Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawie przedstawiona historia chyba najsłynniejszej siatki szpiegowskiej. Autor, co w tym przypadku oczywiste, nie jest raczej obiektywny. Odnoszę wrażenie, że cała historia została tak przedstawiona by była bardziej strawna na zachodzie. Często da się wyczuć wkutą propagandową radziecką narrację, ale nie ma, na szczęście, w niej czołobitności przed komunizmem i ZSRR. Polecam przede wszystkim ze względu na perspektywę autora.

Ciekawie przedstawiona historia chyba najsłynniejszej siatki szpiegowskiej. Autor, co w tym przypadku oczywiste, nie jest raczej obiektywny. Odnoszę wrażenie, że cała historia została tak przedstawiona by była bardziej strawna na zachodzie. Często da się wyczuć wkutą propagandową radziecką narrację, ale nie ma, na szczęście, w niej czołobitności przed komunizmem i ZSRR....

Smutna i realna w całym okrucienstwie wojny, jednak napisana pięknym wręcz poetyckim stylem książka.

Smutna i realna w całym okrucienstwie wojny, jednak napisana pięknym wręcz poetyckim stylem książka.

Gdzieś doczytałem, że to nie jest książka Allistera MacLeana, tylko Tadeusza Kosteckiego, a faktyczny tytuł brzmi "Droga powrotna Płowego Jima".

Gdzieś doczytałem, że to nie jest książka Allistera MacLeana, tylko Tadeusza Kosteckiego, a faktyczny tytuł brzmi "Droga powrotna Płowego Jima".

Jak sam autor zauważa nie jest to monografia i nie wyczerpuje tematu, jednak na pewno poszerza wiedzę o tytułowym zawodzie i zjawisku. Trochę szkoda, że autor nie pokusił się bardziej zgłębić tematu, a niektóre okresy historyczne potraktował lapidarnie bo styl ma lekki, nie pozbawiony humoru, a całość okrasza niekonwencjonalnymi cytatami z wielu źródeł.

Jak sam autor zauważa nie jest to monografia i nie wyczerpuje tematu, jednak na pewno poszerza wiedzę o tytułowym zawodzie i zjawisku. Trochę szkoda, że autor nie pokusił się bardziej zgłębić tematu, a niektóre okresy historyczne potraktował lapidarnie bo styl ma lekki, nie pozbawiony humoru, a całość okrasza niekonwencjonalnymi cytatami z wielu źródeł.

Książka ma formę wywiadu-rzeki, albo może dyskusji. Czyta się lekko i przyjemnie. Moim zdaniem to nie typowe Co by było gdyby, bo większość traktuje o faktycznych wydarzeniach w określonych momentach dziejów Polski. Przedstawia je bardziej szczegółowo niż w tradycyjnym podręczniku historii, ale nie przynudzając. Gdy stan faktyczny zostanie przedstawiony, autorzy "przestawiają zwrotnicę" i kreują hipotetyczne dzieje, gdyby ktoś kiedyś postąpił inaczej. Zachowując umiar i nie przesadzając, wodze fantazji starają się nie popuszczać za bardzo, więc nie ma co oczekiwać rewelacji w stylu Polaka jako pierwszego człowieka w kosmosie...Stosunek faktycznych wydarzeń do alternatywnych określiłbym na 75:25. Podsumowując, polecam fanom historii oraz tym którzy lubują się w historii alternatywnej.

Książka ma formę wywiadu-rzeki, albo może dyskusji. Czyta się lekko i przyjemnie. Moim zdaniem to nie typowe Co by było gdyby, bo większość traktuje o faktycznych wydarzeniach w określonych momentach dziejów Polski. Przedstawia je bardziej szczegółowo niż w tradycyjnym podręczniku historii, ale nie przynudzając. Gdy stan faktyczny zostanie przedstawiony, autorzy...

Prawie zrezygnowałem z przeczytania "Nie i amen" Uty Ranke-Heinemann. W pierwszym akapicie "słów od tłumacza" padają przekorne słowa, że to książka dla ludzi głęboko wierzących. Ludzie małej wiary "się zgorszą". Jako, że nie uważam się za zbyt religijnego, trochę się zniechęciłem. Nie wiem, może z obawy, że stracę czas. Popełniłbym ogromny błąd. Ominęłaby mnie rzeczowa, merytoryczna i w dodatku bliska moim poglądom pozycja. W moim mniemaniu książka stawia banalną, ale zarazem rewolucyjną tezę, w naszym kraju nie podejmowaną (u nas niestety nie ma podatnego gruntu na tego typu rozważania) i co ważne argumentuje ją krok po kroku. Co prawda w kilku miejscach może trochę naciąga fakty, ale to wyjątki, zresztą wcale nie nieprawdopodobne. Czyta się lepiej niż "Boga urojonego" Dawkinsa ( żeby było jasne, nie zrównuję obu pozycji). Autorka serwuje nam nowe, zupełnie inne spojrzenie na wiarę, które (moim zdaniem) jeśli chrześcijaństwo nie chce upaść, powinno zastąpić obecny porządek. Z książki rownież można się dowiedzieć wielu innych rzeczy, niekoniecznie związanych z wiarą. Polecam "Nie i amen" zarówno ateistom jak i wierzącym, wątpiącym, poszukującym jak i ludziom o ukształtowanych poglądach, bo pozwala spojrzeć na pewne sprawy z innej perspektywy.

Prawie zrezygnowałem z przeczytania "Nie i amen" Uty Ranke-Heinemann. W pierwszym akapicie "słów od tłumacza" padają przekorne słowa, że to książka dla ludzi głęboko wierzących. Ludzie małej wiary "się zgorszą". Jako, że nie uważam się za zbyt religijnego, trochę się zniechęciłem. Nie wiem, może z obawy, że stracę czas. Popełniłbym ogromny błąd. Ominęłaby mnie rzeczowa,...

Książkę czyta się lekko i szybko, jednak uważam, że jest zdecydowanie przereklamowana. Intryga wydaje się szyta grubymi nićmi i można się domyślić zakończenia. Odnoszę wrażenie jakby była pisana tylko z myślą o ekranizacji, dlatego nie jest zbyt zawiła, a zwrot akcji (chyba jedyny zasługujący na to miano) lepiej wyglądałby na ekranie, niż na kartach książki. Nie jest jednak tragiczna i z braku laku można ją przeczytać.

Książkę czyta się lekko i szybko, jednak uważam, że jest zdecydowanie przereklamowana. Intryga wydaje się szyta grubymi nićmi i można się domyślić zakończenia. Odnoszę wrażenie jakby była pisana tylko z myślą o ekranizacji, dlatego nie jest zbyt zawiła, a zwrot akcji (chyba jedyny zasługujący na to miano) lepiej wyglądałby na ekranie, niż na kartach książki. Nie jest...

Osoby które mają dylemat czy zabierać się za książkę autora słynącego z dość kontrowersyjnych wypowiedzi śpieszę poinformować, że jak najbardziej tak! Nie musicie się obawiać, po jej przeczytaniu nie zostaniecie "Ziemkiewiczami". Interpretacja przyczyn wrześniowej klęski i powojennego układu w jakim znalazł się nasz kraj, odbiega od tego co zwyczajowo przyjęto, zdaje się jednak być trafna. Najważniejsze wg. mnie jest przesłanie znajdujące się na ostatnich kilku stronach. Polecam.

Osoby które mają dylemat czy zabierać się za książkę autora słynącego z dość kontrowersyjnych wypowiedzi śpieszę poinformować, że jak najbardziej tak! Nie musicie się obawiać, po jej przeczytaniu nie zostaniecie "Ziemkiewiczami". Interpretacja przyczyn wrześniowej klęski i powojennego układu w jakim znalazł się nasz kraj, odbiega od tego co zwyczajowo przyjęto, zdaje się...

Dobra książka. Momentami jak zbiór mikropowieści kryminalnych, bez konkretnego głównego bohatera, przydługich opisów czy "ślepych zaułków" śledztwa. Sama esencja sprawy. Polecam również by w tracie czytania, zagłębić się w opisywane wydarzenia i wyszukiwać w sieci szczegóły np.: zdjęć sprawców czy ofiar (nie mówię o zdjęciach z miejsca zbrodni), nadaje to dodatkowej autentyczności i zmusza do refleksji. Nie podobał mi się tylko przydługi przez co nudnawy wstęp z opisem młodzieńczych lat autora.

Dobra książka. Momentami jak zbiór mikropowieści kryminalnych, bez konkretnego głównego bohatera, przydługich opisów czy "ślepych zaułków" śledztwa. Sama esencja sprawy. Polecam również by w tracie czytania, zagłębić się w opisywane wydarzenia i wyszukiwać w sieci szczegóły np.: zdjęć sprawców czy ofiar (nie mówię o zdjęciach z miejsca zbrodni), nadaje to dodatkowej...

To moja pierwsza książka Navala. Czytało się ją łatwo i przyjemnie, choć dla mnie jest trochę zbyt ogólnikowa. Spodziewałem się więcej szczegółów. Autor ma zapewne tak dużo do opowiedzenia, że "skacze" po wspomnieniach, chcąc zobrazować całą drogę jaką przebył, powodując pewien niedosyt. Urywa się też dość niespodziewanie. Na pewno przeczytam coś więcej Navala, bo temat jest niezwykle interesujący a forma przystępna.

To moja pierwsza książka Navala. Czytało się ją łatwo i przyjemnie, choć dla mnie jest trochę zbyt ogólnikowa. Spodziewałem się więcej szczegółów. Autor ma zapewne tak dużo do opowiedzenia, że "skacze" po wspomnieniach, chcąc zobrazować całą drogę jaką przebył, powodując pewien niedosyt. Urywa się też dość niespodziewanie. Na pewno przeczytam coś więcej Navala, bo temat...

Zapowiadała się ciekawa historia, jednak z czasem miałem wrażenie jakbym czytał scenariusz gry fabulatnej a raczej nie o to mi chodzi. Czym dalej tym książka traciła potencjał a zakończenie popsuło już zupełnie ogólne wrażenie. Nie jest to jednak zła powieść, na tle pojawiających się co jakiś czas "odpowiedzi na Gre o tron" wypada nieźle, ale mogło być lepiej. Postaci są ciekawe (tylko z biegiem wydarzeń trochę rozmieniają się na drobne), intrygujący wątek główny, nawet ciekawie skonstruowany świat i troche niezłego humoru. A z drugiej strony wepchnięty na siłę wątek miłosny,dużo drażniącego patosu (szczególnie pod koniec), mało dynamicznie prowadzona narracja i zakończenie potraktowane po macoszemu. Przeczytam jednak kolejną część, o ile się pojawi na naszym rynku.

Zapowiadała się ciekawa historia, jednak z czasem miałem wrażenie jakbym czytał scenariusz gry fabulatnej a raczej nie o to mi chodzi. Czym dalej tym książka traciła potencjał a zakończenie popsuło już zupełnie ogólne wrażenie. Nie jest to jednak zła powieść, na tle pojawiających się co jakiś czas "odpowiedzi na Gre o tron" wypada nieźle, ale mogło być lepiej. Postaci są...

Książka wywołuje ambiwalentne uczucia. Zdaję sobie sprawę, że podłość i zwykłe skur...two odnajdzie się niestety w każdej społeczności, państwie czy narodzie, jednak ciężko mi wierzyć w relacje opisujące tak liczne grupowe bestialstwo i sadyzm czynione z radością przez mężczyzn, kobiety czy nawet dzieci. Nie wierzę. Nie wiem czy relacje zostały z manipulowane umyślnie czy zmieniły się pod wpływem traumatycznych wydarzeń. Nie podoba mi się także, że autor w pewnym momencie stara się wzbudzić poczucie winy w polskim czytelniku. Nie możemy odpowiadać za czyny innych ludzi, w dodatku popełnione na drugim końcu kraju, kilkadziesiąt lat przed naszym urodzeniem. Czym innym jest (przytoczone w podsumowaniu) poczucie dumy a czym innym poczucie winy.
Uważam jednak, że książkę warto przeczytać, zapoznać bo porusza bardzo ważny temat, który nie powinien być przemilczany. Negowanie pewnych spraw wywołuje niepotrzebne emocje i psuje atmosferę. Jednak należy pamiętać o zachowaniu dystansu. Prawdopodobnie sięgnę po inne publikacje J.T.Grossa.

Książka wywołuje ambiwalentne uczucia. Zdaję sobie sprawę, że podłość i zwykłe skur...two odnajdzie się niestety w każdej społeczności, państwie czy narodzie, jednak ciężko mi wierzyć w relacje opisujące tak liczne grupowe bestialstwo i sadyzm czynione z radością przez mężczyzn, kobiety czy nawet dzieci. Nie wierzę. Nie wiem czy relacje zostały z manipulowane umyślnie czy...

Naciągana i naiwna fabuła. Nie polecam.

Naciągana i naiwna fabuła. Nie polecam.

Cudowna:)

Cudowna:)

Jedno z moich największych rozczarowań czytelniczych. Choć mam świadomość, że poprzednie części momentami były kalkami z historii, epatowały przemocą, bohaterowie swoją szablonowością, ale według mnie były znakomite, intrygujące, jak najbardziej godne polecenia. Dlatego trudniej mi się pogodzić z tak przedstawionym zakończeniem. Nie wiem, czy coś się wydarzyło w życiu prywatnym autora, goniły go terminy, albo zaginęły notatki, ale trudno mi uwierzyć że takie zakończenie planował, że postanowił pójść po linii najmniejszego oporu. Książka pozostawia ogromny niedosyt i poczucie krzywdy, niwecząc wrażenie jakie wywarły wcześniejsze części cyklu.

Jedno z moich największych rozczarowań czytelniczych. Choć mam świadomość, że poprzednie części momentami były kalkami z historii, epatowały przemocą, bohaterowie swoją szablonowością, ale według mnie były znakomite, intrygujące, jak najbardziej godne polecenia. Dlatego trudniej mi się pogodzić z tak przedstawionym zakończeniem. Nie wiem, czy coś się wydarzyło w życiu...

Czytając "Galerie..." nie wynudzisz się nawet jeśli nie nosisz się z zamiarem pisarstwa.

Czytając "Galerie..." nie wynudzisz się nawet jeśli nie nosisz się z zamiarem pisarstwa.

Trochę za długi wstęp do wydarzeń, ale wynagradza to rzeczowe i wyczerpujące podejście do tematu, w dodatku napisane przystępnie dla przeciętnego jak ja czytelnika.

Trochę za długi wstęp do wydarzeń, ale wynagradza to rzeczowe i wyczerpujące podejście do tematu, w dodatku napisane przystępnie dla przeciętnego jak ja czytelnika.

Fabuła nieszablonowa, poruszająca ciekawe i bliskie Polakom tematy jednak całość psuje naiwne moim zdaniem wytłumaczenie zagadki. Gdyby nie to, moja ocena byłaby wyższa.

Fabuła nieszablonowa, poruszająca ciekawe i bliskie Polakom tematy jednak całość psuje naiwne moim zdaniem wytłumaczenie zagadki. Gdyby nie to, moja ocena byłaby wyższa.

Opowiadania z południa podobały mi się o wiele bardziej.

Opowiadania z południa podobały mi się o wiele bardziej.

Choć akcja pędzi niczym w Jasonie Bournie to mnie nie porwała. Bohater nazbyt kryształowy, sceny walki momentami absurdalne a fabuła dość uboga. Nie jest to jednak zła książka, ale zastanowiłbym się zanim ją komuś polecił. Nie wiem czy sięgnę po kolejną część.

Choć akcja pędzi niczym w Jasonie Bournie to mnie nie porwała. Bohater nazbyt kryształowy, sceny walki momentami absurdalne a fabuła dość uboga. Nie jest to jednak zła książka, ale zastanowiłbym się zanim ją komuś polecił. Nie wiem czy sięgnę po kolejną część.