Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Na Spits­ber­gen przy­le­cia­łam pierw­szy raz w sierp­niu 2009 roku. Wie­dzia­łam, że muszę na pół­noc, a Lon­gy­ear­by­en – najwięk­sza osada na wy­spie – le­ża­ło możliwie naj­da­lej."

Tak zaczyna swój reportaż Ilona Wiśniewska, tym samym zapraszając nas do miejsca, które od wielu lat jest jej domem. Miejsca, w którym nie rosną drzewa i przez wiele miesięcy jedynym naturalnym źródłem światła jest księżyc, lecz jednocześnie miejsca pięknego, gdzie powietrze jest wyjątkowo przejrzyste, a renifery i lisy polarne stanowią stałe elementy krajobrazu.
Bardziej jednak niż arktyczna przyroda fascynują autorkę mieszkańcy Longyearbyen i motywy, jakie skłoniły ich do przybycia na ten kraniec świata. Osoby przybyłe z krajów tak różnych jak Meksyk, Tajlandia czy Szwajcaria tworzą tu kulturowy tygiel, a ich losy układają się w swoistą kronikę tego zakątka.

Niezwykle ciekawie i wciągająco pisze Wiśniewska o sposobach na przystosowanie się do życia w tak nieprzyjaznym miejscu, jednak bardziej niż książka o Spitsbergenie to historie o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi i miło czytać, że tylu osobom się to udało.

"Na Spits­ber­gen przy­le­cia­łam pierw­szy raz w sierp­niu 2009 roku. Wie­dzia­łam, że muszę na pół­noc, a Lon­gy­ear­by­en – najwięk­sza osada na wy­spie – le­ża­ło możliwie naj­da­lej."

Tak zaczyna swój reportaż Ilona Wiśniewska, tym samym zapraszając nas do miejsca, które od...

Rozwiń Zwiń

Itamar Vieira Junior urodził się w Salvadorze, we wschodniej Brazylii. Był pierwszą osobą, która skorzystała ze stypendium Milton Santos przeznaczonego dla czarnoskórej młodzieży o niskich dochodach. "Krzywym pługiem" jest poświęcona społeczności quilombas - afro-brazylijskich niewolników (o której autor pisał pracę doktorską), z której jarzmo niewolnictwa ściągnięto po 300 latach pod koniec 19 wieku. W jednym z wywiadów Vieira Junior przyznał, że w tej opowieści przedstawił część własnej historii i do dzisiaj żyje blisko opisywanej społeczności.

Głównymi narratorkami są dwie siostry, Bibiana i Belonizja, które już na pierwszych stronach powieści łączy tragiczny wypadek, który naznaczy ich przyszłość. Towarzyszymy im w dorastaniu i wyborze drogi życiowej, ale też
śledzimy historię reszty rodziny (głównie kobiet) zamieszkującej tzw. hacjendę (fazendę) Água Negra, czyli duże gospodarstwo rolne, które jest im udostępniane w zamian za uprawę ziemi i przeważającą część zbiorów.
I mimo pozornie spokojnego życia coraz bardziej uwiera ich niesprawiedliwości i wyzysk, którego są ofiarami.

W "Krzywym pługiem" nie brak silnych bohaterek, gotowych walczyć o swoje - kobiety trzymające maczety nie znalazły się na okładce przypadkowo. Całość przeplatają elementy ludowych wierzeń, tradycji i realizmu magicznego. Ale przede wszystkim opowieść ta jest głosem niezgody na niewolnictwo trwające dalej po jego zniesieniu. Mieszkańcy Água Negry mimo, że żyją w wolnych czasach, wciąż czują się uciemiężeni nie mając prawa korzystać z owoców ziemi, która tylko dzięki ich pracy daje plony. Bo dla nich ziemia to coś więcej niż tylko źródło dochodu.

Wielowarstwowa, świetnie napisana książka, o której powinno być głośniej.

Książka została uhonorowana najbardziej prestiżową w Brazylii nagrodą Prêmio Jabuti (2020), Prêmio Oceanos (2020) oraz portugalską Prémio Leya (2018).

Itamar Vieira Junior urodził się w Salvadorze, we wschodniej Brazylii. Był pierwszą osobą, która skorzystała ze stypendium Milton Santos przeznaczonego dla czarnoskórej młodzieży o niskich dochodach. "Krzywym pługiem" jest poświęcona społeczności quilombas - afro-brazylijskich ni...

Rozwiń Zwiń

Matthew Baker wykorzystał amerykańskie realia do stworzenia 13 dystopijnych opowiadań, które wymykają się podziałom gatunkowym i schematom. Spektrum pomyslow i tematow jakie poruszył autor jest szerokie i niebanalne. Np:
- w celach resocjalizacyjnych pamięć przestępców zostaje wymazana,
- nowonarodzone dzieci rodzą się puste, pozbawione dusz,
- w świecie rządzonym przez kobiety mężczyźni są przetrzymywani w tzw. Menażeriach, w razie gdyby system sztucznego zapłodnienia zawiódł,
- młody mężczyzna decyduje się na tranzycję ze swojego ciała do cyfrowej bazy danych.

 Kazde z opowiadań można traktować jak fragment równoległej rzeczywistości, będącej mieszanką tego, co znamy z czymś niepewnym i surrealnym. Z kolei wszystkie razem prezentują niepokojącą wizję przyszłości społeczeństwa, którego działanie niejednokrotnie opiera sie na odwróconych wartościach. Autor proponuje alternatywne rozwiązania problemów uwierajacych współczesne społeczeństwo i mimo tytułu sugerującego osadzenie akcji w konkretnym obszarze, mają one dla mnie dużo bardziej uniwersalny wydźwięk.

W zbiorach opowiadań zawsze któreś jest słabsze i mimo, że propozycja Bakera również nie odbiega od tego schematu, to nawet te mniej ciekawe nie ujmują wartości „Odwiedź nas w Ameryce“.
Całość to niekonwencjonalne i świeże spojrzenie na otaczający świat. Polecam, jeśli w natłoku innych tytułów umknęła Wam ta pozycja.

Matthew Baker wykorzystał amerykańskie realia do stworzenia 13 dystopijnych opowiadań, które wymykają się podziałom gatunkowym i schematom. Spektrum pomyslow i tematow jakie poruszył autor jest szerokie i niebanalne. Np:
- w celach resocjalizacyjnych pamięć przestępców zostaje wymazana,
- ...

Rozwiń Zwiń

"Dwanaście srok za ogon" to nie poradnik ani atlas ptaków, ale zbiór 12 esejów, w których autor zaprasza nas do swojego świata i zaraża pasją ptasiarza.

Pisze o fotografowaniu ptaków, jakiej cierpliwości i skupienia ono wymaga i że "stuprocentowy profesjonalista ryzykuje własne zdrowie, bo komfort zwierzęcia (!) jest się niego najważniejszy."
Łubieński opisuje swoje przygody wolontariusza, wyprawy w celu podpatrywania rzadkich gatunków, ale również o zagrożeniu jakie stwarza człowiek. Znajdziemy tu również rozdziały dotyczące ptaków występujących w filmach, literaturze czy sztuce, opowiedziane w formie anegdot i ciekawostek, a nie suchych faktów.

Wiedza autora jest imponująca a książka niezwykle pouczająca i ciekawa. Brakowało mi jedynie ilustracji ptasich bohaterów, które sukcesywnie wyszukiwałam w internecie.

Książka otrzymała Nike Czytelników w 2017 roku.

"Dwanaście srok za ogon" to nie poradnik ani atlas ptaków, ale zbiór 12 esejów, w których autor zaprasza nas do swojego świata i zaraża pasją ptasiarza.

Pisze o fotografowaniu ptaków, jakiej cierpliwości i skupienia ono wymaga i że "stuprocentowy profesjonalista ryzykuje wł...

Rozwiń Zwiń