Duże zaskoczenie, bo ma dość niskie oceny, a mi się bardzo podobała. Jest coś, co lubię najbardziej w kryminalnych historiach, czyli próba zgłębienia umysłu mordercy, motywacji itp., a nie tylko opisy zbrodni. Zgłębia ją główny bohater czyli psychiatra, a mordercą jest też psychiatra, nawzajem próbują wejść sobie do głów (w sposób raczej nierealny bo przez listy w gazecie, ale mi nie przeszkadza ten absurd). Jest też dodatkowy wątek relacji tego psychiatry z "trudnym dzieckiem", fajnie wpasowany i też ciekawy.
Dla mnie mega gicior cała historia, w dodatku język jest bardzo dobry.

Duże zaskoczenie, bo ma dość niskie oceny, a mi się bardzo podobała. Jest coś, co lubię najbardziej w kryminalnych historiach, czyli próba zgłębienia umysłu mordercy, motywacji itp., a nie tylko opisy zbrodni. Zgłębia ją główny bohater czyli psychiatra, a mordercą jest też psychiatra, nawzajem próbują wejść sobie do głów (w sposób raczej nierealny bo przez listy w gazecie,...

Sama nie wiem co myśleć o tej książce. Momentami nudna i niezrozumiała. Niektóre momenty wydawały mi się nie zrozumiałe dla takiego zwykłego, prostego człowieka. Jednak miała coś takiego w sobie, że jak się zaczęło czytać to chciało się dotrzeć do zakończenia. Jednak czy warto? Zakończenie raczej krótkie i bez wielkiego wow. Mało zwrotów akcji, przez co książka traci na ocenie.

Sama nie wiem co myśleć o tej książce. Momentami nudna i niezrozumiała. Niektóre momenty wydawały mi się nie zrozumiałe dla takiego zwykłego, prostego człowieka. Jednak miała coś takiego w sobie, że jak się zaczęło czytać to chciało się dotrzeć do zakończenia. Jednak czy warto? Zakończenie raczej krótkie i bez wielkiego wow. Mało zwrotów akcji, przez co książka traci na ocenie.

Psychiatra prowadzący terapię psychopatycznego psychiatry na oczach czytelników gazety? Nieprofesjonalne i nieprawdopodobne. Fabuła przewidywalna do bólu. Dla zabicia czasu daje się czytać, ale nie jest to pozycja, którą bym poleciła znajomym.

Psychiatra prowadzący terapię psychopatycznego psychiatry na oczach czytelników gazety? Nieprofesjonalne i nieprawdopodobne. Fabuła przewidywalna do bólu. Dla zabicia czasu daje się czytać, ale nie jest to pozycja, którą bym poleciła znajomym.

Ciekawe połączenie w książce rozmowy psychiatry z mordercą. Te intymne rozmowy pozwalały spojrzeć na tego człowieka pod innym kątem.

Ciekawe połączenie w książce rozmowy psychiatry z mordercą. Te intymne rozmowy pozwalały spojrzeć na tego człowieka pod innym kątem.

Książka mi się bardzo podobała, chociaż przyznaje że momentami była nudnawa.
Nie przypadła mi do gustu postać Whitney rozdziały z nią były nudne.
Postać Franka jest okej, jednak największym plusem książki jest "psychopata" to dzięki niemu powieść mi się tak podobała ;)

Książka mi się bardzo podobała, chociaż przyznaje że momentami była nudnawa.
Nie przypadła mi do gustu postać Whitney rozdziały z nią były nudne.
Postać Franka jest okej, jednak największym plusem książki jest "psychopata" to dzięki niemu powieść mi się tak podobała ;)

Książka na trzech psychiatrów, w tym jednego psychopatę. Historia prosta i przewidywalna. FBI w tle. Na szybko.Obecny jeden Bishop,Billy Bishop.W roli syna Franka.Autostradowy zabójca nie ma szans.To akurat jest jasne jak słońce.

Książka na trzech psychiatrów, w tym jednego psychopatę. Historia prosta i przewidywalna. FBI w tle. Na szybko.Obecny jeden Bishop,Billy Bishop.W roli syna Franka.Autostradowy zabójca nie ma szans.To akurat jest jasne jak słońce.

Według mnie książka przeciętna. Wątek z mało zaskakującymi chwilami, leniwie toczący. Zamysł tej historii może i ciekawy ale warsztat pisarski mało przekonywujący.Gdyby było więcej zwrotów akcji, dynamiki, ocena byłaby o wiele lepsza.
Ta książka to tak, jakby mieć dobry przepis na wspaniałe danie (temat) ale z braku kilku istotnych przypraw lub słąbego kucharza, chęci i odwagi zrobić danie które nie porywa smakiem i końcowym efektem, a w rękach innego kucharza ten sam przepis powalałby na kolana,,,rozumiecie?

Według mnie książka przeciętna. Wątek z mało zaskakującymi chwilami, leniwie toczący. Zamysł tej historii może i ciekawy ale warsztat pisarski mało przekonywujący.Gdyby było więcej zwrotów akcji, dynamiki, ocena byłaby o wiele lepsza.
Ta książka to tak, jakby mieć dobry przepis na wspaniałe danie (temat) ale z braku kilku istotnych przypraw lub słąbego kucharza, chęci i...

Nie jest to arcydzieło. Nie mam wrażenia, że straciłam czas.Jednak sądziłam, iż będzie to bardziej pogłębione studium mordercy (skoro pisał to psychiatra). W gruncie rzeczy autor posłużył kilkoma trudniejszymi zwrotami, które dla laika mogą być niezrozumiałe i chyba uważał, że to wystarczy. W ostatecznym rozrachunku okazuje się, że każdy ma jakieś problemy psychiczne i do tego wie coś na temat psychologii bądź psychiatrii. Dla mnie mierny.

Nie jest to arcydzieło. Nie mam wrażenia, że straciłam czas.Jednak sądziłam, iż będzie to bardziej pogłębione studium mordercy (skoro pisał to psychiatra). W gruncie rzeczy autor posłużył kilkoma trudniejszymi zwrotami, które dla laika mogą być niezrozumiałe i chyba uważał, że to wystarczy. W ostatecznym rozrachunku okazuje się, że każdy ma jakieś problemy psychiczne i do...

Książka dobra, może nie powala na nogi ale dla zabicia czasu można spokojnie przeczytać :-)

Książka dobra, może nie powala na nogi ale dla zabicia czasu można spokojnie przeczytać :-)

Zapewne milion razy słyszeliście od mamy czy kogoś innego 'Kochanie proszę nie rozmawiaj z nieznajomymi".
Przestrogi nie są wymawiane od tak sobie. Nigdy nie wiadomo kto stanie na naszej drodze. Nie zawsze może być to nieznajomy, z sercem na dłoni. Czasami bywa, że z pozoru przyjazny człowiek może okazać się bestią.
Uważajcie bo psychopatów jest na świecie naprawdę bardzo dużo.

Keith Ablow, autor recenzowanej przeze mnie dziś książki, amerykański pisarz, a jednocześnie doktor medycyny udowadnia, że nawet osoba , która poświęca swój czas na pomoc innym może borykać się z dramatem, który zaburzył jego rozwój oraz poczucie stabilności emocjonalnej, stając się zagrożeniem.

"Psychopata", bo tak nosi tytuł thrillera psychologicznego, który miałam okazję podczytywać przez ostatnie wieczory opowiada nam historię dwóch lekarzy psychiatrów.

Obaj są wybitnymi lekarzami, ludźmi, którzy zrobią wszystko, by pomóc pacjentowi najbardziej skrzywdzonemu, obłąkanemu czy zagubionemu.
Każdego z nich wyróżnia wielka wiedza oraz wieloletnie doświadczenie, ale również tajemnice, uzależnienia i bolesna sytuacja rodzinna. Jednakże jeden z nich jest bestią. Mordercą, który z cierpienia ofiary czerpie satysfakcje, ale i coś leczniczego na swoje braki w poczuciu bezpieczeństwa.

Doktor Jonah Wrens, bo o nim mowa. to samotnik, psychiatra. Jako dziecko maltretowany, w jego poczuciu i zapamiętanej świadomości przez ojca sadystę. NIe jest w stanie nigdzie w kraju zagrzać miejsca. Podróżuje po kraju, od pracy do pracy i zabija spotykanym w nocy, na autostradach ludzi. Swoje ofiary wybiera bardzo świadomie. W każdej z nich doszukuje się skazy, którą swoim współczuciem próbuje naprawić. Jednakże gdy zachodzi niewyjaśnione spięcie między Jonahem a potencjalną ofiarą, to ten pierwszy z pełną premedytacją podcina nieznajomemu gardło.
Wiek, płeć ofiary nie gra roli. Jonah czuje nagły przypływający impuls, jakby w jego głowie otwierała się zapadka a wewnętrzny głos kazał mu zabić.


Jonah podejmuję nową pracę, w kolejnym szpitalu dla ofiar przemocy. Tu próbuje pomóc bitemu przez matkę Samowi. Lekarz świadomy swojej drugiej, mroczniejszej natury zwraca się o pomoc do innego, światowej sławy w psychiatrii, do doktora Franka Clevengera.

Wybór Franka jest przemyślaną decyzją ze strony Autostradowego Zabójcy ( Jonah , ale i prasa tak go nazywa). Franka wyróżnia podobna przeszłość co Jonaha.


Jak łatwo się domyślić, Jonah nie zwraca się bezpośrednio do gabinetu Franka Clevengera. Po pierwsze nie chcę, by ktokolwiek poznał jego personalia, a po drugie nie zamierza oddać się w ręce sprawiedliwości. Jonah wysyła do "New York Timesa" swój list z prośbą, by Frank mu pomógł - korespondencyjnie, poprzez gazetę. Do Franka Clevengera zgłasza się również FBI, aby ten pomógł im stworzyć psychologiczny obraz mordercy.

Czy Clevenger pójdzie na taki układ? Czy wda się z Autostradowym Zabójcą w emocjonalna grę? Ale przede wszystkim ile musi zginąć jeszcze niewinnych osób, zanim psychopata zostanie ujęty? A może policja nie zdąży go ująć? Trzeba się śpieszyć, bo Jonah traci świadomość i zaczyna zabijać na oślep, w amoku, nie pamiętając przebiegu morderstwa w dniu następnym.


"Psychopata jest świetna książką. Aż się ją chłonie. Dostarczyła mi tylu wrażeń, tylu emocji, momentów strachu (szczególnie końcowe strony).

Keith Ablow jako lekarz medycyna użył swojej profesji do wykreowania bohaterów z największa starannością.
Pisarz podał czytelnikowi na tacy personalia mordercy. W tym przypadku nie trzeba się głowić, składać wątków jedną, spójna całość.
Nie o to autorowi chodziło. Chodziło o to, by czytelnik wsiąkł do wnętrza duszy obu bohaterów. By spróbować zrozumieć, ale nie rozgrzeszyć Autostradowego Zabójcę. Czytelnik porusza się pośród zawiłych meandrów psychiki i Jonaha i Franka.


Obaj żyją z ciężarem. Życie dla obu nie było łaskawe. Jednak każdy z nich wybrał inne rozwiązanie problemu.

Frank już nie jest sam. Wychowuje adoptowanego syna Billy'ego, który dodatkowo wprowadza chaos w spokojne, samotnicze życie i prace Franka.
Teraz Frank korespondując z Jonahem obnaża siebie, wyjawia bolesne aspekty swojej przeszłości. Taki wylew uczuć, może zniszczyć jego życie. Natomiast Jonah wierzy, że listy go wyleczą, poskromią bestię siedząca w jego głowie i każąca mu zabijać.


Powiem wam, że to Jonah najbardziej skupił moja uwagę. Jednostka tak nieprzeciętna, a jednocześnie taka samotna,. Postać tragiczna. Opisana perfekcyjnie. Charakterystyka tak dogłębna, szczegółowa robi jak najbardziej pozytywne wrażenia czytelnika.

Lektura ujęła mnie , że jest to powieść a nie wywody medyczne. Nie znajdziecie tu opisów chorób, czy skomplikowanych analiz. Poznacie dwie jednostki, dwóch lekarzy i strach, który toczy się przez każdą stronę tej pozycji.
Czytało mnie się fantastycznie. Polecam autora. Czy inne jego pozycje są równie dobre nie wiem. Ale już wkrótce się o tym przekonam.

Zapewne milion razy słyszeliście od mamy czy kogoś innego 'Kochanie proszę nie rozmawiaj z nieznajomymi".
Przestrogi nie są wymawiane od tak sobie. Nigdy nie wiadomo kto stanie na naszej drodze. Nie zawsze może być to nieznajomy, z sercem na dłoni. Czasami bywa, że z pozoru przyjazny człowiek może okazać się bestią.
Uważajcie bo psychopatów jest na świecie naprawdę bardzo...