Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Zmęczyłem" ;)

Książka dość długa (ponad 700 stron), składająca się z ogromnej ilości rozdziałów, z których każdy jest poświęcony konkretnej osobie, czyli tytułowemu "tytanowi".

Znajdziemy tu wielu wybitnych sportowców, pisarzy, muzyków, przedsiębiorców, komików, reżyserów, naukowców i wiele wiele innych zadziwiających profesji. Bardzo dużym plusem jest skupienie się na ich własnych przemyśleniach, nawykach i strategiach, które w znacznym stopniu przyczyniły się do ogromego sukcesu i wysokiej rozpoznawalności. Ma to formę czegoś w rodzaju "pisanego podcastu", co oznacza też, że prawdopodobnie sprawniej można by pochłonąć te wszystkie informacje oglądając lub odsłuchując rozmowy tych osób z Timem Ferrisem.

Co jakiś czas pojawiają się również krótkie wstawki samego autora, który często opowiada jak zaadoptował wymieniane przez jego gości strategie we własnym życiu.

Czytając książkę miałem też wrażenie, że kilku z gości zostało tutaj umieszczonych trochę na wyrost - były to osoby rozpoznawalne np jako wpływowy inwestor, ale nie było praktycznie nic o tym jak do takiego bogactwa dotarły (ktoś, kto zaczyna z połową miliona na start np od rodziny, nie powinien znajdować się na tej samej półce co osoba dochodząca do bogactwa od zera, metodą prób i błędów i kreatywną pracą)

Mimo wszystko książkę oceniam bardzo pozytywnie, z pewnością będzie świetną pozycją dla każdego, kto szuka w życiu inspiracji lub próbuje przebić się przez przeszkody na jakie natrafił na życiowej drodze. Głównym minusem, jak już wcześniej wspominałem jest forma, która bardziej sprawdzi się jako wywiad/podcast niż książka. Ale osobom wolącym czytać niż słuchać jak najbardziej polecam.

"Zmęczyłem" ;)

Książka dość długa (ponad 700 stron), składająca się z ogromnej ilości rozdziałów, z których każdy jest poświęcony konkretnej osobie, czyli tytułowemu "tytanowi".

Znajdziemy tu wielu wybitnych sportowców, pisarzy, muzyków, przedsiębiorców, komików, reżyserów, naukowców i wiele wiele innych zadziwiających profesji. Bardzo dużym plusem jest skupienie się na...

Niestety książka nie przekonała mnie do idei, jaką próbuje przeforsować autor.

Chociaż pierwsza połowa jest całkiem ciekawa - jako opis pewnych zjawisk, które faktycznie istnieją w naszym społeczeństwie (tytułowych "bullshit jobs", czyli prac nie wnoszących niczego sensownego, pożytecznego lub twórczego dla społeczeństwa), to niestety druga część to typowy "lewicowy" bełkot jakiego obecnie pełno wszędzie.

Autor sugeruje przetestowanie na tyle wysokiego, zarządzanego odgórnie przychodu bezwarunkowego (czyli niezależnego od wolnorynkowej idei popytu i podażu), aby każdy człowiek miał szansę za to godnie żyć i mieć czas na realizację tego, co faktycznie chciałby robić (komunizm, wersja kto już to zliczy która?). Według autora: "tym razem się uda, bo mamy komputery i nowoczesną technologię".

Argumenty autora przeciw zarzutom o to, czy ludzie rzeczywiście sami z siebie będą się zajmowali rzeczami "pożytecznymi" są zupełnie nieprzekonujące. Nie wiem też, skąd wziął się pomysł, że ludzi takich (pasożytujących, egoistycznych) nie było by więcej niż koło 10%, niestety nie podzielam tak pozytywnej wiary w ludzi i sądzę, że była by to zdecydowana większość społeczeństwa.

Pomimo dobrej pierwszej części, w drugiej musiałem się już zmuszać, aby doczytać do końca.

Niestety książka nie przekonała mnie do idei, jaką próbuje przeforsować autor.

Chociaż pierwsza połowa jest całkiem ciekawa - jako opis pewnych zjawisk, które faktycznie istnieją w naszym społeczeństwie (tytułowych "bullshit jobs", czyli prac nie wnoszących niczego sensownego, pożytecznego lub twórczego dla społeczeństwa), to niestety druga część to typowy "lewicowy"...

Po "Królu" przyszła kolej na "Królestwo" - a co za tym idzie, na kolejną porcję zepsucia, zezwierzęcenia i cierpienia.

W odróżnieniu od poprzedniej części, tutaj cała akcja przedstawiona jest z perspektywy kilku postaci, głównie poznanej w pierwszej części Ryfki, opiekującej się osłabionym Jakubem, oraz Dawida Szapiro, jakubowego syna, którego w poprzedniej części nie mieliśmy okazji za bardzo poznać, a który teraz dostał niejako "własne" życie i osobowość.

Tłem jest Warszawa z czasów II wojny światowej, miejsca, do którego tytułowy "król" przywiązał się na tyle mocno, że nawet w obliczu niespotykanej dotąd agresji ze strony Niemców i Polaków, będzie próbował zapewnić sobie przetrwanie, licząc na koniec wojny i możliwość powrotu do swojego "królestwa".

Tak się oczywiście nie dzieje, bo jak wszyscy wiemy, plany Hitlera wobec Żydów okazały się znacznie bardziej destrukcyjne, niż ktokolwiek mógłby się spodziewać.

A czytelnikowi pozostaje obserwować zmagania i przemyślenia bohaterów, którym w tamtych czasach przyszło żyć.

Tak jak w poprzedniej części, tutaj również byłem zachwycony opisem miejsc, zachowań ludzkich i wydarzeń z tamtego okresu, może za wyjątkiem Polaków, których agresja i nienawiść wobec Żydów były jednak w moim odczuciu nieco podkoloryzowane - wiadomo, że dość często spotykano się z niechęcią wobec Żydów i wydawaniem ich Niemcom (głównie ze strachu o własne życie), ale w książce zbyt często przedstawia się ich jako prześladowców prawie na równi z niemieckimi oprawcami, co jest w stosunku do nich (Polaków) mocno niesprawiedliwe.

Drugim dość dużym minusem, jest ogromna ilość filozoficznych przemyśleń, wrzuconych w zasadzie gdzie tylko się da, które jednak dość mocno zaburzały porządek ksiązki, i sprawiły, że czytało mi się ją po prostu źle (wybijały z rytmu i niepozwalały skupić się na akcji). Dodatkowo, przemyślenia nastoletniego chłopca i prawie czterdziestoletniej kobiety są niemalże identyczne, tak jakby należały do tej samej osoby, co już do reszty psuje jakąkolwiek spójność w całej tej historii.

Mamy też dość poruszające zakończenie, będące pewnego rodzaju hołdem złożonym przez pana Twardocha wszystkim zamordowanym przez Hitlerowców Żydom, zwłaszcza tym zbyt młodym i delikatnym, by takiego piekła doświadczać.

Moje ocena: 6/10

Po "Królu" przyszła kolej na "Królestwo" - a co za tym idzie, na kolejną porcję zepsucia, zezwierzęcenia i cierpienia.

W odróżnieniu od poprzedniej części, tutaj cała akcja przedstawiona jest z perspektywy kilku postaci, głównie poznanej w pierwszej części Ryfki, opiekującej się osłabionym Jakubem, oraz Dawida Szapiro, jakubowego syna, którego w poprzedniej części nie...