Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść długa, ale pochłonęłam ją szybko, co jest imponujące przy braku czasu wolnego. Ale wciągnęła mnie bardzo, co już dawno mi się przy lekturze nie zdarzyło.
Zaczyna się od śmierci: ginie przybrany ojciec sześciu sióstr. Zostawia im po sobie enigmatyczne wskazówki co do ich przeszłości. I chociaż to nie jest kryminał, pojawiają się nutki napięcia i tajemnicy. A potem wyruszamy w podróż z najstarszą z sióstr, Mają. Czeka nas podróż do Brazylii, zagadki z przeszłości, sekrety rodzinne i wielkie namiętności. Historia Izabeli wciągnęła mnie tak, że popełniłam grzech przekartkowania książki do końca i sprawdzenia, jak się rozwiążą problemy naszych bohaterów (oczywiście potem moje tempo czytania spadło, bo i napięcie znikło, skoro już znałam zakończenie książki). Powrót z przeszłości do opowieści o Mai był nawet trudny, bo wątki historyczne wydawały się ciekawsze.
Powieść ma momenty, kiedy zachowanie bohaterów wydawało mi się niezrozumiałe albo styl pisania był nieprzekonujący (tu na przykład spotkanie wszystkich sióstr na początku powieści, kiedy opisywane są jako różne indywidualności, ale miałam wrażenie przy czytaniu że to bardziej pozostaje w sferze opisu i autorka nie za bardzo umie te różne charaktery pokazać), ale myślę, że generalnie jest to udana i naprawdę dobra książka, która przekazuje nam to, co chce, a przy tym historia tu opowiedziana jest interesująca.

Powieść długa, ale pochłonęłam ją szybko, co jest imponujące przy braku czasu wolnego. Ale wciągnęła mnie bardzo, co już dawno mi się przy lekturze nie zdarzyło.
Zaczyna się od śmierci: ginie przybrany ojciec sześciu sióstr. Zostawia im po sobie enigmatyczne wskazówki co do ich przeszłośc...

Rozwiń

Zwiń

No cóż, książka pięknie napisana, ale historia tej miłości nie wzruszyła mnie, natomiast wywołała pewne refleksje o kondycji moralnej społeczeństwa tamtych czasów i zmianach, jakie od tamtej pory zaszły (albo i nie).

No cóż, książka pięknie napisana, ale historia tej miłości nie wzruszyła mnie, natomiast wywołała pewne refleksje o kondycji moralnej społeczeństwa tamtych czasów i zmianach, jakie od tamtej pory zaszły (albo i nie).

Wzruszająca historia opowiedziana w sposób w moim odczuciu pretensjonalny.
Początkowo wydaje się, że książka będzie opowiadać jeden fragment z życia autorki, ale potem stopniowo perspektywa nam się oddala i w zasadzie mamy opowiedziane całe dalsze życie Helen, aż do starości. Nie jest łatwo opisać życie ludzkie tak, by było to spójną historią, i tutaj tą klamrą spinającą wszystkie wydarzenia i lata jest postać kotki zaadaptowanej przez autorkę/bohaterkę. I to nawet działa, choć mnie osobiście nie przekonuje nadawanie zwierzętom nadnaturalnych cech czy mocy, ale co kto lubi. Natomiast te peany i długie, zawiłe opisy kotów w moim odczuciu były właśnie pretensjonalne i psuły mi przyjemność z lektury. Bo przeżycia Helen są interesujące, a wierzę, że dla kogoś o podobnych doświadczeniach mogą stanowić też jakąś formę pocieszenia. Styl całości jednak moim zdaniem jest nie najlepszy, miejscami sztucznie uatrakcyjniany żarcikami, a zwłaszcza psują go te filozoficzne i metafizyczne wywody o kotach.

Wzruszająca historia opowiedziana w sposób w moim odczuciu pretensjonalny.
Początkowo wydaje się, że książka będzie opowiadać jeden fragment z życia autorki, ale potem stopniowo perspektywa nam się oddala i w zasadzie mamy opowiedziane całe dalsze życie Helen, aż do starości. Nie jest łatw...

Rozwiń

Zwiń