Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zazwyczaj nie sięgam po romanse i nie rozsmakowuję się w pięćdziesięciu odcieniach szarości. Tym razem jednak wpadł mi w ręce pisarski debiut autorki, której fantazji z pewnością nie brakuje.
Lektura jest gładka (lecz bynajmniej nie oślizgła!), oprószona żwirem pikantnego języka i nie brak jej soczystego miąższu w opisach scen intymnych.
Historia miłosna rozgrywa się na tle sensacyjnych wydarzeń pozwalających nam przypuszczać, że autorka nie tylko ma pazury, ale także potrafi nimi ciąć szybko, celnie i do krwi!
Konwencja gatunku wymaga według mnie pewnej prostolinijności bohaterów wrzuconych w nieskomplikowane realia, niewymuszające na czytelniku przenikliwości i skupienia, o które trudno po wyczerpującym dniu… Jednak tutaj wątki nie pchają postaci po najkrótszej linii oporu, co pozwala położyć „Księżniczkę” w tej górnej połowie domowej biblioteczki.

I zostawić trochę miejsca na kolejny tom.

Zazwyczaj nie sięgam po romanse i nie rozsmakowuję się w pięćdziesięciu odcieniach szarości. Tym razem jednak wpadł mi w ręce pisarski debiut autorki, której fantazji z pewnością nie brakuje.
Lektura jest gładka (lecz bynajmniej nie oślizgła!), oprószona żwirem pikantnego języka i nie brak jej soczystego miąższu w opisach scen intymnych.
Historia miłosna rozgrywa się na...

Oceniłam tę książkę dość wysoko i czuję potrzebę, by to jakoś wytłumaczyć. Jako że mam w zwyczaju połykać wszelkie serie w całości, tak było i tym razem. Trzecia część różni się od dwóch poprzednich w znacznym stopniu, mam niemal wrażenie, że popełnił ją inny autor! Czy to dobrze? Cóż, nie dziwię się, że dla niektórych może to być pewne rozczarowanie, ja te zmiany jednak kupuję. Klimat zbudowany wokół wydarzeń przedstawia Finlandię dość odmienną od tej, którą czytelnik poznał wcześniej. Problemy społeczne stanowiące tło akcji są mroczne, niesmaczne i przytłaczające. Sama akcja ma wręcz zawrotne tempo, a ilość szczegółów i splątanych wątków przyprawia o zawrót głowy-dokładnie taki, jaki lubię, tak samo jak lubię wytrawny posmak, jaki wywołuje czytanie o rasowej nienawiści i temu podobnych okropieństwach. W dodatku główny bohater staje się zupełnie inną osobą, obcą nawet dla samego siebie...

Duży plus za retrospekcję na samym początku, która sprawia lekkie zamieszanie podczas czytania i duży minus za przytoczenie kropka w kropkę obszernego dialogu z poprzedniej części. Zawsze jestem dość zdegustowana, gdy kolejne tomy jakichś serii łopatologicznie wyjaśniają to, co wydarzyło się wcześniej. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że czasem jest to w pewnym stopniu niezbędne, jednak czytając książki jedna po drugiej czuję się w tych momentach traktowana przez autora jak idiotka.

Oceniłam tę książkę dość wysoko i czuję potrzebę, by to jakoś wytłumaczyć. Jako że mam w zwyczaju połykać wszelkie serie w całości, tak było i tym razem. Trzecia część różni się od dwóch poprzednich w znacznym stopniu, mam niemal wrażenie, że popełnił ją inny autor! Czy to dobrze? Cóż, nie dziwię się, że dla niektórych może to być pewne rozczarowanie, ja te zmiany jednak...