Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka to niebezpieczny miks wiedzy, ciekawostek i przemycania ideologii. Kusi prostotą przekazu, o tak. Można nic nie wiedzieć o historii, biologii, kulturoznawstwie, antropologii i innych naukach o człowieku, i kompletnie nie przeszkadza to w zrozumieniu opowieści z książki "Sapiens". Otrzymujemy tu kompletną wykładnię, co należy o tym wszystkim myśleć. Historia jest snuta w konwencji:
a) ciekawostka z historii (fakt)
b) wyjaśnienie procesu, jaki ta ciekawostka ilustruje (książka daje odpowiedzi na wszystko)
c) konstatacja, że świat jest taki a taki.

I dlatego ta książka jest niebezpieczna. Nie bez powodu polecają ją osoby takie jak Gates czy Zuckerberg - tęgie umysły, lecz z malutką wiedzą o naukach humanistycznych. "Sapiens" to takie "nauki humanistyczne dla bystrzaków", aby móc przed samym sobą zgrywać, że ma się rozległą wiedzę na temat kształtu świata, i że przynależy się do elitarnego grona osób, które wiedzą, jak działa świat.

Zgodnie z narracją Harariego wszystko, od wyginięcia innych gatunków człowieka, po ukształtowanie się państw i kapitalizmu, opiera się o pożądanie władzy, pieniędzy i wpływów. Tak jak wydawało się, że to filozofia przez wieki kładła podwaliny pod nowe nauki i idee, tak Harari wyciął ją z tej opowieści skalpelem. Nawet komunizm powstał nie dlatego, że pewien myśliciel marzył o świecie, w którym robotnicy posiadają jakieś prawa pracownicze, lecz dlatego, że imperia potrzebowały alternatywy do kapitalizmu (a Karol Marks się szczęśliwie napatoczył).

Książka idealnie wpisuje się w nurt udawania, że jest się mądrym. W podobny sposób od oglądania gadających głów na youtube każdy staje się ekspertem od geopolityki. Potem wystarczy czyjeś wnioski przedstawiać jako swoje własne. Dlatego po przeczytaniu "Sapiens" można mieć wrażenie, że posiadło się wiedzę, jak działa świat, a wszyscy dookoła są Nieświadomi i głupi. Tyle że w 80% nie jest to wiedza, a gotowy zestaw czyichś wniosków, czyli taka droga na skróty - jak bez wysiłku zdobywania wiedzy z różnych źródeł mieć gotowe wnioski.

Niestety lista subiektywnych wniosków jest tu sprzedawana jako literatura popularnonaukowa i wiedza o życiu. Taki łatwo przystępny przekaz jest kierowany głównie do osób, które mają niski poziom wiedzy o historii i człowieku, więc czytelnikowi trudno odróżnić fakty od ideologii. I jak widać po opiniach, łatwo zachwycić się nad taką narracją, w końcu wydaje się taka kompletna i sensowna. Jedno jest pewne - dzieła Harariego mogą liczyć na przychylność i promocję miliarderów, którzy starają się zmieniać kształt świata. Które fragmenty opowieści Harariego im się najbardziej sposobały? Czy zadali sobie trud przeczytać też inne książki? Zapuśćmy zasłonę dymną nad tym pytaniem.

Ta książka to niebezpieczny miks wiedzy, ciekawostek i przemycania ideologii. Kusi prostotą przekazu, o tak. Można nic nie wiedzieć o historii, biologii, kulturoznawstwie, antropologii i innych naukach o człowieku, i kompletnie nie przeszkadza to w zrozumieniu opowieści z książki "Sapiens". Otrzymujemy tu kompletną wykładnię, co należy o tym wszystkim myśleć. Historia jest...

Podjadasz? Brakuje Ci silnej woli w diecie? Cierpisz przez ograniczenia dietetyczne? Ta książka jest dla Ciebie.

Pomimo że znam się na układaniu różnych diet i tym jakie wywołują procesy fizjologiczne, uważam, że sprowadzenie tematu redukcji do jakiejś diety odchudzającej jest naiwnym spłyceniem tematu. Dieta to tylko narzędzie, a utrzymać ją ma człowiek z całym swoim bogatym życiem wewnętrznym i zewnętrznym.

Brakowało wcześniej takiej książki, która abstrahuje od podjętych diety i treningu, a skupia się na samych psychologicznych aspektach. Jest to jednocześnie pozycja twórcza, a nie jakaś kompilacja innych opracowań + uogólnienia zmieniające ich sens. Autorka jest psychologiem, a do tego temat redukcji zna zarówno z autopsji jak i od strony przypadków z gabinetu.

Nie ma znaczenia, czy czytelnik walczy z otyłością, czy ma do zrzucenia 1 kg, a może chce utrzymać wagę lecz irytuje go, ile silnej woli to kosztuje. "Waga z głowy" to książka o szeroko pojętej relacji z jedzeniem.

Dla mnie szczególnie ciekawe było omówienie, jak myśli o sobie i innych osoba, która podchodzi do swojej diety i zdrowia z pewną czułością:
- Zamiast myśleć, że np. odmówienie zjedzenia kawałka tortu stanowi nietakt, można pamiętać, że nietaktem jest podkopywanie czyichś starań, by pożegnać nadwagę.
- Zamiast skupiać się na tym, czego nie wolno jeść, można samego siebie potraktować jak kochający rodzic, które pewne rzeczy robi dla twojego dobra, a nie na złość.
- Zamiast komentować wagę innych, można sobie uświadomić, że równie surowo mówimy o samych sobie, czyli fundujemy samym sobie świat pełen okrutnych komentarzy dotyczących wyglądu.
- Zamiast ulegać pokusie zjedzenia czegoś dobrego, co się właśnie napatoczyło, można zidentyfikować tę sytuację jako wyzwalacz jedzenia emocjonalnego i zaspokoić tę emocję czymś innym niż jedzeniem.

W ramach rzetelnego komentarza, opiszę jeszcze pomniejsze wady książki. Gdyby nie one, zapewne dałabym 10 gwiazdek. W treści pojawia się sporo przypisów do stron internetowych, czyli często występuje powoływanie się na marne źródła. Poza tym forma wypowiedzi odnosi się do "czytelniczki", więc "czytelnik" może mieć wrażenie, że książka nie jest dla niego ("czytelniku" bądź ponad rodzaje w języku polskim, bo to właśnie ta książka pomoże Ci odzyskać zdrowie).

Podjadasz? Brakuje Ci silnej woli w diecie? Cierpisz przez ograniczenia dietetyczne? Ta książka jest dla Ciebie.

Pomimo że znam się na układaniu różnych diet i tym jakie wywołują procesy fizjologiczne, uważam, że sprowadzenie tematu redukcji do jakiejś diety odchudzającej jest naiwnym spłyceniem tematu. Dieta to tylko narzędzie, a utrzymać ją ma człowiek z całym swoim...

Anders Hansen po raz kolejny udowodnił, że umie w książki popularnonaukowe. Przedstawia dość skomplikowane zagadnienia w sposób tak prosty, że małpa by je zrozumiała. Jednocześnie w retoryce ściśle polega na opisach badań naukowych - w jego książce nie znajdziemy osobistych preferencji ani historyjek z życia.

"Rozruszaj swój mózg" przedstawia dowody naukowe dobroczynnego wpływu aktywności fizycznej na zdrowie mózgu oraz reszty organów. Po pierwsze, już ruch na poziomie niezbędnego minimum daje widoczne efekty. Po drugie, ta dobroczynna właściwość niekoniecznie skaluje się w kierunku spędzania coraz większej ilości czasu na treningach, gdyż nawet intensywne treningi dla sportowców wcale nie muszą trwać długo (metodą HIIT).

Kto trenuje regularnie, ten utwierdzi się w przekonaniu, że dobrze wykorzystuje czas, a przy tym dowie się mnóstwa ciekawostek. Kto nie trenuje, ten pewnie i tak nie sięga po takie książki, i pewnie i tak nic go nie przekona (jak palacza mówiącego, że "na coś trzeba umrzeć"). Jeśli jednak u kogoś przyczyną braku aktywności są popularne stereotypy, typu że starsze osoby powinny się oszczędzać, to ta książka dostarcza mocnych argumentów przeciwko tym opiniom.

Dla mnie najciekawszy był rozdział o genetyce, gdzie został opisany wpływ "dobrych genów" na wyniki sportowe oraz jak można je przekazać dzieciom. Podobał mi się także widoczny wkład współautora książki, który jest fizjologiem i przystępnie wytłumaczył podstawy fizjologii sportu okiem osoby, która się na niej dobrze zna (a nie tylko coś gdzieś słyszał, jak większość trenerów). Tę część polecam biegaczom - macie tu rzetelne i proste wytłumaczenie, o co chodzi z progiem mleczanowym czy VO2_max.

Anders Hansen po raz kolejny udowodnił, że umie w książki popularnonaukowe. Przedstawia dość skomplikowane zagadnienia w sposób tak prosty, że małpa by je zrozumiała. Jednocześnie w retoryce ściśle polega na opisach badań naukowych - w jego książce nie znajdziemy osobistych preferencji ani historyjek z życia.

"Rozruszaj swój mózg" przedstawia dowody naukowe dobroczynnego...