Czytana kilka lat temu. Wrażenia pozytywne. Mniej więcej w tym samym czasie literowane "Listy Nikodema" w rywalizacji z "Mężem z Nazaretu" raczej przegrały. Nie wnikając w prawdę historyczną o tamtych wydarzeniach (zresztą powieści nie są od tego),nie siląc się też na kurtuazję wobec osoby autora muszę napisać, że Żyd Asz napisał dobrą powieść o życiu Jezusa Chrystusa ( jak dla mnie materiał na niezły scenariusz filmowy, ale niekoniecznie amerykański),ale też o tamtej epoce. A były to bardzo pogmatwane czasy. Z tego co wiem, książka wzbudziła w momencie wydania protesty chrześcijan, ale też i Żydów, czyli zarzut stronniczości wysuwany wobec autora raczej jest bezzasadny.
Coś na co zwróciłem szczególną uwagę?
Przede wszystkim bardzo zmysłowa poetyka opisu osoby Marii Magdaleny. Asz zamiennie nazywa ją (spotkałem się tym po raz pierwszy) Marią z Magdali. Rozdziały zatytułowane: "Ogród wonności Marii z Magdali" i "Olejki Marii Magdaleny" to mistrzostwo.
Druga rzecz to opis postaci Judasza. Nie stanowi tajemnicy, że osoba nie ma ogólnie dobrego pijaru, ale Asz z jednowymiarowej postaci, uczynił naprawdę bardzo ciekawą, aczkolwiek nieco "nawiedzoną" ( ale raczej w dobrym tego słowa znaczeniu) osobę, w której znana historia z wydaniem Chrystusa nabiera dramatycznego, ale i ludzkiego wymiaru. Ja przynajmniej wersję Asza jeżeli nie bezwarunkowo zaakceptowałem to przynajmniej uznałem za sensowną.
Ogólnie książkę polecam. Nawet wyznawcom Buddy.

Czytana kilka lat temu. Wrażenia pozytywne. Mniej więcej w tym samym czasie literowane "Listy Nikodema" w rywalizacji z "Mężem z Nazaretu" raczej przegrały. Nie wnikając w prawdę historyczną o tamtych wydarzeniach (zresztą powieści nie są od tego),nie siląc się też na kurtuazję wobec osoby autora muszę napisać, że Żyd Asz napisał dobrą powieść o życiu Jezusa Chrystusa (...

Bardzo mądra i głęboka książka polecam wierzącym i niewierzącym. Brałem ją do ręki pełen obaw, że może czas poświęcony na nią straconym będzie, ale "rozczarowałem się pozytywnie".

Bardzo mądra i głęboka książka polecam wierzącym i niewierzącym. Brałem ją do ręki pełen obaw, że może czas poświęcony na nią straconym będzie, ale "rozczarowałem się pozytywnie".

Zawsze fascynowały mnie książki przenoszące nas do odległych czasów, jednakże trzeba mieć wielki talent literacki aby napisać dobrą powieść historyczną. Niełatwo sprawić, żeby opisywane w książce realia dawnych czasów, szczegóły życia bohaterów, ich język brzmiały naturalnie, a nie jakby żywcem przepisane z jakiejś publikacji naukowej. Jednak Szalomowi Aszowi się to udało. Opisał realia życia w Galilei i Judei I w. n.e niemalże jakby z autopsji, co sprawia, że powieść wciąga czytelnika już od pierwszej strony.

Książka Szaloma Asza to powieść o tym jak przenikają się wzajemnie historia i współczesność, to powieść o „Mężu z Nazaretu”- Jezusie Chrystusie opisywanym z perspektywy Jego uczniów, rzymskich okupantów, bezstronnych obserwatorów szukających prawdy a także współczesnego antysemity. Różne perspektywy stanowią tutaj jedną spójna całość.

Chociaż autor nie był chrześcijaninem jego książka jest w zasadzie zgodna z nauczaniem ortodoksyjnego chrześcijaństwa, poza jedynym fragmentem, kiedy Maryja twierdzi, że Jezus był pierwszym owocem miłości Jej i Józefa. (Nota bene, powieść Szalom Asza wywołała dosyć duże kontrowersje w społeczności żydowskiej.) Autor czerpie zarówno z Ewangelii jak też z różnych żydowskich źródeł, nawet przypisując Jezusowi czyny innych znanych żydowskich mędrców i rabinów. Ukazuje głębię i piękno Jego człowieczeństwa przedstawiając Go jako oddanego Bogu, pełnego wrażliwości dla ludzkiego cierpienia i głęboko kochającego swój naród Izraelski, a równocześnie doświadczającego ludzkich uczuć lęku i cierpienia. (przejmująca jest scena w Ogrodzie Oliwnym, gdzie Jezus woła: „wszystko kwitnie, a ja mam umierać?”)

W moim odczuciu książka Szaloma Asza jest także swoistą apologią narodu Żydowskiego, próbą odparcia zarzutów o odpowiedzialność za ukrzyżowanie i śmierć Chrystusa. Według interpretacji autora, doprowadzenie do ukrzyżowania Jezusa było tragiczną pomyłką narodu ciemiężonego zarówno przez rzymskich okupantów jak i swoich własnych przywódców. Tłum domagający się Jego śmierci tak naprawdę nie był do końca świadomy co robi. Jest to może pogląd dyskusyjny, ale i warty zastanowienia. Ja osobiście, dzięki lekturze tej książki uwolniłam się jednak od pewnego stereotypu. Mianowicie, często spotykałam się ze stwierdzeniem brzmiącym mniej więcej tak: „Żydzi odrzucili Jezusa, ponieważ oczekiwali Mesjasza jako politycznego przywódcy, który wyzwoliłby ich spod rzymskiej okupacji, a On nie spełnił tych oczekiwań.”, czyli zarzuca się Żydom materializm i dbanie tylko o swoje doczesne interesy. Osoby podpisujące się pod takim poglądem zapewne nie zdają sobie sprawy jak okrutna była rzymska okupacja i jak wiele wymagała od nich heroicznych aktów obrony swojej wiary w jedynego Boga. Cóż jest złego w pragnieniu niepodległości dla swojej ojczyzny?

Podsumowując „Mąż z Nazaretu to powieść historyczna najlepszego gatunku jak też lektura skłaniająca do głębokich przemyśleń.

Zawsze fascynowały mnie książki przenoszące nas do odległych czasów, jednakże trzeba mieć wielki talent literacki aby napisać dobrą powieść historyczną. Niełatwo sprawić, żeby opisywane w książce realia dawnych czasów, szczegóły życia bohaterów, ich język brzmiały naturalnie, a nie jakby żywcem przepisane z jakiejś publikacji naukowej. Jednak Szalomowi Aszowi się to...