Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla człowieka niedojrzałego znamienne jest, że pragnie on wzniośle umrzeć za jakąś sprawę; dla dojrzałego natomiast - że pragnie skromnie dla niej żyć.

Dla człowieka niedojrzałego znamienne jest, że pragnie on wzniośle umrzeć za jakąś sprawę; dla dojrzałego natomiast - że pragnie skromnie dla niej żyć.

A co to jest ojczyzna? Ojczyzna to kawałek ziemi otoczony ze wszystkich stron granicami, zazwyczaj nienaturalnymi. Anglicy umierają za Anglię, Amerykanie za Amerykę, Niemcy za Niemcy, Rosjanie za Rosję. W tej wojnie bierze teraz udział pięćdziesiąt czy sześćdziesiąt krajów. To chyba niemożliwe, żeby było aż tyle krajów, za które warto umierać?

A co to jest ojczyzna? Ojczyzna to kawałek ziemi otoczony ze wszystkich stron granicami, zazwyczaj nienaturalnymi. Anglicy umierają za Anglię, Amerykanie za Amerykę, Niemcy za Niemcy, Rosjanie za Rosję. W tej wojnie bierze teraz udział pięćdziesiąt czy sześćdziesiąt krajów. To chyba niemożliwe, żeby było aż tyle krajów, za które warto umierać?

Lepiej umrzeć stojąc, niż żyć na kolanach - zadeklamował Nately wyniośle i tryumfalnie. - Myślę, że słyszał pan to powiedzienie. - Oczywiście - uśmiechnął się znowu przewrotny starzec. - Ale obawiam się, że pan coś pomylił. Lepiej jest żyć stojąc, niż umrzeć na kolanach. Tak brzmi to powiedzenie.

Lepiej umrzeć stojąc, niż żyć na kolanach - zadeklamował Nately wyniośle i tryumfalnie. - Myślę, że słyszał pan to powiedzienie. - Oczywiście - uśmiechnął się znowu przewrotny starzec. - Ale obawiam się, że pan coś pomylił. Lepiej jest żyć stojąc, niż umrzeć na kolanach. Tak brzmi to powiedzenie.

- Życie... - stwierdził Marvin smętnie. - Możesz na nie pluć, możesz je ignorować, ale nie możesz go polubić!

- Życie... - stwierdził Marvin smętnie. - Możesz na nie pluć, możesz je ignorować, ale nie możesz go polubić!

Obok tataraku skręciłyśmy w prawo do naszej bramy. Transport z rampy szedł prosto do białego domku. Jasnowłosa dziewczynka nachyliła się, aby zerwać kwiatek. Nasz szef się zdenerwował. Jak można niszczyć kwiaty, jak można deptać po trawie, kiedy obok jest droga! Jego kultura nie pozwala mu na to patrzeć. Podbiegł do dziecka, mającego co najwyżej cztery lata, i kopnął je silnie. Mała przewróciła się i siadła, zdumiona, na trawie. Nie płakała. Ściskała mocno oderwaną od kwiatka łodygę. Patrzyła rozwartymi, oniemiałymi ze zdziwienia oczyma na SS-mana. Matka dziecka podniosła je, wzięła na rękę i poszła naprzód. Dziewczynka cały czas wyglądała spoza jej ramienia. Nie spuszczała oczy z naszego szefa. Rączka ściskała mocno łodygę. - Wzrok tego dziecka jest wyrokiem na cały faszyzm - powiedziała nienawistnie idąca obok mnie Tania - cóż to za potwór: kopać dziecko, które za pięć minut zginie. Inne milczały. Nie mogłam patrzeć w stronę szefa. Straszne obrzydzenie, jak do najwstrętniejszego płaza, ogarniało mnie na widok tego kulturtregera, który szedł obok nas zadowolony z siebie i nosił miano człowieka.

Obok tataraku skręciłyśmy w prawo do naszej bramy. Transport z rampy szedł prosto do białego domku. Jasnowłosa dziewczynka nachyliła się, aby zerwać kwiatek. Nasz szef się zdenerwował. Jak można niszczyć kwiaty, jak można deptać po trawie, kiedy obok jest droga! Jego kultura nie pozwala mu na to patrzeć. Podbiegł do dziecka, mającego co najwyżej cztery lata, i kopnął je silnie....

Dobro i wszystko, co jest, twoje. Trzymaj w garści i pilnuj, ano się w dostatku nie kochaj. Jedno zdechnie, drugie się spali, nie trza się o to turbować. Ale ziemi to nie puść, pazurami, zębami dzierż. Ziemia się nazywa grunt, w niej wszelkie korzenie tkwią, i trawy, i drzewa, i człowieka. Puścisz ziemię, będzie cię wiatr nosił po świecie, suchą łomakę! A uchowasz ziemię - to choćby cię sto razy od niej oderwali, to wrócisz i zakorzenisz się znowu.

Dobro i wszystko, co jest, twoje. Trzymaj w garści i pilnuj, ano się w dostatku nie kochaj. Jedno zdechnie, drugie się spali, nie trza się o to turbować. Ale ziemi to nie puść, pazurami, zębami dzierż. Ziemia się nazywa grunt, w niej wszelkie korzenie tkwią, i trawy, i drzewa, i człowieka. Puścisz ziemię, będzie cię wiatr nosił po świecie, suchą łomakę! A uchowasz ziemię - to c...

Sądzę, iż miarą poezji, a może i religii, jest miłość człowieka do człowieka, którą one budzą. A to jest najbardziej obiektywnym sprawdzianem rzeczy. - Miłość, oczywiście, że miłość!

Sądzę, iż miarą poezji, a może i religii, jest miłość człowieka do człowieka, którą one budzą. A to jest najbardziej obiektywnym sprawdzianem rzeczy. - Miłość, oczywiście, że miłość!

Strzeżmy się dorzucać cierpień innym, bo to się nie podoba Panu.

Strzeżmy się dorzucać cierpień innym, bo to się nie podoba Panu.

Jezu, dziękuję Ci za codzienne drobne krzyżyki, za przeciwności w moich zamiarach, za trud życia wspólnego, za złe tłumaczenie intencji, za poniżanie przez innych, za cierpkie się obchodzenie z nami, za posądzenia niewinne, za słabe zdrowie i wyczerpanie sił, za zaparcie się własnej woli, za wyniszczenie swego ja, za nieuznanie w niczym, za pokrzyżowanie wszystkich planów. Dziękuję Ci, Jezu, za cierpienia wewnętrzne, za oschłości ducha, za trwogi, lęki i niepewności, za ciemność i gęsty mrok wewnętrzny, za pokusy i różne doświadczenia, za udręki, które wypowiedzieć trudno, a zwłaszcza za te, w których nas nikt nie zrozumie, za godzinę śmierci, za ciężkość walki w niej, za całą jej gorycz.

Jezu, dziękuję Ci za codzienne drobne krzyżyki, za przeciwności w moich zamiarach, za trud życia wspólnego, za złe tłumaczenie intencji, za poniżanie przez innych, za cierpkie się obchodzenie z nami, za posądzenia niewinne, za słabe zdrowie i wyczerpanie sił, za zaparcie się własnej woli, za wyniszczenie swego ja, za nieuznanie w niczym, za pokrzyżowanie wszystkich planów. Dzię...

Jeżeli człowiek jest homo ritualis, zalet obrzędu, który wprowadza w wymiar sakralności, nie wolno lekceważyć. Poza tym wyraźne rozróżnienie dwóch stref: wiary i praktyki, wydaje mi się niezgodne z obserwacją. ... Decyzja pójścia do kościoła w niedzielę, chociażby powzięta dlatego tylko, że sąsiedzi idą, że tak wypada itd. (u Polaków, Irlandczyków, Włochów) jest być może dla Pana Boga, na pewno obdarzonego dużym poczuciem humoru, dostatecznym aktem wiary.

Jeżeli człowiek jest homo ritualis, zalet obrzędu, który wprowadza w wymiar sakralności, nie wolno lekceważyć. Poza tym wyraźne rozróżnienie dwóch stref: wiary i praktyki, wydaje mi się niezgodne z obserwacją. ... Decyzja pójścia do kościoła w niedzielę, chociażby powzięta dlatego tylko, że sąsiedzi idą, że tak wypada itd. (u Polaków, Irlandczyków, Włochów) jest być może dla Pa...

Bieda z tą Polską - albo w niewoli, a wtedy nic złego o narodzie, pokrzepiaj tylko i dodawaj otuchy, albo wyzwolona, to znów nic nie mów, tylko się ciesz; bo wyzwolona; rąbniesz w rząd, wnet spytają Cię rzewnie, jak mnie pytano w czasie wodzenia na pokuszenie: "Czy tylko to dostrzegliście w państwie z tylu grobów powstałym?" Zaczepić naród z prawej strony - krzyk się wzbija: "To woda na młyny obcych agentur"; zaczepisz z lewej, toś już "pachołkiem burżuazji", rusz do środka: "nie kalać własnego gniazda". Tabu, tabu, tabu...

Bieda z tą Polską - albo w niewoli, a wtedy nic złego o narodzie, pokrzepiaj tylko i dodawaj otuchy, albo wyzwolona, to znów nic nie mów, tylko się ciesz; bo wyzwolona; rąbniesz w rząd, wnet spytają Cię rzewnie, jak mnie pytano w czasie wodzenia na pokuszenie: "Czy tylko to dostrzegliście w państwie z tylu grobów powstałym?" Zaczepić naród z prawej strony - krzyk się wzbija: "T...

Przyszłym żołnierzom, życząc, żeby wojnę znali tylko z książek, filmu i opowiadań ojców. Kochajcie swoją ziemię i obyście lepiej od nas umieli jej bronić - co dnia pracując, ucząc się i tworząc. Jeden z Westerplatte.

Przyszłym żołnierzom, życząc, żeby wojnę znali tylko z książek, filmu i opowiadań ojców. Kochajcie swoją ziemię i obyście lepiej od nas umieli jej bronić - co dnia pracując, ucząc się i tworząc. Jeden z Westerplatte.

Nie żyjemy w świecie realnym, tylko w świecie mitów i stereotypów. Samo stwierdzenie faktów, które powinno być po prostu ustalaniem obiektywnego stanu rzeczy i punktem wyjścia do dyskusji, jest tym samym już traktowane jako polemika - polemika z naszym na niczym nie opartym, ale powszechnym: a jakoś to będzie, nie jest tak źle, nie zginiemy.

Nie żyjemy w świecie realnym, tylko w świecie mitów i stereotypów. Samo stwierdzenie faktów, które powinno być po prostu ustalaniem obiektywnego stanu rzeczy i punktem wyjścia do dyskusji, jest tym samym już traktowane jako polemika - polemika z naszym na niczym nie opartym, ale powszechnym: a jakoś to będzie, nie jest tak źle, nie zginiemy.

Piwiarnia kaszebska jest to miejsce szczególne. Celebruje się tu męską wolność od wszechobecnych białek. Jeśli jednak któraś przyjdzie po swego chłopa, ten jest na długo obśmiany przez sąsiadów. Bo tu jest jak w bożnicy - baby mogą stać, ale w swoim zagródku. Panują tu inne prawa. Najwięksi nawet gospodarze nie zdejmują czapki czy wytłuszczonego beretu, choć na ścianie wisi czarno na białym: 'Prosimy o zdejmowanie nakryć głowy' albo w tonie kategorycznym: 'Zabrania się przebywać w nakryciach głowy!', Napis jest dla gości niewiedzących o tym, że wstępują do męskiej kaplicy, gdzie wszystko sakralizuje się w sposób właściwy sobie. I porządny Kaszeba, nawet jeśli będzie trzymał czapkę w garści, to przestąpiwszy prób piwiarni obowiązkowo głęboko nasunie ją na głowę. Każda rozmowa ma tu sens głębszy, jak to bywa w języku liturgicznym, a przygodnym gościom może się wydawać, że mówi się tu o niczym. Bo jak w liturgii słowa, słowa są tylko znakiem kryjącym inną rzeczywistość.

Piwiarnia kaszebska jest to miejsce szczególne. Celebruje się tu męską wolność od wszechobecnych białek. Jeśli jednak któraś przyjdzie po swego chłopa, ten jest na długo obśmiany przez sąsiadów. Bo tu jest jak w bożnicy - baby mogą stać, ale w swoim zagródku. Panują tu inne prawa. Najwięksi nawet gospodarze nie zdejmują czapki czy wytłuszczonego beretu, choć na ścianie wisi cza...