Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do pomysłu napisania tej powieści przekonał Autorkę gif Marka Hamilla z kotem, jednak to możemy wywnioskować dopiero z podziękowań.
Szkoda, powinno być to na pierwszej stronie jako ostrzeżenie, by na wstępie zaznaczyć z czym będziemy się mierzyć czytając tę krótką powieść.

W tej powieści przez 100 stron nie dzieje się absolutnie nic, później dzieje się coś ale kompletnie nas to nie interesuje i nijak nie skupiamy się na tych wydarzeniach. Ale to nie szkodzi, bo ciąg przyczynowo skutkowy również dla Autorki powieści nie okazał się być istotnym ani razu.

Przykład? Główna bohaterka kradnie na samym początku statek, gdy tylko na planecie pojawia się Imperium. Nikt się tym nie przejmuje, nawet prawowity właściciel , gdy bohaterka wraca na planetę jakoś w połowie powieści.

Na drugą planetę przylatuje Imperium, mieszkańcy rozpoczynają walkę z okupantem, jedna z nich zostaje złapana, Ahsoka ujawnia się jako Jedi, ratuje i co robi? Leci sobie z planety sama i akcja tak na 100 stron przenosi się w różne losowe miejsca bo teraz jest przemytniczką. Co robi Imperium? W sumie nic, sprowadza jakiegoś nieudacznika który ginie w najgorzej opisanym pojedynku, jaki kiedykolwiek czytałem.

Cała książka jest złożona z takich idiotyzmów, które można by wymieniać w nieskończoność: ukrywający się w jaskini rebelianci postanawiają wysadzić drzwi, żeby się lepiej ukryć bo ktoś nadchodzi (oksymoron "cicha eksplozja" jest tu użyty na poważnie). Czteroletnia dziewczynka która mówi, iż jej matka: "nie lubi polityki i zamiast tego każe nam rozmawiać o jakichś nudach". Wynikowość zdarzeń wspaniale opisuje natomiast cytat (informacje w nawiasach to moje wtręty): "cień (tj. inkwizytor) opuścił Thebaskę na krótko po tym, jak Ahsoka (używając mocy) ocaliła Kaeden na Raadzie. To był prawdopodobnie zbieg okoliczności (XD)"

Paradoksalnie ta losowość i zwykła głupota pozwoliły mi na ukończenie książki. Tak jak Autorka w trakcie czytania możemy całkowicie wyłączyć proces myślowy i analizę informacji, a i tak wszystko zrozumiemy, bo nie ma się w czym pogubić.

Co do postaci oraz bohaterów - też są ale zdążyłem już zapomnieć kim byli, bo jest ich wielu i nikt tutaj nie wyróżnia się absolutnie niczym - Ahsoka również, musiałem sprawdzać okładkę by przypomnieć sobie, kto jest głównym bohaterem. Do końca powieści nie zapamiętałem żadnej postaci pobocznej i absolutnie w niczym mi to nie przeszkodziło. Jeżeli kogoś zainteresowałyby jednak losy którejś z postaci to spokojnie, nie poznacie ich dalszych dziejów bo autorka też o nich zapomniała.

Na koniec garść zapisanych, a szczególnie zapadających w pamięć cytatów (nawiasy znowu moje):
1) "(po brutalnym przesłuchaniu) nie dość, że imperialni mnie schwytają, to jeszcze będę brudna od stóp do głów"
2) "(o walce z Dartem Maulem) droczenie się z przeciwnikiem było popularną taktyką ona zaś zamierzała wykorzystać wszelkie dostępne sposoby na zdobycie przewagi, nawet kosztem uprzejmości"
3)"-zawsze stosujecie tak brutalne metody przesłuchań? (zapytanie inkwizytora)
- nie [...] szarpnęła się na krześle tak skutecznie, że je przewróciła a ono zmiażdżyło jej rękę"
4) "reszta powstańców sprawdzała broń - mimo iż nic się nie zmieniło od czasu, gdy ostatnio jej używali"
Oraz crème de la crème:
5) "on chce twojej śmierci tylko po to, żeby patrzeć jak giniesz. I nie będzie przy tym miły" (a szkoda, gdyby był to możej jakoś lżej by było).

Do pomysłu napisania tej powieści przekonał Autorkę gif Marka Hamilla z kotem, jednak to możemy wywnioskować dopiero z podziękowań.
Szkoda, powinno być to na pierwszej stronie jako ostrzeżenie, by na wstępie zaznaczyć z czym będziemy się mierzyć czytając tę krótką powieść.

W tej powieści przez 100 stron nie dzieje się absolutnie nic, później dzieje się coś ale kompletnie...

Ciekawy reportaż ukazujący nietuzinkową choć absolutnie degustującą moralnie postać przestępcy (jeżeli wszystkie wydarzenia miały rzeczywiście miejsce - w co trudno momentami uwierzyć). Ze względu na tematykę, reportaż szkicuje również urywek podziemia przestępczego Polski lat 90. oraz pierwszych lat stulecia.

Minusem na pewno jest brak słowniczka osób, a tych jest dużo, ponadto często nazywanych ksywkami lub zmienionymi danymi, tak że okazjonalnie można się w tym gąszczu postaci pogubić. Zawodzą trochę ostatnie rozdziały - ich treść jest skrótowa, choć ze względu na fakt, iż postępowania są w toku domyślam się, że dostęp do akt czy informacji Autor miał utrudniony. Niemniej książkę czyta się lekko i szybko, pomimo zaburzonych proporcji treści danych rozdziałów związanych z życiem tyutułowego "profesora".

Ciekawy reportaż ukazujący nietuzinkową choć absolutnie degustującą moralnie postać przestępcy (jeżeli wszystkie wydarzenia miały rzeczywiście miejsce - w co trudno momentami uwierzyć). Ze względu na tematykę, reportaż szkicuje również urywek podziemia przestępczego Polski lat 90. oraz pierwszych lat stulecia.

Minusem na pewno jest brak słowniczka osób, a tych jest dużo,...

Interesująca, sprawnie poprowadzona powieść historyczna z nielicznymi elementami fantastycznymi, przenosząca czytelnika w realia krwawego i brutalnego Zaporoża doby powstań Chmielnickiego. Na wyróżnienie w pełni zasługuje udany zabieg stylizacji językowej, nadający zarówno opisom, jak i w szczególności dialogom autentyczności oraz życiowosci. Wartkie oraz trzymające w napięciu są wszystkie sekwencje akcji (a tych nie brakuje) - czy to sceny batalistyczne, czy te prezentujące pościgi lub pojedynki.

Do wad z pewnością należą niektóre rozwiązania fabularne, będące nazbyt banalnymi czy przypadkowymi, by można było w nie uwierzyć. Szczególnie losy jednego z bohaterów pod koniec powieści brzmią, jak gdyby Autor nie miał pomysłu na odpowiednie wyzyskanie tego wątku - szkoda, gdyż była to jedna z postaci posiadających ogromny potencjał dramatyczny.

Natomiast wybitnie pozytywnym zaskoczeniem była dla mnie sekcja "od Autora", stanowiąca swoisty słowniczek pojęć oraz terminów czy biogramów, dodających kontekst historyczny opisywanym przedmiotom, zwyczajom czy postaciom. Autor rozstrzygał w nim również historyczność opisywanych przez siebie wydarzeń, stanowczo oddzielając stworzoną przez siebie fikcję od prawdy źródłowej. I choć z niektórymi tezami Autora się nie zgadzam, cenię ten głos wyjaśnienia motywów, kierujących nim podczas poprowadzenia przez niego fabuły w określony sposób.

Reasumując dla zainteresowanych historią powieść wartka, interesującą i stanowiąca lekką lekturę do przyswojenia w dwa, trzy wieczory. Dla innych może być mniej strawna.

Interesująca, sprawnie poprowadzona powieść historyczna z nielicznymi elementami fantastycznymi, przenosząca czytelnika w realia krwawego i brutalnego Zaporoża doby powstań Chmielnickiego. Na wyróżnienie w pełni zasługuje udany zabieg stylizacji językowej, nadający zarówno opisom, jak i w szczególności dialogom autentyczności oraz życiowosci. Wartkie oraz trzymające w...