Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tytuł trochę mylący i słusznie bohaterka zwróciła na to uwagę na końcu książki.
Jednak historia ciekawa i porywająca, czasem lekka czasem trudna, fajnie, składnie opisana.

Tytuł trochę mylący i słusznie bohaterka zwróciła na to uwagę na końcu książki.
Jednak historia ciekawa i porywająca, czasem lekka czasem trudna, fajnie, składnie opisana.

Miło i przyjemnie się czytało, mimo ciężkiej historii głównej bohaterki Farity, której na potrzeby książki i w trosce o jej bezpieczeństwo imię zmieniono właśnie na Farita, a prawdziwe nie zostało ujawnione - bardzo dobra pozycja.
Jej historię poznajemy od dziecięcych lat, aż po dorosłe życie, dzięki czemu możemy się zbliżyć z postacią, wejść w nią i zrozumieć jej zmagania, wątpliwości i cieszyć się z powodzeń. Bardzo lubię książki pisane w pierwszej osobie i takie, które skupiają się na jednym danym bohaterze, a nie opowiadają historię kilku osób. Co prawda tutaj poznaliśmy również historię sióstr oraz ciotki, ale były to informacje, które dużo wyjaśniały i między innymi dotyczyły Farity.

Ogromnym szokiem, dla nas chrześcijan/Europejczyków, po prostu nie muzułmanów jest fakt, że mimo, iż świat idzie na przód, uczymy się o szacunku do innych, bierzemy udział w demonstracjach dotyczących ochrony praw zwierząt, tam na drugim końcu kuli ziemskiej, w innej kulturze są ludzie, którzy nadal dokonują zbrodni honorowych, a ich ofiary mają w tym przypadku mniejsze prawa i ochronę od zwierząt w naszym "zakątku świata".
Niby wszyscy ludzie jesteśmy tacy sami, lepieni z tych samych glin ale co kraj to obyczaj i każdy z nas chodzi w innych butach.

Miło i przyjemnie się czytało, mimo ciężkiej historii głównej bohaterki Farity, której na potrzeby książki i w trosce o jej bezpieczeństwo imię zmieniono właśnie na Farita, a prawdziwe nie zostało ujawnione - bardzo dobra pozycja.
Jej historię poznajemy od dziecięcych lat, aż po dorosłe życie, dzięki czemu możemy się zbliżyć z postacią, wejść w nią i zrozumieć jej...

Z początku bardzo mocno się pogubiłam, przez to że nie wciągnęłam się w totalnie w tę lekturę, czyli podobnie jak w przypadku "Jak podrywają szejkowie" - tam też nie zostałam porwana, ale dotrwałam do końca i mniej więcej wiem "z czym to się je".
Nie chcę wyjść na bezduszną, ale czytałam naprawdę mocniejsze rzeczy, dosłownie mrożące krew w żyłach, które niejednokrotnie doprowadzały mnie do płaczu do tego stopnia, że musiałam odłożyć książkę na bok i po prostu ochłonąć, bo nie byłam w stanie przeczytać ani jednego wiersza więcej.
Tutaj? Historia wydawała mi się, jak każda inna. Opis biedy i ciężkiej sytuacji finansowej rodzin, które robią wszystko, aby przetrwać. Aby żyć.
Mniej więcej takie trudy życiowe były już opisywane w "Koszmar arabskich służących", w których to dwie bohaterki wyjeżdżają aby utrzymywać swoją rodzinę.
Tytuł wciągający, ale przez niego oczekiwałam większego szału. Czasem mam wrażenie, że historie te pisze Laila Shukri.

Z początku bardzo mocno się pogubiłam, przez to że nie wciągnęłam się w totalnie w tę lekturę, czyli podobnie jak w przypadku "Jak podrywają szejkowie" - tam też nie zostałam porwana, ale dotrwałam do końca i mniej więcej wiem "z czym to się je".
Nie chcę wyjść na bezduszną, ale czytałam naprawdę mocniejsze rzeczy, dosłownie mrożące krew w żyłach, które niejednokrotnie...