Jesteśmy społecznością, która kocha książki

”Możliwe, że zło już wtedy się tu zalęgło, a potem, w sprzyjających warunkach, tylko na dobre się rozpleniło.”

Julia mocno przeżyła smierć szkolnego kolegi, jednak większe piętno odbiła na niej niespodziewana śmierć brata. Dziewczyna zmieniła się. Już nie jest beztroską, radosną Julką. Po latach kobieta wraz z mężem postanawia powrócić do domu w którym wydarzyło się tyle nieszczęść, i to w nim zacząć nowe życie. Julka liczy, że to właśnie w domu rodzinny, pomimo bolesnych wspomnień, wreszcie zazna upragniony spokój. Tymczasem pewnego dnia znajduje żółty balonik. Ot zwykły balon na sznurku z pozoru. Bo tak naprawdę to nośnik wiadomości, która sprawi, że świat Julki ponownie runie. A w taki misternie układanych przez nią klockach życia, wedrze się zwątpienie, niepewność, strach. I przeszłość z milionem pytań. Czy Julka ma na tyle siły aby wyplątać się z tej niebezpiecznej gry w którą została wciągnięta, przez kogoś kto usilnie próbuje zniszczyć jej życie….

Bardzo lubię powieści w których akcja toczy się w dwóch perspektywach. Dwa punkty czasowe pozwalają czytelnikowi ułożyć pełen obraz i znaleźć odpowiedzi na wiele pytań. Pomornica Ewy Przydrygi to intrygująca opowieść o stracie, skomplikowanych rodzinnych relacjach, zdradzie i zemście. To powieść zagęszczona mrokiem, gdzie napięcie można ciąć nożem. Czytelnik wpada w wir niedopowiedzeń, milczącego przyzwolenia, domysłów i sekretów. Dopiero koniec pozwala odkryć tajemnice bohaterów, którzy są świetnie wykreowani. To dobrze przemyślane postacie z bardzo dobrym portretem psychologicznym. Ale cóż innego moglibyśmy spodziewać się po autorce. Polecam bo warto ☺️

”Możliwe, że zło już wtedy się tu zalęgło, a potem, w sprzyjających warunkach, tylko na dobre się rozpleniło.”

Julia mocno przeżyła smierć szkolnego kolegi, jednak większe piętno odbiła na niej niespodziewana śmierć brata. Dziewczyna zmieniła się. Już nie jest beztroską, radosną Julką. Po latach kobieta wraz z mężem postanawia powrócić do domu w którym wydarzyło się tyle...

„Gdybym mógł wybrać, wolałbym nigdy nie odzyskać wspomnień. Czasem po prostu jest lepiej nie wiedzieć. Możesz wtedy tworzyć różne scenariusze swojego życia. Ubarwiać je, idealizować. A gdy poznasz już prawdę, nie ma przed nią ucieczki. Musisz spoglądać jej w oczy każdego dnia. I decydować, czy pozwolisz, by cię zniszczyła, czy wykorzystasz ją, by stać się mocniejszym.”
————————————————————
Sinice. Mała miejscowość, gdzie każdy wie o każdym coś. Pewnego ranka mieszkańcami miasteczka wstrząsa niewyobrażalna tragedia. Studentka medycyny Alicja Janosz ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Świadkowie uważają, że weszła w w mgłę, która ją pochłonęła. Bo „chodź niewielu rzeczy w życiu była pewna, to wiedziała, że ci których nakrył mleczny całun, nie wracali już nigdy.”
Po dwóch miesiącach, z tego samego miejsca w którym widziano dziewczynę z mgły wyłania się mężczyzna. Nic nie pamięta, a w ręce trzyma łańcuszek, który miała na sobie Alicja. Mieszkańców Sinic ogarnia strach. Co skrywa się za całunem mgły? Jaki związek ma mężczyzna z zaginioną nastolatką ? I czy miejscowa legenda ma w sobie ziarno prawdy…..

Ludzie mgły Izabeli Janiszewskiej to mroczna powieść, która Cię pochłonie i oblepi niczym gesty lep mgły. To powieść o ludzkim strachu i ich słabościach. To historia ludzi i ich wyborach, także tych błędnych. Ludzie z mgły są pełne emocji, sekretów a przede wszystkim niesamowitego klimatu. Nic nie jest oczywiste a wszystko prowadzi do zaskakującego finału, którego kompetnie się nie podziewałam. Bo czy może być coś mroczniejszego niż bagna i mgła….

„Gdybym mógł wybrać, wolałbym nigdy nie odzyskać wspomnień. Czasem po prostu jest lepiej nie wiedzieć. Możesz wtedy tworzyć różne scenariusze swojego życia. Ubarwiać je, idealizować. A gdy poznasz już prawdę, nie ma przed nią ucieczki. Musisz spoglądać jej w oczy każdego dnia. I decydować, czy pozwolisz, by cię zniszczyła, czy wykorzystasz ją, by stać się mocniejszym.”...

„ Okazuje się, że większość ludzi nie wyraża swojego sekretnego ja na papierze, rysuje to, czego można by się po nich spodziewać, można spojrzeć na przypadkową osobę w autobusie i precyzyjnie zgadnąć, jaką sztukę by stworzyła. “

Lato w szkockim klimacie. Deszcz, ponura aura i przygnębienie. W takim klimacie na jednym z wyspiarskich kempingu spotyka się para emerytów, rozgoryczona macierzyństwem matka i żona, para narzeczonych, dwójka rodzeństwa i nastolatek. Każdy z nich rozczarowany jest swoimi wakacjami. Każdy z nich na swój sposób próbuje pokazać jak bardzo niezadowolony jest z pobytu na szkockim kempingu. W powietrzu czuć gęstą atmosferę, podsycaną frustracją i utajoną agresją. To co się wydarzy zmieni nieciekawe wakacje w tragedię.

Trudno jest mi zdefiniować tę powieść. Akcja toczy się jednostajnie, momentami jest nudna ale cały czas w powietrzu czuć napięcie i oczekiwanie. Momentami powieść jest lekko klaustrofobiczna, pełna napięć, mimo że z pozoru nie dzieje się w niej nic. Jednak pod płaszczykiem deszczu, dzieje się wiele. A w taflach wody można się przejrzeć jak w lusterku i odkryć ludzką naturę. To krótka powieść, ale nacechowana emocjami. Idealna dla fanów autorki albo dla tych co lubią dreszcz powolnych emocji.

„ Okazuje się, że większość ludzi nie wyraża swojego sekretnego ja na papierze, rysuje to, czego można by się po nich spodziewać, można spojrzeć na przypadkową osobę w autobusie i precyzyjnie zgadnąć, jaką sztukę by stworzyła. “

Lato w szkockim klimacie. Deszcz, ponura aura i przygnębienie. W takim klimacie na jednym z wyspiarskich kempingu spotyka się para emerytów,...