Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na początku nawet wydała mi się ciekawa. Dowiedziałam się, że będąc na szlaku w chwili burzy nie powinno się chować nigdy pod dąb i jesion. Niestety książka jest przeciętna i nudna, bardzo często odnosi się do Wielkiej Brytanii a to ma się nijak do Polski. Autor traktuje czytelnika jak dziecko, ma to swoje plusy ale bywa też irytujące. Książka zwróciła mi jednak uwagę na to, że nie znam nazw otaczających mnie drzew dlatego pora to zmienić i za to daję mały plusik :)

Na początku nawet wydała mi się ciekawa. Dowiedziałam się, że będąc na szlaku w chwili burzy nie powinno się chować nigdy pod dąb i jesion. Niestety książka jest przeciętna i nudna, bardzo często odnosi się do Wielkiej Brytanii a to ma się nijak do Polski. Autor traktuje czytelnika jak dziecko, ma to swoje plusy ale bywa też irytujące. Książka zwróciła mi jednak uwagę na...

Marie Kondo nie nauczyła mnie jak deportować ukłoniwszy się uprzednio,wszystko co zbędne

Marie Kondo nie nauczyła mnie jak deportować ukłoniwszy się uprzednio,wszystko co zbędne

Autor ma lekkie pióro, to niezaprzeczalny fakt. Książka zawiera trochę zdjęć z podróży oraz kilka map. To były plusy. Spodziewałam się pozyskania informacji o szczegółach przygotowań, krajobrazach, trasie opisanej w sposób namacalny a także wrażeń i realacji z tego wydarzenia. To co uzyskałam to bilans strat w postaci pozyskania zbędnych informacji kto z kim ma na pieńku, oraz skupiania się wokół negatywnych relacji panujących pomiędzy uczestnikami. Wrzucone w tekst dygresje poszczególnych uczestników wyprawy są o niczym, bez pomysłu. Zawiodłam się. Nie będę polecać tej książki.

Autor ma lekkie pióro, to niezaprzeczalny fakt. Książka zawiera trochę zdjęć z podróży oraz kilka map. To były plusy. Spodziewałam się pozyskania informacji o szczegółach przygotowań, krajobrazach, trasie opisanej w sposób namacalny a także wrażeń i realacji z tego wydarzenia. To co uzyskałam to bilans strat w postaci pozyskania zbędnych informacji kto z kim ma na pieńku,...