Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dotychczas nie sięgałem po Miedziankę tylko z głębokiego przekonania, że z racji wydania jej na początku reporterskiej drogi Pana Filipa Springera, tj. w 2011 r. jest ona mocno "przeterminowana". Zetknąłem się już z kilkoma reportażami, które mają takie cechy w mniejszym lub w większym wymiarze i można je czytać bardziej z perspektywy historycznej co nie daje w mojej ocenie pełnej satysfakcji z czytania.

Natomiast ta konkretna pozycja jest bardzo ponadczasowa. Springer genialnie przeplata teraźniejszość z przeszłością, fragmenty historii miasta z dalekiej przeszłości z okresem tuż po wojnie, dzięki temu tworzy autorski konstrukt, przypominający swego rodzaju bajkę albo mit o małej atlantydzie, która odróżnieniu od tej wielkiej znanej atlantdy znikała bez patosu i wielkości, skromnie i stopniowo, aż całkiem zniknęła. Bardzo polecam!

Dotychczas nie sięgałem po Miedziankę tylko z głębokiego przekonania, że z racji wydania jej na początku reporterskiej drogi Pana Filipa Springera, tj. w 2011 r. jest ona mocno "przeterminowana". Zetknąłem się już z kilkoma reportażami, które mają takie cechy w mniejszym lub w większym wymiarze i można je czytać bardziej z perspektywy historycznej co nie daje w mojej ocenie...

Po lekturze tej książki mam wrażenie jakby zniknęła z mojego otoczenia jakaś osoba, znajomy, którą zdążyłem już w jakiś sposób całkiem nieźle poznać i polubić. Ta biografia to trochę badanie, a trochę śledztwo autora mające na celu poznanie motywacji bohatera. W międzyczasie mamy też wejrzenie w zupełnie intymne części życia Baumana, przybliżające jego ludzką, wrażliwą stronę. Dzięki temu dostajemy bardzo dużo informacji dotyczących wydarzeń historycznych, z którymi związany był Bauman, pracy oraz dokonań tego wielkiego socjologa, a w międzyczasie możemy się przywiązać do tej części Baumana znanej wyłącznie najbliższym i właśnie przez to chcemy żeby ta historia się nie kończyła.

Zygmunt Bauman nie był bowiem postacią ciekawą wyłącznie ze względu na dokonania na polu socjologii. Życie jakie przeżył do 68' roku mogłoby bez problemu posłużyć jako materiał do ciekawej biografii. Bauman był świadkiem oraz uczestnikiem wielu wydarzeń historycznych, miał też niezwykle złożoną osobowość i wiele zainteresowań, był wreszcie bardzo dobrą i wrażliwą osobą która dużo doświadczyła. Biograf na prawdę miał w czym wybierać.

W książce znajdziemy też całą gamę ciekawostek, których znalezienie musiało być nie lada wyzwaniem. Widać ogromną pracę biografa, która objawia się choćby poprzez multum rozmów ze znającymi Baumana osobami, widoczne, szczegółowe poszukiwania dokumentów, małe śledztwa dziennikarskie, w końcu przemyślenia biografa dotyczące trudności jego pracy.

Podsumowując, mam nieodparte wrażenie, że Domosławski odwalił kawał, bardzo dobrej i ciężkiej roboty. Chapeau bas.

Po lekturze tej książki mam wrażenie jakby zniknęła z mojego otoczenia jakaś osoba, znajomy, którą zdążyłem już w jakiś sposób całkiem nieźle poznać i polubić. Ta biografia to trochę badanie, a trochę śledztwo autora mające na celu poznanie motywacji bohatera. W międzyczasie mamy też wejrzenie w zupełnie intymne części życia Baumana, przybliżające jego ludzką, wrażliwą...

To książka o wszystkim tym o czym nie chcemy myśleć, o tym co kryje się za zniszczonymi osiedlami i opuszczonymi zakładami, o porażce której nikt nie chce przyjąć jako swojej. To historia kilku miast, które mówią za wszystkie inne, które dotknęła transformacja. Cała opowieść ma jeden wymiar, wymiar nie podejmujący debaty, co na pewno jest celowym zabiegiem autorki. Według niektórych może to świadczyć o jej sile, inni mogą to uznać za pisanie pod tezę.

Zdecydowanie należę do tej pierwszej grupy, polecam.

To książka o wszystkim tym o czym nie chcemy myśleć, o tym co kryje się za zniszczonymi osiedlami i opuszczonymi zakładami, o porażce której nikt nie chce przyjąć jako swojej. To historia kilku miast, które mówią za wszystkie inne, które dotknęła transformacja. Cała opowieść ma jeden wymiar, wymiar nie podejmujący debaty, co na pewno jest celowym zabiegiem autorki. Według...

Autor w sposób mocno brawurowy przemierza historię od Stalina i słynnego tajnego referatu Chruszczowa do czasów właściwie najnowszych.

Prowadzi swoją narrację poprzez kluczowe wydarzenia epoki przechodząc do szczegółów, opisów kolejnych pokoleń władzy w ZSRR i Rosji poradzieckiej oraz biografii wielkich chociaż mało znanych narratorów tych władz w kontekście tego jakimi opowieściami otaczały się reżimy, czego zabraniały, a na co pozwalały, co nadawała telewizja, jakie kanały telewizyjne kreowały gusta i jakie gazety powstawały oraz upadały.

W końcu daje tym graczom zagrać w grę, medialną grę, z której zwycięsko wychodzi jeden zawodnik, który doskonale zdaje sobie sprawę jak ważne są dla władzy wierne i bezkrytyczne media.

Bardzo polecam, autor ma lekkie pióro, a przy okazji książka jest przepełniona anegdotami i ciekawostkami.

Autor w sposób mocno brawurowy przemierza historię od Stalina i słynnego tajnego referatu Chruszczowa do czasów właściwie najnowszych.

Prowadzi swoją narrację poprzez kluczowe wydarzenia epoki przechodząc do szczegółów, opisów kolejnych pokoleń władzy w ZSRR i Rosji poradzieckiej oraz biografii wielkich chociaż mało znanych narratorów tych władz w kontekście tego jakimi...