Wydawnictwo i seria bardzo zasłużone i bardzo potrzebne, książka o Indiach jeszcze bardziej, bo wydano ich wyjątkowo mało (zważmy, że to miliard ludzi, jedna siódma świata),a rzecz napisana przez mieszkankę miasta, nie turystkę, nie doktorantkę na stypendium czyni z tej książki przedmiot wielkich nadziei na spotkanie z prawdziwymi Indiami, od środka, tymi z indyjskich domów i indyjskiego widzenia świata.
A co dostajemy? Czterystustronicową gazetę. Dosłownie. Dane, dane, dane, uchwały, stanowiska miejskich władz, statystyki, do tego trochę opisów miejsc, co pewnie dla turystów ma wartość, ale to zawiera każdy przewodnik po mieście.
A gdzie osobiste spotkania z Hindusami? Gdzie próba zrozumienia ich mentalności? Gdzie wejście do indyjskich kuchni, gdzie ich rozmowy między sobą, gdzie indyjskość?
Nie wiem. Nie w tej książce.
Chociaż mam ją i czasem pewnie z niej skorzystam, jak korzysta się z encyklopedii, żeby coś sprawdzić. Jakieś dane.

Wydawnictwo i seria bardzo zasłużone i bardzo potrzebne, książka o Indiach jeszcze bardziej, bo wydano ich wyjątkowo mało (zważmy, że to miliard ludzi, jedna siódma świata),a rzecz napisana przez mieszkankę miasta, nie turystkę, nie doktorantkę na stypendium czyni z tej książki przedmiot wielkich nadziei na spotkanie z prawdziwymi Indiami, od środka, tymi z indyjskich...

Za miesiąc przylatujemy do Delhi. Czas już więc zacząć podróż w domu. W kręgu lampy. Po lekturze " Delhi stolicy ze snów i marzeń" przyszła kolej na "Życie codzienne w Delhi". Po długim czasie utajonego życia książki kupionej, postawionej na półce wśród pozostałych pięciuset o Indiach i latami nieczytanej.
To co przeszkadza to poczucie bardzo szybkich zmian, które deaktyalizuje dane. Książkę wydano w 2010. W 2011 był w Indiach kolejny spis ludności, którego dane są już 8 lat później nieaktualne. Autorka pisze o miliardzie 200 tysiącach mieszkacow Indii, a dane z 2017 wynoszą miliard 339 milionów. Sama autorka pisze, że gdy Brytyjczycy po dwudziestu latach prac zakończyli budowę New Delhi stolicy swoich Brytyjskich Indii nie mieli pojęcia, że 16 lat później opuszczą subkontynent pozostawiając prezydentowi Indii miejsce w z rozmachem zaprojektowanym pałacu brytyjskiego wicekróla Indii. Nikt też nie przypuszczał, że ówczesna w 1947 roku uniezaleznienia się Indii liczba mieszkańców (400 tysięcy) 60 lat później wzrośnie do 19 milionów. Zmiany następują tak szybko, że chwilami czuję, że czytając mam do czynienia z czymś ciut przestarzałym. Niemniej to bardzo zajmująca lektura.

Mieszkając od ponad ćwierćwiecza w Delhi specjalizująca się w religiach Indii indolozka Maria Skakuj-Puri daje nam wnikliwe kompendium wiedzy o mieście zawarte w rozdziałach:
- MIASTO (w perspektywie historycznej, na temat jego administracji, orientacji w nim, klimatu, roli rzeki Jamuny)
- MIESZKAŃCY (o Wieży Babel, o bezdomnych, analfabetyzmie, sytuacji kobiet, opiece nad starymi, zatrudnieniu, ciągłym napływie ludzi z wiosek)
- NA CO DZIEN I OD ŚWIĘTA (o świętach sikhijskich, hinduskich, muzułmańskich i innych, o cyklu dziennym, o rodzinie, narodzinach, aborcji, ślubach, rozwodach, wdowienstwie)
- KULTURA I ROZRYWKA (w zależności od klasy, wieku, wykształcenia)
- CO UTRUDNIA ŻYCIE W DELHI (brak wody, prądu, dojazdy, strajki, degradacja środowiska, terroryzm, korupcja, urzędy)

Czytając zaznaczyłam bardzo dużo miejsc . Tak wiele, że przedstawię niektóre z nich na chybił trafił:
- dla plemion i dawnych niedotykalnych rezerwuje się nie tylko miejsca pracy w administracji, nauki na uniwersytetach, ale i w parlamencie (na 543 posłów, 120 miejsc zarezerwowanych jest dla osób przez historię poszkodowanych)
- od lat 70-ch, by ograniczyć przyrost ludności propaguje się slogan "Ham do, hamare do" (Jest nas dwoje i mamy dwoje),w setkach milionów rozprowadza się darmo lub po niskich cenach prezerwatywy; w latach 70-ch (stan wojenny wprowadzony przez Indire Gandhi i rządy jej syna Sanjaya) doszło do nadużyć, pracowników państwowych szykanami, groźbami przymuszano.do.ograniczenia się do dwójki dzieci: przeprowadzono też akcje przymusowej sterylizacji wśród najbiedniejszych , nawet mężczyzn, którzy nie mieli jeszcze dzieci.
- po 1857 po klęsce powstania sipajow skierowanego przeciwko kolonizujacym Indie Brytyjczykom, ci ostatni zdobywszy oblegane Delhi ukarali miasto wysiedleniem muzułmanów, zburzeniem w dużym stopniu ich architektury i przeniesieniem stolicy swojego brytyjskiego imperium (do 1911 roku) do Kalkuty. Przy okazji major Hudson własnoręcznie pod Krwawymi Wrogami zastrzelił dwóch synów cesarza Bahadura Sahara Zafira, którego zbuntowani żołnierze indyjscy zatrudnieni w armii brytyjskiej wybrali na przywódcę powstania sipajow. Przy delhijskiej Chuni Darwaza przelano nie tylko tę krew. W tym miejscu na widok publiczny najmłodszy syn twórcy Taj Mahalu Aurangzeb wystawił odcięta głowę pokonanego w bitwie o władzę starszego brata Dary Sikoha. Juz w niezależnych Indiach miejsce to hanibnie wsławilo się w 1947 po wyodrębnienia z Indii przez Brytyjczyków Pakistanu mordem na muzułmanach uciekających ze swych domów do obozu uchodźców,.
a w 2002 roku zbiorowym gwałtem na studentce.
Reszta w książce...

Za miesiąc przylatujemy do Delhi. Czas już więc zacząć podróż w domu. W kręgu lampy. Po lekturze " Delhi stolicy ze snów i marzeń" przyszła kolej na "Życie codzienne w Delhi". Po długim czasie utajonego życia książki kupionej, postawionej na półce wśród pozostałych pięciuset o Indiach i latami nieczytanej.
To co przeszkadza to poczucie bardzo szybkich zmian, które...

Bardzo interesujące opisanie realiów życia w Delhi. Stolica Indii to barwne miasto, istny tygiel różnych religii i kultur. Książka nie skupia się tylko na samym Delhi, opisuje w szerszym kontekście wyznawane przez delhijczyków religie, różne zwyczaje Indusów, sposoby spędzania czasu, porównuje życie różnych grup społecznych. Możemy dowiedzieć się wielu interesujących rzeczy o językach używanych w Indiach.

Wiele rzeczy w Indiach może zaszokować przeciętnego Europejczyka, więc warto być na to przygotowanym. Ciągle istniejący, mimo uregulowań prawnych, system kastowy, dziwna nierównowaga urodzin chłopców i dziewczynek czy skomplikowane relacje między różnymi narodowościami, sprawiają że nie jest to zwykły kraj. Rozdział poświęcony filmom z Bollywood pozwala odkryć głębszy sens w niektórych i nie wrzucać wszystkich do jednego worka popkultury. Wiele ciekawostek otworzy nam oczy na unikalność subkontynentu indyjskiego.

Książka była napisana parę lat temu więc trochę się zmieniło od tego czasu, bo Indie przechodzą ciągle przemiany, ale wiele informacji przyda się w czasie wizyty tam. Trochę przeszkadza w czytaniu spora liczba literówek w tekście. Dotyczy to na pewno e-booka, być może w wersji drukowanej jest lepiej.

Bardzo interesujące opisanie realiów życia w Delhi. Stolica Indii to barwne miasto, istny tygiel różnych religii i kultur. Książka nie skupia się tylko na samym Delhi, opisuje w szerszym kontekście wyznawane przez delhijczyków religie, różne zwyczaje Indusów, sposoby spędzania czasu, porównuje życie różnych grup społecznych. Możemy dowiedzieć się wielu interesujących rzeczy...

Jeśli interesujesz się życiem w Indiach, wybierasz się do tego kraju lub, co gorsze planujesz tam zamieszkać - warto tę książkę przeczytać.

Jeśli interesujesz się życiem w Indiach, wybierasz się do tego kraju lub, co gorsze planujesz tam zamieszkać - warto tę książkę przeczytać.