Buszujący w zbożu

Niesamowicie mnie wynudziła.

Niesamowicie mnie wynudziła.

pierwsze czytanie 02.05.2024, 10/10

pierwsze czytanie 02.05.2024, 10/10

Czytałem to dawno temu ale pamiętam że zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, że skończyła się znienacka, za szybko, miałem ochotę od razu przeczytać ją poraz drugi, choć tego nie zrobiłem.

Czytałem to dawno temu ale pamiętam że zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, że skończyła się znienacka, za szybko, miałem ochotę od razu przeczytać ją poraz drugi, choć tego nie zrobiłem.

Rozumiem, czemu ta powieść należy do "klasyki literatury amerykańskiej", nie żałuję, że ją przeczytałam, ale nie było i chyba nigdy nie będzie mi po drodze z Holdenem

Rozumiem, czemu ta powieść należy do "klasyki literatury amerykańskiej", nie żałuję, że ją przeczytałam, ale nie było i chyba nigdy nie będzie mi po drodze z Holdenem

Świetna opowieść o frustracji i goryczy dorastania, kiedy człowiek nie jest już dzieckiem, ale nie jest jeszcze dorosłym, przymierza więc maski, szukając autentyczności. Często narracja przypomina strumień świadomości. Czyta się bardzo płynnie, niemal pochłania się tę książkę. Główny bohater nie jest do lubienia, a "Buszujący..." nie należy do tytułów, które mają sprawiać przyjemność, ale można z lektury wynieść naprawdę wiele, jeśli nie odstraszy nas pozorny cynizm i mizantropia, którymi Holden chroni się przed zranieniem czy zawodem ze strony świata.

Świetna opowieść o frustracji i goryczy dorastania, kiedy człowiek nie jest już dzieckiem, ale nie jest jeszcze dorosłym, przymierza więc maski, szukając autentyczności. Często narracja przypomina strumień świadomości. Czyta się bardzo płynnie, niemal pochłania się tę książkę. Główny bohater nie jest do lubienia, a "Buszujący..." nie należy do tytułów, które mają sprawiać...

Prawdę mówiąc rozczarowała mnie ta książka. Spodziewałem się historii o buntowniku a dostałem jakieś podrygi rozpuszczonego gówniarza, któremu coś tam się wydawało.

Prawdę mówiąc rozczarowała mnie ta książka. Spodziewałem się historii o buntowniku a dostałem jakieś podrygi rozpuszczonego gówniarza, któremu coś tam się wydawało.

Nabity w marketing- tak po krótce oceniam tą książkę. Przeczytałem to drugi raz po 25 latach i szału nie ma. Nie rozumiem za co te nagrody. Historia nastolatka z problemami który urwał się na giganta. Do pionu doprowadza go znacznie młodsza siostra.

Nabity w marketing- tak po krótce oceniam tą książkę. Przeczytałem to drugi raz po 25 latach i szału nie ma. Nie rozumiem za co te nagrody. Historia nastolatka z problemami który urwał się na giganta. Do pionu doprowadza go znacznie młodsza siostra.

Jeśli nie podoba ci się ta książka, to w sumie dobrze dla ciebie. To znaczy, że jesteś mało pogubiony.

Jeśli nie podoba ci się ta książka, to w sumie dobrze dla ciebie. To znaczy, że jesteś mało pogubiony.

J. D. Salinger to jeden z najważniejszych, a przy okazji najbardziej tajemniczych amerykańskich pisarzy. Autor kilku zbiorów opowiadań oraz jedynej wydanej powieści “Buszujący w zbożu”.
“Buszujący w zbożu” pokazuje kilka dni z życia nastolatka - Holdena Caulfielda, który został wyrzucony z college'u i przed powrotem do domu rodzinnego spędza czas w Nowym Jorku. Salinger przedstawił w formie monologu niepokoje bohatera zniechęconego dorosłym światem pełnym hipokryzji i głupoty, poruszając tematy m.in. tożsamości, religii czy seksualności. Książka przez niektórych uznana jako kontrowersyjna, ze względu na występujące wulgaryzmy, czy rzekome zachęty do buntu.
Książka - klasyk, którą nadrobiłam jako osoba znacznie starsza niż jej główny bohater. Dla mnie to dość typowe i uniwersalne przemyślenia nastolatka, który jest niepoważny, porywczy, żyje w swojej bańce, ma swoje wyobrażenie o otaczającym go świecie i problem z jego zaakceptowaniem. Jednocześnie w całej tej złości i niezgodzie znajduje się wrażliwość, smutek, samotność oraz tęsknota i wszystkie te emocje mieszają się ze sobą i są efektem szukania miejsca na pomieszczenie w sobie niesprawiedliwości realnego świata. Autor pokazał dorastanie Holdena i różnice między niewinnym dzieciństwem a dorosłością, miłością Holdena do młodszej siostry Phoebe i niechęcią do kolegów z college’u, rodziców, nauczycieli czy starszego brata pracującego w Hollywood. Chwilami nie rozumiałam zblazowanego podejścia Holdena, wydawało mi się głupie i bezsensowne, ale postanowiłam się nad tym trochę zastanowić i przypomnieć sobie swoje dorastanie. Doszłam do wniosku, że zdanie sobie sprawy, że życie jest niesprawiedliwe, niejednoznaczne i wygląda zupełnie inaczej niż z perspektywy dziecka, jest trudne do zaakceptowania i bycie nastolatkiem jest trudne i wyjątkowe w swoim doświadczeniu. To jest bardzo emocjonalny czas między beztroskim dzieciństwem a spokojniejszą dorosłością i rozumiem to, że głównym bohater ma problem z zaakceptowaniem świata, jego zachowanie nie jest dla mnie kontrowersyjne. Wiem, że potrzebne jest sporo czasu i doświadczenia, żeby zdać sobie sprawę z tego, że nasze otoczenie jest wypełnione obłudą, oszustwami, krzywdą i na wiele aspektów nie mamy żadnego wpływu, a wsparcie rodziców, nauczycieli i innych dorosłych nie zawsze jest zrozumiane i docenione przez nastolatków.
---
https://www.instagram.com/kofeinowe.ksiazki/

J. D. Salinger to jeden z najważniejszych, a przy okazji najbardziej tajemniczych amerykańskich pisarzy. Autor kilku zbiorów opowiadań oraz jedynej wydanej powieści “Buszujący w zbożu”.
“Buszujący w zbożu” pokazuje kilka dni z życia nastolatka - Holdena Caulfielda, który został wyrzucony z college'u i przed powrotem do domu rodzinnego spędza czas w Nowym Jorku. Salinger...

Książka - monolog w wydaniu egocentrycznego, obrażonego na cały świat nastolatka mierzącego się z kryzysem egzystencjalnym oraz (nieco utajoną) żałobą po zmarłym bracie. Przed dekadami mogła pewnie szokować, czytelnikowi żyjącemu w trzeciej dekadzie XXI wieku wyda się jednak... cóż, niezbyt oryginalna, po prostu. Sprawnie napisana, owszem, ale czy warta otaczającego ją szumu?

Książka - monolog w wydaniu egocentrycznego, obrażonego na cały świat nastolatka mierzącego się z kryzysem egzystencjalnym oraz (nieco utajoną) żałobą po zmarłym bracie. Przed dekadami mogła pewnie szokować, czytelnikowi żyjącemu w trzeciej dekadzie XXI wieku wyda się jednak... cóż, niezbyt oryginalna, po prostu. Sprawnie napisana, owszem, ale czy warta otaczającego ją szumu?