Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kto szuka, ten najczęściej coś znajduje, niestety czasem zgoła nie to, czego mu potrzeba.

Kto szuka, ten najczęściej coś znajduje, niestety czasem zgoła nie to, czego mu potrzeba.

Wiadomym jest mi, że masz lat blisko czterdzieści, wyglądasz na blisko trzydzieści, wyobrażasz sobie, że masz nieco ponad dwadzieścia, a postępujesz tak jakbyś miał niecałe dziesięć.

Wiadomym jest mi, że masz lat blisko czterdzieści, wyglądasz na blisko trzydzieści, wyobrażasz sobie, że masz nieco ponad dwadzieścia, a pos...

– Na moim sihillu – warknął Zoltan, obnażając miecz – wyryte jest starodawnymi krasnoludzkimi runami prastare krasnoludzkie zaklęcie. Niech no jeno który ghul zbliży się na długość klingi, popamięta mnie. O, popatrzcie. – Ha – zaciekawił się Jaskier, który właśnie zbliżył się do nich. – Więc to są te słynne tajne runy krasnoludów? Co głosi ten napis? – „Na pohybel skurwysynom!”

– Na moim sihillu – warknął Zoltan, obnażając miecz – wyryte jest starodawnymi krasnoludzkimi runami prastare krasnoludzkie zaklęcie. Niech ...

Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć. A niejeden z tych, którzy umierają zasługuje na życie. Czy możesz ich nim obdarzyć? Nie bądź więc tak pochopny w ferowaniu wyroków śmierci, nawet bowiem najmądrzejszy nie wszystko wie.

Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć. A niejeden z tych, którzy umierają zasługuje na życie. Czy możesz ich nim obdarzyć? Nie bądź wię...

– Kompania mi się trafiła – podjął Geralt, kręcąc głową. – Towarzysze broni! Drużyna bohaterów! Nic, tylko ręce załamać. Wierszokleta z lutnią. Dzikie i pyskate pół driady, pół baby. Wampir, któremu idzie na pięćdziesiąty krzyżyk. I cholerny Nilfgaardczyk, który upiera się, że nie jest Nilfgaardczykiem. – A na czele drużyny wiedźmin, chory na wyrzuty sumienia, bezsiłę i niemożność podjęcia decyzji – dokończył spokojnie Regis. – Zaiste, proponuję podróżować incognito, by nie wzbudzać sensacji. – I śmiechu – dodała Milva.

– Kompania mi się trafiła – podjął Geralt, kręcąc głową. – Towarzysze broni! Drużyna bohaterów! Nic, tylko ręce załamać. Wierszokleta z lutn...

Powiedziałem, że wiem, co chcę robić, choć nie było to do końca prawdą. Prawda bowiem była taka, że znajdowałem się na samym dnie rozpaczy, kompletnie zdruzgotany, z oczami pełnymi łez. Chciałem żyć swoim dawnym życiem, mieć za ojca Ragnara, ucztować i śmiać się. Jednak od przeznaczenia nie ma ucieczki. Następnego dżdżystego poranka pochowaliśmy zmarłych, srebrnymi monetami zapłaciliśmy Anglikom za pomoc w pochówku i ruszyliśmy na południe. My: chłopiec u progu dorosłości, dziewczyna i pies. Zmierzaliśmy donikąd.

Powiedziałem, że wiem, co chcę robić, choć nie było to do końca prawdą. Prawda bowiem była taka, że znajdowałem się na samym dnie rozpaczy, ...

Anything for our Moony.

Anything for our Moony.

Love isn't always as pretty or pure as people like to think. There's a darkness in it sometimes. If he's a monster, then I'm his creator.

Love isn't always as pretty or pure as people like to think. There's a darkness in it sometimes. If he's a monster, then I'm his creator.

I'm mental about you, too.

I'm mental about you, too.