Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Psychologiczny majstersztyk; nieśpiesznie rozwijająca się historia rozpaczy. Kobieta w średnim wieku zaczyna zdawać sobie sprawę, że już tylko wspomnienia łączą ją z mężem. Do tej pory wystarczała jej jego lojalność. Ale nagle odkrywa, że on ma romans i pojawia się strach. Lektura obowiązkowa dla każdej kobiety, która w centrum swojego życia stawia mężczyznę. Jedna z najlepszych książek jaką ostatnio czytałam.

Psychologiczny majstersztyk; nieśpiesznie rozwijająca się historia rozpaczy. Kobieta w średnim wieku zaczyna zdawać sobie sprawę, że już tylko wspomnienia łączą ją z mężem. Do tej pory wystarczała jej jego lojalność. Ale nagle odkrywa, że on ma romans i pojawia się strach. Lektura obowiązkowa dla każdej kobiety, która w centrum swojego życia stawia mężczyznę. Jedna z...

Życie nie jest łatwym doświadczeniem. I do tego zanim się dorośnie trzeba przejść przez piekło traum i niepowodzeń. Warto poczytać, aby nie zwątpić w siebie i nie zatrzymać się w połowie drogi, upadając pod ciężarem "krzyża".
Jeśli czujesz, że już dłużej nie dasz rady, ta książka będzie ci wsparciem.

Życie nie jest łatwym doświadczeniem. I do tego zanim się dorośnie trzeba przejść przez piekło traum i niepowodzeń. Warto poczytać, aby nie zwątpić w siebie i nie zatrzymać się w połowie drogi, upadając pod ciężarem "krzyża".
Jeśli czujesz, że już dłużej nie dasz rady, ta książka będzie ci wsparciem.

Bardzo długo nie sięgałam po beletrystykę prawie wcale. Czytanie fikcji wydawało mi się jedynie stratą czasu, dokładnie tak jak uważa główny bohater tej powieści.
I może przekornie właśnie dlatego autor postarał się napisać coś z czego jednak można wyciągnąć naukę, chociażby z dziedziny filozofii i teologii. Mamy tu również lekcje logiki. Oraz sporo rozrywki.
Gdyby nie zakończenie, dałabym 10 gwiazdek. Moją ocenę zmieniło kilkanaście stron, które sprawiły, że poczułam się potraktowana jak niewymagający czytelnik.
Nie wiem czy to chwyt zamierzony i przemyślany. To co p. Miłkowski osiągnął w moim przypadku, to że znów pomyślałam, że sięganie po powieści to strata czasu.

Jednak po ochłonięciu mogę powiedzieć, że lektura Systemu Sulta sprawiła mi dużo przyjemności, mimo rozczarowującej końcówki. Więc w ostatecznym rozrachunku polecam. Pomaga poukładać sobie w głowie argumenty za oraz przeciw istnieniu Boga, a może ...boga. Oraz zrozumieć czemu instytucja kościoła katolickiego wciąż ma się dobrze, pomimo że wielokrotnie całkowicie się skompromitowała.

Bardzo długo nie sięgałam po beletrystykę prawie wcale. Czytanie fikcji wydawało mi się jedynie stratą czasu, dokładnie tak jak uważa główny bohater tej powieści.
I może przekornie właśnie dlatego autor postarał się napisać coś z czego jednak można wyciągnąć naukę, chociażby z dziedziny filozofii i teologii. Mamy tu również lekcje logiki. Oraz sporo rozrywki.
Gdyby nie...

Mało jest książek, z których można tak dużo dowiedzieć się o mentalności Żydów, ich historii oraz państwie.
Napisana zwyczajnym językiem, wydaje się być sprawozdaniem z życia polsko-żydowskiej rodziny, która w 1968 roku została zmuszona do opuszczenia Polski. Ale jest czymś znacznie więcej, jest przewodnikiem po ludzkiej duszy i sercu. Pokazuje, że w każdej społeczności istnieje całe spektrum osobowości, postaw i zachowań znanych ludzkości. Każdy inaczej reaguje na rzeczywistość. Autor rzetelnie opisuje swoich rodaków. A każdy z nas może odnaleźć samego siebie w przynajmniej jednej z postaci uwiecznionych na kartach tego pamiętnika.
Tak szczere i prawdziwe książki nie często zdarza mi się czytać.

Mało jest książek, z których można tak dużo dowiedzieć się o mentalności Żydów, ich historii oraz państwie.
Napisana zwyczajnym językiem, wydaje się być sprawozdaniem z życia polsko-żydowskiej rodziny, która w 1968 roku została zmuszona do opuszczenia Polski. Ale jest czymś znacznie więcej, jest przewodnikiem po ludzkiej duszy i sercu. Pokazuje, że w każdej społeczności...

Baśń w japońskim stylu. Chociaż napisana przez brazylijską pisarkę, niczym nie ustępuje twórczości japońskich autorów. Ta, oszczędna w słowach historia życia mistrzyni łucznictwa, pełna jest refleksji i mądrości. Uspokaja, daje ukojenie przenosząc w nierzeczywisty świat wypełniony sensem i mądrymi Kobietami. Warto sięgnąć, aby choć przez chwilę pobyć w idealnym świecie, o jakim nie jeden raz marzyliśmy.

Baśń w japońskim stylu. Chociaż napisana przez brazylijską pisarkę, niczym nie ustępuje twórczości japońskich autorów. Ta, oszczędna w słowach historia życia mistrzyni łucznictwa, pełna jest refleksji i mądrości. Uspokaja, daje ukojenie przenosząc w nierzeczywisty świat wypełniony sensem i mądrymi Kobietami. Warto sięgnąć, aby choć przez chwilę pobyć w idealnym świecie, o...

Wspaniały tytuł! Zdecydowanie najlepiej napisana książka historyczna, jaką czytałam od lat. I nawet brak przypisów nie umniejsza jej wartości, chociaż na pewno ułatwiłyby lekturę.
Autor jest bezstronny. Nikogo nie wybiela, aby oczerniać kogoś innego. Wybitne studium psychologii mas, religii i politycznej manipulacji. Jeśli interesuje Cię historia prześladowań Żydów w ciągu wieków w całej Europie oraz zawiłości stosunków międzynarodowych na wschodnich rubieżach naszego kontynentu, nie zawiedziesz się. Zrozumiesz skąd wziął się pomysł i jakim cudem w ogóle mogło dojść do Zagłady. Dowiesz się czemu tak trudno nam zaufać naszym wschodnim sąsiadom. Ale przede wszystkim przestaniesz wierzyć w wiele mitów. I poznasz lepiej naturę człowieka.
Ta książka powinna być szkolną lekturą obowiązkową.

Wspaniały tytuł! Zdecydowanie najlepiej napisana książka historyczna, jaką czytałam od lat. I nawet brak przypisów nie umniejsza jej wartości, chociaż na pewno ułatwiłyby lekturę.
Autor jest bezstronny. Nikogo nie wybiela, aby oczerniać kogoś innego. Wybitne studium psychologii mas, religii i politycznej manipulacji. Jeśli interesuje Cię historia prześladowań Żydów w ciągu...

Wyjątkowa! Jeśli lubisz trudne, nie wprost pisane historie do samodzielnego przemyślenia. I do tego poszukujesz oryginalnych treści, powinieneś być usatysfakcjonowany/a tą lekturą. Polecam.

Wyjątkowa! Jeśli lubisz trudne, nie wprost pisane historie do samodzielnego przemyślenia. I do tego poszukujesz oryginalnych treści, powinieneś być usatysfakcjonowany/a tą lekturą. Polecam.

Wspaniała rzecz o podróżowaniu. Poetycka, bardzo powolna, wręcz melancholijna podróż przez Toskanię. Dostajemy możliwość przyjrzenia się temu wyjątkowemu skrawki świata poprzez emocje i przemyślenia, które towarzyszą autorowi podczas wędrówki, i które wyśmienicie potrafił ująć w słowa. Nie jest chyba niczym dziwnym, że do podróży przygotowywał się czytając. Jednak specyficzny wybór lektur może być zaskoczeniem; absolutnie nie są to przewodniki. Książki, do których autor się odwołuje, często je cytując, zostały napisane przez romantyków i wagabundów. Również one warte są zainteresowania, dlatego bardzo mnie cieszy, że w końcowej części książki, autor bardziej szczegółowo przedstawia kilku pisarzy, których ceni szczególnie.
Pozycja erudycyjna i bardzo nastrojowa.
Plasuje się gdzieś pomiędzy Stasiukiem i Dariuszem Czają. Takich książek zawsze mi mało. Jeszcze nieraz do niej wrócę.

Wspaniała rzecz o podróżowaniu. Poetycka, bardzo powolna, wręcz melancholijna podróż przez Toskanię. Dostajemy możliwość przyjrzenia się temu wyjątkowemu skrawki świata poprzez emocje i przemyślenia, które towarzyszą autorowi podczas wędrówki, i które wyśmienicie potrafił ująć w słowa. Nie jest chyba niczym dziwnym, że do podróży przygotowywał się czytając. Jednak...

Książka tłumaczy pewne mechanizmy i aspekty życia społecznego w taki sposób, że każdy zrozumie. Dużo przykładów. Łatwy i zrozumiały język oraz ciekawa treść sprawiają, że czyta się szybko i z przyjemnością.
Nie jest to poradnik, ani pozycja naukowa. Jednak poziom jest wysoki i na pewno można wynieść sporą dawkę wiedzy.
Lubię to uczucie, gdy po lekturze "otwierają mi się oczy", i nagle dostrzegam rzeczy, które były zawsze oczywiste, jednak nigdy nieuświadomione tak do końca.
Autor, kolejny raz, nie zawodzi. Zamierzam wracać do tej lektury, bo warto.

Książka tłumaczy pewne mechanizmy i aspekty życia społecznego w taki sposób, że każdy zrozumie. Dużo przykładów. Łatwy i zrozumiały język oraz ciekawa treść sprawiają, że czyta się szybko i z przyjemnością.
Nie jest to poradnik, ani pozycja naukowa. Jednak poziom jest wysoki i na pewno można wynieść sporą dawkę wiedzy.
Lubię to uczucie, gdy po lekturze "otwierają mi się...

Lekkie czytadło. W sam raz, gdy potrzebujesz zająć czymś głowę. Ale nie można powiedzieć, że głupie! Wymaga uwagi i bardzo wciąga! Może dać sporo przyjemności i satysfakcji, jeśli nie podejdziesz do lektury zbyt poważnie. Zabawa z czytelnikiem, nie najwyższych lotów, ale na bardzo przyzwoitym poziomie. Chyba każdy ma takie chwile w życiu, gdy szuka inteligentnej, ale nie za bardzo wymagającej rozrywki. I na taką okazję powstała ta książka. Co warte wzmianki, zdobyła najważniejszą francuską nagrodę literacką. Brawa dla autora.

Lekkie czytadło. W sam raz, gdy potrzebujesz zająć czymś głowę. Ale nie można powiedzieć, że głupie! Wymaga uwagi i bardzo wciąga! Może dać sporo przyjemności i satysfakcji, jeśli nie podejdziesz do lektury zbyt poważnie. Zabawa z czytelnikiem, nie najwyższych lotów, ale na bardzo przyzwoitym poziomie. Chyba każdy ma takie chwile w życiu, gdy szuka inteligentnej, ale nie za...

Lektura tej książki złamała mi kiedyś serce. Oczywiście mam na myśli zakończenie. Uznałam ją wówczas za najlepszą książkę o miłości. Chyba muszę do niej wrócić.

Lektura tej książki złamała mi kiedyś serce. Oczywiście mam na myśli zakończenie. Uznałam ją wówczas za najlepszą książkę o miłości. Chyba muszę do niej wrócić.

Piękna historia. W pierwszej chwili miałam wrażenie jednak, że zbyt powierzchowna. Jakby autorka nie chciała zagłębiać się w trudne emocje. Jakby bała się, że historia stanie się zbyt sentymentalna. Jednak po jakimś czasie doszłam do wniosku, że to celowy zabieg dostosowania do poziomu współczesnego odbiorcy. Emocje nie są zbyt intensywne, jednakże wystarczające, aby pozwolić czytelnikowi przeżyć katharsis.
Warsztatowo dobrze napisana. Raczej równa. Dużo odnośników do literatury popularnej.
Dlatego myślę, że książka usatysfakcjonuje również na płaszczyźnie intelektualnej. Podążanie za cytatami może dać dużo przyjemności. Wzmiankowani w tekście autorzy, filozofowie oraz tytuły książek, należą obecnie do najbardziej popularnych. Dygresje idealnie nawiązują do treści. Chociaż nie wątpię, że mogą być bardzo frustrujące, dla kogoś kto nie jest zbyt oczytany.
Mi ułatwiły zagłębienie się w historii, która bez nich byłaby jednak dość płytka. Były drogowskazami dającymi możliwość podążania za myślami autorki. Ale też tworzyły dodatkowy wymiar, pozwalający zagłębić się w świat mężczyzny, którego śmierć opłakuje bohaterka.
Zastanawiam się, czy celem autorki było ograniczenie rozmiaru książki z jednoczesnym pogłębieniem jej przekazu? Czy tylko zabawa z czytelnikami? W każdym razie dzięki temu zabiegowi oraz pełnemu człowieczeństwa zakończeniu książki, przyznałam jej 8 punktów.

Piękna historia. W pierwszej chwili miałam wrażenie jednak, że zbyt powierzchowna. Jakby autorka nie chciała zagłębiać się w trudne emocje. Jakby bała się, że historia stanie się zbyt sentymentalna. Jednak po jakimś czasie doszłam do wniosku, że to celowy zabieg dostosowania do poziomu współczesnego odbiorcy. Emocje nie są zbyt intensywne, jednakże wystarczające, aby...

Myślę, że to książka trudna i niezrozumiała, dla tych którzy nie mieli okazji żyć w tamtych latach. Żyć, w sensie: być w wieku pozwalającym zrozumieć otaczającą rzeczywistość. Ale dla tych, którzy spełniają ten warunek, jest jeszcze trudniejsza, ponieważ mają świadomość, że to nie jest historia patologicznej rodziny, a patologicznej rzeczywiści, która otaczała oblepiając wówczas wszystkich...
Obecnie żyjemy w czasach, które wtedy śniły się tylko nielicznym, więc nieliczni aspirowali do czegoś więcej. Świetnym przykładem takiej osoby jest mała bohaterka tej książki. Wydaje się, że wszyscy wokół niej zatracili się w beznadziei i taplają się w bagnie braku sensu. A Ona pozostaje wciąż nieskalaną obserwatorką. Jest bardzo spostrzegawcza oraz opanowana. Nie płacze. Kontempluje, nie oceniając tego co widzi i co ją spotyka. Jej uczucia są całkowicie zamrożone, co pozwala jej przetrwać. Jednocześnie swoją postawą manifestuje niezgodę. Szkoda tylko, że w swoim środowisku, nie spotyka osoby, która mogłaby pomóc wytyczyć kierunek rozwoju.
Myślę, że komuś, kto żył w latach 90, ta książka sprawia wielki ból. Może być powodem do powrotu trudnych wspomnień i nieuleczonych do dziś traum.

Myślę, że to książka trudna i niezrozumiała, dla tych którzy nie mieli okazji żyć w tamtych latach. Żyć, w sensie: być w wieku pozwalającym zrozumieć otaczającą rzeczywistość. Ale dla tych, którzy spełniają ten warunek, jest jeszcze trudniejsza, ponieważ mają świadomość, że to nie jest historia patologicznej rodziny, a patologicznej rzeczywiści, która otaczała oblepiając...

W zasadzie, gdyby nie zakończenie, byłaby to genialna książka o problemach intelektualno-egzystencjalnych, które trapią chyba każdego współczesnego młodego, myślącego człowieka.
Historia zdecydowanie ponadczasowa. Styl lekki, chociaż nierówny (może dlatego, że debiut?) dobrze kontrastuje z ciężarem przekazu. Warto przeczytać. Nawet nie jeden raz. A lepsze zakończenie ewentualnie wymyślić samemu! Gdyby nie te ostanie strony dałabym 10.

W zasadzie, gdyby nie zakończenie, byłaby to genialna książka o problemach intelektualno-egzystencjalnych, które trapią chyba każdego współczesnego młodego, myślącego człowieka.
Historia zdecydowanie ponadczasowa. Styl lekki, chociaż nierówny (może dlatego, że debiut?) dobrze kontrastuje z ciężarem przekazu. Warto przeczytać. Nawet nie jeden raz. A lepsze zakończenie...

Świetnie napisana książka o tym jak bardzo się mylimy. Obala kilka popularnych mitów psychologicznych.
Zazwyczaj czytam po to, by czegoś się dowiedzieć, nauczyc i w przypadku tej pozycji nie zawiodłam się. Otwiera oczy i odpowiada na pytania, na które nawet nie szukałam odpowiedzi, ponieważ wydało mi się, że już je znam! Książkę przeczytałam w jeden wieczór. Z półki psychologicznych tak szybko przeczytałam tylko, wiele lat temu, Wywieranie wpływu - Cialdiniego. Mam wrażenie, że te książki bardzo się uzupełniają.
Polecam; może podobnie jak ja otworzycie szeroko oczy ze zdziwienia. A ja biorę się za kolejną lekturę. Nabrałam wielkiej ochoty na inne tytuły tego autora!
PS. Nie jest to poradnik! Nie dostaniecie podanej jak na tacy gotowej odpowiedzi na tytułowe pytanie, musicie ją sami wypracować wykorzystując nowo nabytą wiedzę.

Świetnie napisana książka o tym jak bardzo się mylimy. Obala kilka popularnych mitów psychologicznych.
Zazwyczaj czytam po to, by czegoś się dowiedzieć, nauczyc i w przypadku tej pozycji nie zawiodłam się. Otwiera oczy i odpowiada na pytania, na które nawet nie szukałam odpowiedzi, ponieważ wydało mi się, że już je znam! Książkę przeczytałam w jeden wieczór. Z półki...

Nie powiedziałabym, że to historia zwyczajnej rodziny. Od początku do końca lektury towarzyszył mi nieprzyjemny ucisk w gardle, związany z obcowaniem z patologią i przemocą. Miałam skojarzenie z Piaskowa Góra - Bator. Chociaż ta książka jest zdecydowanie mniejszej objętości i na szczęście nie ma w niej tak dużo bezmyślnej brutalności. Dominuje bezmyślne okrucieństwo oraz głupota. Jeśli jest to historia dzieciństwa autorki to ogromnie jej współczuję.

Nie powiedziałabym, że to historia zwyczajnej rodziny. Od początku do końca lektury towarzyszył mi nieprzyjemny ucisk w gardle, związany z obcowaniem z patologią i przemocą. Miałam skojarzenie z Piaskowa Góra - Bator. Chociaż ta książka jest zdecydowanie mniejszej objętości i na szczęście nie ma w niej tak dużo bezmyślnej brutalności. Dominuje bezmyślne okrucieństwo oraz...

Książka zrobiła na mnie duże wrażenie. Otworzyła mi oczy na fakty, o których niby wiedziałam, a jednak nie chciałam się z nimi pogodzić. Na przykład na kwestie zdrady i rozwodu.
Chociaż mam świadomość, że od czasu jej napisania pojawiło się sporo nowych odkryć i badań, wierzę jednak że, gdyby książka została dziś uaktualniona, w tekście niewiele byłoby zmian. Być może doszedłby nowy rozdział, albo niektóre z istniejących zostałyby uzupełnione. Ale ogólny przekaz został by ten sam.
Książka nie jest może zbyt odkrywcza, ale czyta się wyśmienicie. Pokazuje jacy jesteśmy z natury, jakie emocje nami rządzą i dlaczego właśnie tak a nie inaczej się zachowujemy. Ciekawy opis człowieczeństwa, z naciskiem na relacje intymne, w ujęciu antropologiczno - historycznym.

Książka zrobiła na mnie duże wrażenie. Otworzyła mi oczy na fakty, o których niby wiedziałam, a jednak nie chciałam się z nimi pogodzić. Na przykład na kwestie zdrady i rozwodu.
Chociaż mam świadomość, że od czasu jej napisania pojawiło się sporo nowych odkryć i badań, wierzę jednak że, gdyby książka została dziś uaktualniona, w tekście niewiele byłoby zmian. Być może...

Rzecz o Krakowie. A szczególnie o jednej z krakowskich dzielnic. Klimat jak z bajki; dominuje nostalgia i spokojna mądrość. Historie, chociaż prawdziwe, mają bardzo nieostre kontury. Narracja rozpływa się czasami jakby we śnie. Czyżby pamięć już nie ta?
Książka rozpoczyna się wierszem, z którego zacytuję jedynie jedno zdanie:
"Tak, jestem już stary i na tyle mądry, że nie wiem jak żyć."

Rzecz o Krakowie. A szczególnie o jednej z krakowskich dzielnic. Klimat jak z bajki; dominuje nostalgia i spokojna mądrość. Historie, chociaż prawdziwe, mają bardzo nieostre kontury. Narracja rozpływa się czasami jakby we śnie. Czyżby pamięć już nie ta?
Książka rozpoczyna się wierszem, z którego zacytuję jedynie jedno zdanie:
"Tak, jestem już stary i na tyle mądry, że nie...

Jest to książka szczególnie nieczytelna dla tych, którzy mają na pieńku z wszelkimi religiami i przywiązują dużą wagę do równości płci.
Zaliczam się do tej grupy, a jednak na niemalże każdej stronie znalazłam zdanie, z którym się zgadzam i uważam za ważne, i które podkreśliłam. Jednocześnie też dokładnie tyle samo wypowiedzi, z którymi bym polemizowała. W związku z czym mój egzemplarz tej kontrowersyjnej książki, już po pierwszej lekturze, jest w zasadzie zniszczony.
Jako uzupełnienie tematu bardzo polecam "Kłamstwa, którymi żyjemy" - autor: Jon Frederickson

Jest to książka szczególnie nieczytelna dla tych, którzy mają na pieńku z wszelkimi religiami i przywiązują dużą wagę do równości płci.
Zaliczam się do tej grupy, a jednak na niemalże każdej stronie znalazłam zdanie, z którym się zgadzam i uważam za ważne, i które podkreśliłam. Jednocześnie też dokładnie tyle samo wypowiedzi, z którymi bym polemizowała. W związku z czym...

Wielka szkoda, że ta książka nie została jeszcze przetłumaczona na język polski.
Gina to imię matki autora. Druga część tytułu mówi nam, że mamy do czynienia z "Dziennikiem pewnego pożegnania". I podobnie jak tytuł, cała książka napisana została bardzo poetyckim jezykiem.
Są to autobiograficzne wspomnienia związane z powolnych odchodzeniem matki autora. Kobieta przez dłuższy czas choruje na Alzheimera, a rodzina postanowia opiekować się nią do samego końca. Zarówno autor, jak i jego brat starają się towarzyszyć matce w miarę swoich możliwości. Emocjonalnie jest to dla nich bardzo trudne.
Przejmująca, z wielką czułością napisana, prawdziwa historia, która przemawia prosto do serca czytelników.
Mogę ją porównać jedynie do "Pieśni bełkotu" - Erwina Mortiera, którą również bardzo polecam.

Wielka szkoda, że ta książka nie została jeszcze przetłumaczona na język polski.
Gina to imię matki autora. Druga część tytułu mówi nam, że mamy do czynienia z "Dziennikiem pewnego pożegnania". I podobnie jak tytuł, cała książka napisana została bardzo poetyckim jezykiem.
Są to autobiograficzne wspomnienia związane z powolnych odchodzeniem matki autora. Kobieta przez...