Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niesamowita umiejętność przenoszenia w miejscu i czasie, w tak oszczędny i przemyślany sposób. Lekkość prowadzonych dialogów, emocje budowane w dobrym tempie - takim, że aż telepie. Nie jestem fanką horrorów, ale ten zbiór opowiadań zostanie w mojej pamięci na długo i co rzadko się zdarza, będę czekać na kolejne pozycje tego autora.

Opis każdego z opowiadań, po prostu psuje zabawę. Powoli trzeba wejść do Miasta Wiatraków, poczuć jego atmosferę, zapach i bliskość zła, czającego się za okiennicą, w lesie, czy w flakoniku z płynem.

Niesamowita umiejętność przenoszenia w miejscu i czasie, w tak oszczędny i przemyślany sposób. Lekkość prowadzonych dialogów, emocje budowane w dobrym tempie - takim, że aż telepie. Nie jestem fanką horrorów, ale ten zbiór opowiadań zostanie w mojej pamięci na długo i co rzadko się zdarza, będę czekać na kolejne pozycje tego autora.

Opis każdego z opowiadań, po prostu...

Powrót do campusu dawnego liceum. Zmierzenie się z wizją dawnej, nastoletniej siebie. Nie trudno się domyślić, że pamięta się bardziej emocjami - niż faktami i tak jest również w tym przypadku. Kryminał popełniony, przez autorkę, która chyba w gatunku stawia pierwsze kroki. Można się wciągnąć, choć tempo powolne i naprawdę niewiele się dzieje.

Powrót do campusu dawnego liceum. Zmierzenie się z wizją dawnej, nastoletniej siebie. Nie trudno się domyślić, że pamięta się bardziej emocjami - niż faktami i tak jest również w tym przypadku. Kryminał popełniony, przez autorkę, która chyba w gatunku stawia pierwsze kroki. Można się wciągnąć, choć tempo powolne i naprawdę niewiele się dzieje.

Zaskakująca książka. Na początku ciężko były przebrnąć przez styl. Trochę prywatnych wątków, przeplatanych między naprawdę ciekawymi historiami, nie mogło wygrać i wybijało tym samym z rytmu. Wstrząsająca momentami, szczególnie dla rodziców. Natomiast ostatni rozdział o śmierci Vincenta Van Gogha - genialny!

Zaskakująca książka. Na początku ciężko były przebrnąć przez styl. Trochę prywatnych wątków, przeplatanych między naprawdę ciekawymi historiami, nie mogło wygrać i wybijało tym samym z rytmu. Wstrząsająca momentami, szczególnie dla rodziców. Natomiast ostatni rozdział o śmierci Vincenta Van Gogha - genialny!

Bardzo ciekawa książka, która pokazuje jak wygląda życie i praca stażysty na oddziale psychiatrycznym. Trochę wątków prywatnych, które w nienachalny sposób pomagają spoić całość i nadać jej ludzkiego/nieformalnego charakteru. Dodamy do tego trochę humoru i mamy klasyczny amerykański patos pracy i kariery z dużym uśmiechem na ustach.

Bardzo ciekawa książka, która pokazuje jak wygląda życie i praca stażysty na oddziale psychiatrycznym. Trochę wątków prywatnych, które w nienachalny sposób pomagają spoić całość i nadać jej ludzkiego/nieformalnego charakteru. Dodamy do tego trochę humoru i mamy klasyczny amerykański patos pracy i kariery z dużym uśmiechem na ustach.

Trudne jest połączenie światów, gdy żyje się obok i wraz ze znanym kimś, to z pewnością zostało trafnie przedstawione. Ale co poza tym? Niestety niewiele.

Trudne jest połączenie światów, gdy żyje się obok i wraz ze znanym kimś, to z pewnością zostało trafnie przedstawione. Ale co poza tym? Niestety niewiele.

Książka, do której warto wrócić na każdym etapie życia. Dojrzewa się do niej, powoli i bez pośpiechu. Napisana czasem lekko, a czasem w przytłaczający i niezrozumiały sposób. Filozoficznie o sobie i o innych - choć niekonsekwentnie do końca. Po 19 latach wróciłam i mam zamiar za kolejne 19 zrobić - trzecie - podejście.

Książka, do której warto wrócić na każdym etapie życia. Dojrzewa się do niej, powoli i bez pośpiechu. Napisana czasem lekko, a czasem w przytłaczający i niezrozumiały sposób. Filozoficznie o sobie i o innych - choć niekonsekwentnie do końca. Po 19 latach wróciłam i mam zamiar za kolejne 19 zrobić - trzecie - podejście.

Świetny przykład fan fiction. Czyta się naprawdę dobrze i wciąga od pierwszej strony. Ciekawie pokazane, co może rządzić umysłem człowieka, który nie mówi stop swoim żądzom i potrzebom. Warta uwagi.

Świetny przykład fan fiction. Czyta się naprawdę dobrze i wciąga od pierwszej strony. Ciekawie pokazane, co może rządzić umysłem człowieka, który nie mówi stop swoim żądzom i potrzebom. Warta uwagi.

Warta uwagi pozycja. Autor wychodzi z głównej tezy - przedstawia Los Angeles, jako miasto-państwo i konsekwentnie trzyma się jej przez wszystkie rozdziały. Dużo ciekawych wątków, niektóre z nich nawet zabarwione emocjonalnie i z lekką "prywatą". Wszystko jednak czyta się przyjemnie, a przy tym można poczuć, o jak dużej skali mówimy, przy próbie opisu tego niezwykłego miasta.

Warta uwagi pozycja. Autor wychodzi z głównej tezy - przedstawia Los Angeles, jako miasto-państwo i konsekwentnie trzyma się jej przez wszystkie rozdziały. Dużo ciekawych wątków, niektóre z nich nawet zabarwione emocjonalnie i z lekką "prywatą". Wszystko jednak czyta się przyjemnie, a przy tym można poczuć, o jak dużej skali mówimy, przy próbie opisu tego niezwykłego...

Jeden z pierwszych kryminałów Bondy, jaki miałam okazję przeczytać. Wcześniej głównie czytałam jej wywiady, czy literaturę faktu z gatunku true crime. Duże rozczarowanie. Książka jest dość męcząca, ilość nazwisk, opisów postaci przytłacza. Pogubiłam się w wątkach i relacjach. Nie utożsamiałam się z żadną z osób, było mi wszystko jedno, jak to się skończy, a samo zakończenie wzbudziło zero emocji. Szkoda czasu.

Jeden z pierwszych kryminałów Bondy, jaki miałam okazję przeczytać. Wcześniej głównie czytałam jej wywiady, czy literaturę faktu z gatunku true crime. Duże rozczarowanie. Książka jest dość męcząca, ilość nazwisk, opisów postaci przytłacza. Pogubiłam się w wątkach i relacjach. Nie utożsamiałam się z żadną z osób, było mi wszystko jedno, jak to się skończy, a samo zakończenie...

Wstyd się przyznać, nigdy nie przeczytałam żadnego kryminału Agathy, choć od książek true crime półki w moim domu uginają się.
Książka rewelacyjnie łączy oba wątki (fakty vs. fikcja), a przy tym nie spoiler'uje żadnego kryminału, czy to autorstwa Christie czy kogoś innego. Wyjaśnia, zachęca do spojrzenia na wspomniany gatunek pod innym kątem, a przy tym w ciekawy i przystępny sposób pokazuje drogę, jaką przeszła autorka popularnych kryminałów. Czego uczyła się, jakie błędy popełniała i jak doskonaliła swój warsztat. Pięknie wydana.

Wstyd się przyznać, nigdy nie przeczytałam żadnego kryminału Agathy, choć od książek true crime półki w moim domu uginają się.
Książka rewelacyjnie łączy oba wątki (fakty vs. fikcja), a przy tym nie spoiler'uje żadnego kryminału, czy to autorstwa Christie czy kogoś innego. Wyjaśnia, zachęca do spojrzenia na wspomniany gatunek pod innym kątem, a przy tym w ciekawy i...

Jak można przez całe swoje życie nie spotkać jednej - choć jednej - życzliwej osoby? Czy będąc skazanym na zło, można uniknąć swojego losu?
Bezdyskusyjnie książka o samotności, wielkiej samotności.
Ciekawie napisana.

Jak można przez całe swoje życie nie spotkać jednej - choć jednej - życzliwej osoby? Czy będąc skazanym na zło, można uniknąć swojego losu?
Bezdyskusyjnie książka o samotności, wielkiej samotności.
Ciekawie napisana.

Uwielbiam prozę Stuarta. Jego umiejętność opisywania trudnej i bolesnej rzeczywistości wzrusza i sprawia, że człowiek chciałby żyć lepiej - inaczej. Brak ocen, za to poznajemy świat wielu barw, kontekstów i losów.

Uwielbiam prozę Stuarta. Jego umiejętność opisywania trudnej i bolesnej rzeczywistości wzrusza i sprawia, że człowiek chciałby żyć lepiej - inaczej. Brak ocen, za to poznajemy świat wielu barw, kontekstów i losów.

Książa pełna zapachów - brudu, kurzu, gołębnika, strawionego alkoholu, dojrzewania. Ciężka momentami i zaskakująco lekka. Dwa wątki przeplatają się, co pozwala nie zmęczyć się żadnym z nich, a przy tym na koniec historii z satysfakcją połączyć kropki. Wzruszająca w prostocie i przekazie, naprawdę warta przeczytania.

Książa pełna zapachów - brudu, kurzu, gołębnika, strawionego alkoholu, dojrzewania. Ciężka momentami i zaskakująco lekka. Dwa wątki przeplatają się, co pozwala nie zmęczyć się żadnym z nich, a przy tym na koniec historii z satysfakcją połączyć kropki. Wzruszająca w prostocie i przekazie, naprawdę warta przeczytania.

Dla mnie to przykład "książki drzwi". Otworzyła wiele ciekawych tematów, które z pewnością będę chciała "doczytać" na własną rękę i w szerszym kontekście. Nie wszystkie wywiady były równie ciekawe, ale to tym bardziej wzbogaca pozycje - każdy może znaleźć coś ciekawego dla siebie. Polecam

Dla mnie to przykład "książki drzwi". Otworzyła wiele ciekawych tematów, które z pewnością będę chciała "doczytać" na własną rękę i w szerszym kontekście. Nie wszystkie wywiady były równie ciekawe, ale to tym bardziej wzbogaca pozycje - każdy może znaleźć coś ciekawego dla siebie. Polecam

Na biografię trzeba mieć pomysł... Żadna z wiodących postaci, ani Iwaszkiewicz, ani Błeszyński, nie mogą się bronić, a mają przed czym.
Niestety zbiór listów Iwaszkiewicza, w kolejności chronologicznej, wraz z telegramami, dedykacjami do książek i wierszy, przedstawia obraz fanatycznie zauroczonego mężczyzny w średnim wieku. Poeta stracił głowę (czy ze wzajemnością, ciężko ocenić) dla ledwo 21-letniego chłopaka, który od samego początku relacji, czerpał z niej pełnymi garściami - niestety głównie zabezpieczenie finansowe i łatwy sposób na życie. W czystej postaci sponsoring.
Czy o to chodziło? W większości listy są nudne, nic nie wnoszące. Po lekturze mamy okazję "wzbogacić" wiedzę o to, kiedy dokładnie poeta cierpiał na zatrucie żołądkowe, różne inne choroby i jak wahał się jego nastrój kocha/nie kocha/napisze/nie napisze/ma dość/nie ma dość/zazdrosny/niezazdrosny. Bardzo męcząca lektura.

Na biografię trzeba mieć pomysł... Żadna z wiodących postaci, ani Iwaszkiewicz, ani Błeszyński, nie mogą się bronić, a mają przed czym.
Niestety zbiór listów Iwaszkiewicza, w kolejności chronologicznej, wraz z telegramami, dedykacjami do książek i wierszy, przedstawia obraz fanatycznie zauroczonego mężczyzny w średnim wieku. Poeta stracił głowę (czy ze wzajemnością, ciężko...

Zbiór reportaży Pana Mularczyka, to pozycja obowiązkowa dla każdego, kto chce naprawdę poczuć, czym jest życie.

Po lekturze pełnej definicji nabierają słowa miłość, oddanie, decyzja, honor, oczekiwanie i rozstanie. Każda z historii na swój sposób jest przejmująca, pozostawia ślad, osad głęboko w sercu, umyśle i duszy.

Zbiór reportaży Pana Mularczyka, to pozycja obowiązkowa dla każdego, kto chce naprawdę poczuć, czym jest życie.

Po lekturze pełnej definicji nabierają słowa miłość, oddanie, decyzja, honor, oczekiwanie i rozstanie. Każda z historii na swój sposób jest przejmująca, pozostawia ślad, osad głęboko w sercu, umyśle i duszy.

Każdy z nas ma w swoim życiu różne okresy. W moim, niestety był taki niechlubny czas, w którym zaczynałam czytać i nie kończyłam... W efekcie czego do dziś zerkają na mnie nieśmiało książki "przeczytane" do połowy, z zakładkami - swoistymi "wyrzutami sumienia".
Wstyd przyznać się, ale właśnie jedną z takich przerwanych książek był "Dom dzienny, dom nocny".

Na szczęście książka została odczarowana i w moim sercu z pewnością pozostanie na zawsze. Pani Olga ma niezwykłą umiejętność przekazywania emocji, piękna i zapachu miejsc, postaci, które tworzy i opisuje, wraz z ich historiami.

„Dom …” pachnie. Pachnie wilgocią, kurzem, ciepłem kamienia wygrzewającego się w promieniach słońca od lat. Każda część tej historii pobuda inną strunę, inne odczucia, inne barwy i trafia w samo serce.

Wydaje mi się, że jest to pozycja, dla każdego kto chciałby poczuć ciepło pierwszych słonecznych dni dzieciństwa, lenistwo i słodycz letniego wina w ogrodzie, zamknąć drzwi sezownowych spraw na jesień i poczuć cierpli smak zimowych rozczarowań.

Każdy z nas ma w swoim życiu różne okresy. W moim, niestety był taki niechlubny czas, w którym zaczynałam czytać i nie kończyłam... W efekcie czego do dziś zerkają na mnie nieśmiało książki "przeczytane" do połowy, z zakładkami - swoistymi "wyrzutami sumienia".
Wstyd przyznać się, ale właśnie jedną z takich przerwanych książek był "Dom dzienny, dom nocny".

Na szczęście...