Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieco mnie ta pozycja rozczarowała. W zasadzie niewiele jest tutaj o Hiroszimie i tym co w tym mieście wydarzyło się w roku 1945. Książka składa się z licznych, krótkich rozdziałów, każdy poświęcony jest jakiemuś wydarzeniu związanemu z wojną, projektem budowy broni jądrowej, przygotowaniami do nalotu i ówczesną polityką. Wraz z każdym rozdziałem zbliżamy się do dnia zero czyli zniszczenia Hiroszimy.

Formuła ma swój urok, niemniej mnie nie przekonała zupełnie. W związku z tym, że autor porusza tutaj niemal wszystkie aspekty dotyczące ówczesnej wojny, sytuacji politycznej, losów ludzi i samego ataku , mamy do czynienia ze strasznym zamieszaniem. Jak wspomniałem - najmniej jest chyba o tym co w tytule, o bombardowaniu Hiroszimy. Zamiast tego poznajemy 1-szo i 10-cio planowe postaci i zapoznajemy się z detalami rozrywkowego życia tego czy innego członka załogi samolotu Enola Gay. Kilka ciekawostek jakie można tutaj znalezć zupełnie nie wystarcza aby uznać tę pracę za coś więcej niż płytki i chaotyczny zbiór anegdotek i osobistych historii.

Plus jest taki, że dzięki układowi i mało skomplikowanej treści czyta się to szybko. I to by było na tyle.

Nieco mnie ta pozycja rozczarowała. W zasadzie niewiele jest tutaj o Hiroszimie i tym co w tym mieście wydarzyło się w roku 1945. Książka składa się z licznych, krótkich rozdziałów, każdy poświęcony jest jakiemuś wydarzeniu związanemu z wojną, projektem budowy broni jądrowej, przygotowaniami do nalotu i ówczesną polityką. Wraz z każdym rozdziałem zbliżamy się do dnia zero...

Pomysł napisania kontynuacji książki będącej jednym z kamieni węgielnych współczesnej fantastyki naukowej sam w sobie wydaje się całkiem niezły.
Gorzej kiedy za koncepcją nie nadążają i warsztat i umiejętności i styl nawet.

Żeby nie było - to nie jest jakaś dramatycznie zła książka. To książka zwyczajnie mierna w każdym swoim aspekcie. Próba naśladowania stylu oryginału - nieudana. Akcja posuwa się do przodu niemrawo, jest rwana, odnosi się wrażenie, że w licznych podrozdziałach pogubił się sam autor.
Dynamiki tutaj żadnej. Nawet opisy walk i ucieczek czyta się jak sprawozdanie księgowe sklepu mięsnego.
Główne postaci - nawet nie najgorzej sportretowane, da się sobie wyrobić o nich zdanie czytając "Masakrę".
Całości autor narzucił , oczywiście, współczesną nakładkę poprawności w wymiarze społeczno - politycznym. I zrobił to łopatologicznie, tak, że czytelnik tego nie przegapił nawet gdyby czytał tylko co 10 stronę. Mamy tu więc mielenie "demokratyzmu" w rozumieniu współczesnym. Feminizmu w wersji hard - główna narratorka, podobnie jak spotykane przez nią kobiety, to prawdziwe twardzielki i wojowniczki ale na wszelki wypadek Pan Baxter co chwila wspomina jeszcze o emancypacyjnych historiach. Jest oczywiście wątek rasizmu - jakżeby inaczej. Takie to wszystko w stylu moralizujących opowiadanek dla gimnazjum.
Marnie wychodzi też pomysł wplatania przez autora postaci historycznych. Churchill, Patton, Gandhi - w alternatywnej rzeczywistości Pana Baxtera spotykamy ich wszystkich, oczywiście wszyscy oni są super, cool i tak dalej. Te spotkania są często zupełnie z czapy jakby tylko autor na siłę szukał pretekstu, żeby w książce o inwazji Marsjan zamieścić Gandhiego czy Edisona.

Krótko mówiąc - słabizna. Do tego o wiele za długa.

Pomysł napisania kontynuacji książki będącej jednym z kamieni węgielnych współczesnej fantastyki naukowej sam w sobie wydaje się całkiem niezły.
Gorzej kiedy za koncepcją nie nadążają i warsztat i umiejętności i styl nawet.

Żeby nie było - to nie jest jakaś dramatycznie zła książka. To książka zwyczajnie mierna w każdym swoim aspekcie. Próba naśladowania stylu oryginału -...

Ci których kwestie związane z historią medycyny i farmacji interesują od jakiegoś już czasu czy ci, którzy tymi dziedzinami nauki zajmują się zawodowo nie znajdą tutaj zapewne niczego odkrywczego.

I nic w tym dziwnego - książka stron ma niemal równo 300, jak nietrudno policzyć, na każdy z opisanych specyfików przypada z grubsza 30 stron. Niewiele by dokonać głębokiej i szczegółowej prezentacji tak złożonych i długotrwałych procesów jakie towarzyszą powstawaniu przełomowych lekarstw.

Natomiast dla laika (takiego jak ja) treść może być szalenie interesująca. Wiedza jest mocno skomasowana, sporo tutaj ułatwiających odbiór ciekawostek, styl cokolwiek lekki (momentami aż za bardzo), wszystko "wchodzi" bardzo gładko. Rozdziały bywają nierówne, niektóre nieco zarzucone niepotrzebnymi dygresjami.
Mimo drobnych niedociągnięć całość godna polecenia każdemu kogo choć trochę interesują kwestie medyczno- farmaceutyczne.

Ci których kwestie związane z historią medycyny i farmacji interesują od jakiegoś już czasu czy ci, którzy tymi dziedzinami nauki zajmują się zawodowo nie znajdą tutaj zapewne niczego odkrywczego.

I nic w tym dziwnego - książka stron ma niemal równo 300, jak nietrudno policzyć, na każdy z opisanych specyfików przypada z grubsza 30 stron. Niewiele by dokonać głębokiej i...