Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Marta Hennig ma 24 lata i jest trenerem przygotowania motorycznego, trenerem personalnym, instruktorem fitness i instruktorem lekkiej atletyki. Jak pisze na swoim blogu: "Sport od samego początku był jedną z najważniejszych części mojego życia – prawie 12 lat trenowałam lekką atletykę, a teraz sama trenuję innych.
Skończyłam kierunek Sport (specjalizacja: trener przygotowania motorycznego) na Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. W 2017 roku wygrałam konkurs organizowany przez magazyn Women’s Health na Next Fitness Star. (...) Mam tytuł trenera personalnego oraz instruktora fitness (tytuły: Professional Aerobics&Step Instructor, Professional Aerobics Choreography Instructor, Professional TBC Instructor, Professional Stretching Instructor). Mam także tytuł instruktora lekkiej atletyki oraz tytuł trenera przygotowania motorycznego.". Jej popularność rośnie, nic więc dziwnego, że wydała własną książkę.
Jest to mój pierwszy tego typu dietetyczny poradnik przeczytany od A do Z. Sama jestem fanką Ewy Chodakowskiej, dzięki której książce udało mi się schudnąć 7 kilo.
Martę uwielbia moja szkolna przyjaciółka, Natalia (Pozdrawiam Cię Kochanie, jeśli to czytasz xd). Kiedy jest możliwość razem trenujemy. Wspieramy się też w walce o wymarzoną sylwetkę.
Książka ma 15 rozdziałów. Na początku jest wstęp od autorki, a na końcu rady "Jak zacząć myśleć pozytywnie".
Rozdział drugi"Jak zacząć być fit - na miejsca, gotowi, start!" - tu Marta opowiada o przygotowaniach do zmiany swojego trybu życia: niezbędnych badaniach, szkodliwych produktach żywnościowych, sportowych ubraniach, macie do ćwiczeń, regułach bezpiecznego odchudzania oraz motywacji.
Rozdział trzeci jest poświęcony kaloriom.
Rozdział czwarty to rozwinięcie tematu szkodliwych dla organizmu produktów.
Rozdział piąty to opis niezbędnych składników odżywczych.
Rozdział szósty to opis mitów żywieniowych.
Rozdział siódmy to kilka słów o słodyczach, alkoholu i fast foodach.
Rozdział ósmy jest poświęcony planowaniu posiłków.
Rozdział dziewiąty "Przepisy kulinarne" - Marta podrzuca nam po trzy ciekawe przepisy na każde 5 posiłków.
Rozdział dziesiąty opisuje podstawy rozpoczęcia treningów.
Rozdział jedenasty jest poświęcony bieganiu.
Rozdział dwunasty "Trening siłowy" - temu oto treningowi.
Rozdział trzynasty porusza temat znienawidzony - temat tłuszczu.
Rozdział czternasty to plan treningowy. Marta opisuje prawidłowe wykonanie ćwiczeń na zamieszczonej obok fotografii.
Rozdział piętnasty "Jak zacząć myśleć pozytywnie" to przyjemnie zakończenie książki.
Książkę czyta się przyjemnie, trudne pojęcia są opisane szczegółowo. Widać, że Marta jest blogerką, potrafi zmotywować do działania. Szczegółowo opisuje cele siedzące w naszej głowie, podczas gdy my mamy w głowie tylko słowo "schudnąć".
Żeby nie było za dobrze, przejdźmy do zaobserwowanych minusów. Główny to liczne powtórzenia. Zdarza się, że Marta powtarza swoje zdania. Możliwe, że ten zabieg jest celowy, gdyż dzięki niemu jej słowa wbijają nam się w głowę. Z chęcią przeczytam wpisy na blogu i kolejne książki tej autorki.

Marta Hennig ma 24 lata i jest trenerem przygotowania motorycznego, trenerem personalnym, instruktorem fitness i instruktorem lekkiej atletyki. Jak pisze na swoim blogu: "Sport od samego początku był jedną z najważniejszych części mojego życia – prawie 12 lat trenowałam lekką atletykę, a teraz sama trenuję innych.
Skończyłam kierunek Sport (specjalizacja: trener...

Akcja, walka i wola przetrwania. To są motywy przewodnie w trzeciej części "Apokalipsy Z".
Wiktor, Lucía i mecenas płyną ukradzionym z Teneryfy "Krokodylem II" w kierunku w
Wysp Zielonego Przylądka, aż do momentu zetknięcia się z huraganem. Z ciężkiej sytuacji ratuje ich supertankowiec "Itaka" pochodzący z Chrześcijańskiej Republiki Gulfport w Missisipi, rządzonej przez wielebnego Greene'a. Mimo, że załoga ciepło wita ocalałych, a z ich słów wynika, że są gorliwymi chrześcijanami wkrótce objawia się ich mroczna strona. Traktują oni bowiem członków rasy innej niż biała jako niewolników. Uciekinierzy otrzymują dom, mecenas pracę w głównym budynku miejskim, Ratuszu, ale mimo to Lucía nie może patrzeć bezczynnie na to jak sprawująca porządek w Gulfport Zielona Gwardia traktuje niewolników. Sama wzrusza do oddzielnego od Gulfport ośrodka dla helotów Bluefront. Dowiedziawszy się o tym Wiktor idzie do Bluefront, tymczasem adwokat trafia do laboratorium w Ratuszu, gdzie wynaleziono cladoxpan, lek powstrzymujący symptomy TSJ. Po kryjomu heloci z pomocą Sprawiedliwych, ludzi rasy białej przeciwnych niewolnictwu ukrywających się w Gulfport, planują powstanie. Dodatkowo ropę miasteczka chcą przejąć Koreańczycy, którzy jako jedyni zdołali uchronić cały swój naród przed zarazą. Wszystkie działania trzech stron prowadzą do zbrojnej konfrontacji, a miejscem tego zdarzenia będzie Gulfport.
Jest to ostatni tom, zatem tu przedstawione jest zakończenie przygód Wiktora, Lucíi, mecenasa i jego kota. Uchylę rąbka tajemnicy, nie dla wszystkich starcie w Gulfport zakończy się happy end'em. Na samym końcu dowiemy się jak sytuacja bohaterów ukształtowała się sześć lat po starciu w Gulfport oraz poznamy ukrywane dotąd imię mecenasa. Przyznam, że jego tożsamość wcale mnie nie zaskoczyła.
Styl pisania książki nie zmienił się. Autor nie odpuszcza szczegółowych opisów. Czyta się nieprzyjemnie, ale po dwóch poprzednich częściach zdążyłam się już do tego przyzwyczaić. Bohaterów polubiłam, ale do żadnego się nie przywiązałam. Myślałam, że trzecią część będzie irytująco podobna do drugiej, w końcu w obu przypadkach trafiają do licznej grupy ocalałych, tymczasem historia została wzbogacona w nowe szczegóły, ponieważ pojawił się cladoxpan. Brutalne i krwawe sceny ulepszyły fabułę, a akcji i wątków nie brakowało. Jest to najlepsza część z całej trylogii. Mimo chwalonej przeze mnie akcji i ciekawej historii czytało się okropnie. Większość czytelników pewnie nie dotrwałoby do końca, chyba, że postanowią pominąć większą część opisów. Mimo dominacji minusów serii, jako pasjonat filmów i książek o zombie nie żałuję, że ją przeczytałam.
Pod koniec wstawię obiecaną listę bohaterów:
Tom 1:
- narrator - trzydziestoletni prawnik, obywatel Galicji. Od dwóch lat owdowiały. Ma (lub miał) 25 letnią siostrę, również prawniczkę. Jego rodzice mieszkali w Cotobade w pobliżu Pontevedry. Ma też perskiego kota, Lukullusa.
- Roger - chłopak siostry prawnika, mieszkał z nią w Barcelonie w czasie wybuchu epidemii.
- Rober - doradca księgowy w firmie importowej, przyjaciel z dzieciństwa narratora, od dwóch lat żonaty, ma kilkumiesięczną córkę.
- Miguel - sąsiad narratora, ostatni z ocalałych na ulicy narratora. Prowadzi firmę handlującą sprzętem medycznym. Jest rozwiedziony i mieszka z psem. Ma pięciometrową łudź.
- Alfred - sąsiad narratora pracujący w firmie budowlanej.
- Laurita - najmłodsza kuzynka narratora. Zostawiony przez nią miś odwrócił uwagę Nieumarłych pod domem narratora.
- Igor Uszakow - ukrainiec, kapitan statku towarowego "Zaren Kibish".
- Aleksander Grigoriewicz Kricyniew - ukrainiec, pierwszy oficer "Zaren Kibish". Razem z Pritczenkiem i czterema marynarzami wyruszył z narratorem do biura lokalnej firmy kurierskiej VNT po przesyłkę dla Uszakowa.
- Wiktor Nikołajewicz Pritczenko - Ukrainiec pochodzący z ukraińskiej wioski Zaproszpoje. Jako 17-latek wstąpił do Armii Czerwonej, po przeszkoleniu skierowano go do eskadry śmigłowców transportowych. Później żołnierz Armii Rosyjskiej. Po roku znajomości ożenił się z Iriną. Rok później urodził mu się syn, Pasza. Ukrainiec opuścił armię, po trzech miesiącach pracował dla firmy transportowej, a następnie przyleciał do Hiszpanii gdzie pracował dla Siunty, czyli Autonomicznego rządu Galicji jako pilot straży leśnej. Po wybuchu epidemii jego rodzina trafiła do Bezpiecznej Strefy w Düsseldorfie i kontakt się urwał. Razem z narratorem po ucieczce przed załogą "Zaren Kibish" zostali przyjaciółmi.
- Lucía - siedemnastolatka z Bayonie, w poszukiwaniu rodziców samotnie wyruszyła z Bezpiecznej Strefy do szpitala Meixoeiro.
- siostra Cecilia Iglesias - pochodzi z prowincji Ávila, misjonarka. Ukrywała się z Lucíą w piwnicy szpitala Meixoeiro do czasu przybycia narratora z Pritczenkiem.
Tom 2:
- Katalonka Paula "Pauli" María i Argentyńczyk Marcelo - uratowali trójkę głównych bohaterów na lotnisku Arrecife na wyspie Lanzarote, monarchiści.
- Komendant Alicia Pons - dowodzi korpusem medycznym, służbami przyjmowania przybywających, tranzytu i imigracji na Teneryfie
- doktor Jorge Alonso - jeden z lekarzy przyjmujących znalezionych ocalałych do kwarantanny na statku Galicia.
- Basilio Irisarri - czterdziesto pięcio letni marynarz i pijak. Przed epidemią był członkiem załogi tankowca Marynarki Wojennej Hiszpanii "Marqués de la Ensenada". Na Teneryfie pracował jako strażnik na "Galicii", statku zmienionym w oddział kwarantanny. Ciężko pobił siostrę Cecilię, a wina spadła na Pritczenkę. Próbował też zabić Lucíę, ale zmarł od ugryzienia Nieumarłego w laboratorium.
- Lucius Vien - na Teneryfie szef administracyjny grupy operacyjnej. Przed apokalipsą należał do kadry zarządzającej firmy Inditex jako kierownik ośrodka dystrybucji odzieży w Saragossie.
- pani Rosario - na Teneryfie sprawowała kontrolę nad zespołem budynków, gdzie mieszkali ocaleli z Hiszpanii, donosicielka.
- Kurt Tank - niemiec, oficer dowodzący w misji w szpitalu La Paz. Przed apokalipsą był oficerem armii niemieckiej. Człowiek stanowczy i twardy. Zginął z rąk monarchistów.
- David Broto - kataloński informatyk. Przed epidemią siedział w więzieniu.
- Maite - kochliwa przyjaciółka Lucí, na Teneryfie pracowały razem w szpitalu.
- Eric Desauss - Belg o osobowości schizoidalnej, dawny znajomy Basilia, któremu pomagał w zamordowaniu siostry Cecilii.
- Jonás Fernándes - sierżant weteran Trzeciego Pułku imienia Juana de Austrii, który uczestniczył w wyprawie po leki do Madrytu, gdzie został postrzelony przez Marcelo.
Tom 3:
- Birmley - kapitan supertankowca "Itaka".
- Gunnar Strangärd - Szwed, pierwszy oficer supertankowca "Itaka" należący do Sprawiedliwych.
Enzo - kelner na "Itace" posługujący się włoskim językiem.
- wielebny Josiah Greene - przywódca Chrześcijańskiej Republiki Gulfport w Missisipi. W 1974 w Waynesbro w stanie Wirginio uszkodził kolano i odtąd przed krwawymi wydarzeniami czuł ból w kolanie. Nie nawidzi ras ludzkich innych niż biała.
- Jung Moon Koh - porucznik przydzielony do podsłuchu na stacji nasłuchowej Hangeul 9 w Wonsan w Korei Północnej, syn zamożnego urzędnika średniego szczebla
- Park - porucznik przydzielony do podsłuchu na stacji nasłuchowej Hangeul 9 w Wonsan w Korei Północnej pochodzący z ubogiej rodziny robotników rolnych z zachodniej części Korei Północnej .
- Hong Jae-Chol - pułkownik północnokoreańskiej kadry oficerskiej służący Ministerstwu Obrony Narodowej.
- Kim Tea-Pak - zaufany porucznik Honga.
- Malachiasz Grapes - prawa ręka wielebnego, dawny członek Aryan Nation, dowódca Gwardii Zielonych.
- Seth Fretzen - prawa ręka Grapes'a, członek Gwardii Zielonych, dawny członek AN.
- Carlos "Kot" Mendoza - meksykanin, przywódca powstania w Bluefront.
- Fernando "Chińczyk" Cevallos - spędził z Mendozą ponad rok na misji w Stanach Zjednoczonych. Na ochotnika zaciągnął się dn jednej z lotnych brygad wojska meksykańskiego.
- Alejandra - meksykanka z Bluefront, później przyjaciółka Lucíi.
- Susan Compton - sekretarka wielebnego Green'a, zginęła w jego gabinecie z rąk Malachiasza.
- Anne Sue - siostrzenica pani Campton, sekretarka mecenasa podczas jego krótkiej pracy w sekcji hispańskojęzycznych helotów w Ratuszu Miejskim w Gulfport.
- dr. Ballarini - Włoch, przywódcą zespołu sanitariuszy w banku połączonym z Ratuszem Miejskim, którzy opracowali cladoxpan opóźniający symptomy zarażenia TSJ. Przybył do miasta dwa tygodnie po powstaniu muru.
- profesor Banksted - przed apokalipsą był wykładowcą na Midwest University. Przeciwnik powstania w Bluefront.

Akcja, walka i wola przetrwania. To są motywy przewodnie w trzeciej części "Apokalipsy Z".
Wiktor, Lucía i mecenas płyną ukradzionym z Teneryfy "Krokodylem II" w kierunku w
Wysp Zielonego Przylądka, aż do momentu zetknięcia się z huraganem. Z ciężkiej sytuacji ratuje ich supertankowiec "Itaka" pochodzący z Chrześcijańskiej Republiki Gulfport w Missisipi, rządzonej przez...

"Mroczne dni" to drugi tom cyklu "Apokalipsa Z". Jest on lepszy od jedynki, ale do przeciętnej książki jeszcze dużo mu brakuje.
Pierwsza część była napisana w formie dziennika, tu natomiast jest podobnie, lecz bez podania dat oraz godzin, a jedynie z uwzględnieniem miejsc pobytu.
Akcja toczy się od zakończenia poprzedniej części, aż do lipca 2009 roku. Przygody opisywane przez mecenasa i Lucíę miały miejsce głównie na Teneryfie i w Madrycie. Twórca napisał ciekawy wstęp, związany ze śmigłowcem i jaszczurką. Nawet na początku autor nie zlitował się nad czytelnikami i przyładował na wstępie bezkresne morze opisów. Dalej nie było lepiej, co się wciągnęłam w sytuację, pojawiały się długie opisy, które odpędzały moje zaciekawienie.
Mecenas, Wiktor Pritczenko, Lucía i siostra Cecilia w drodze na Wyspy Kanadyjskie, zostali zmuszeni do lądowania na lotnisku Arrecife na wyspie Lanzarote. Tam niespodziewanie ratuje ich Katalonka Paula María oraz Argentyńczyk Marcelo. Dwójka uzbrojonych wojskowych wywozi ocalałych na Teneryfę, jednego z ostatnich miejsc na Ziemi. Tam zostają poddani kwarantannie. Mecenas poznaje komendant Alicię Pons, która dogłębnie tłumaczy mu przyczyny wybuchu epidemii. Za wszystko odpowiedzialny był wirus TSJ-Dagestan, do którego stworzenia podstawą był zmutowany wirus ebola. Tak jak ebola, przenosi się on przez kontakt z krwią, śliną, nasieniem lub potem. TSJ ożywa nosiciela w ciągu od 3 do 20 minut oraz stale utrzymuje zmarłe ciało zarażonego w stanie ruchliwości. Kapitan wyjaśniła również zachowanie władz oraz poinformowała o stanie zapasów jedzenia i środków medycznych na wyspie. Kobieta bez dyskusyjne zamierza przydzielić prawnika i Pritczenkę do pracy poza terenem wyspy. Mężczyźni są zmuszeni wyruszyć razem z wyszkolonymi legionistami na niełatwą misję po lekarstwa do szpitala w Madrycie. Lucía zostaje w ich mieszkaniu w hotelu z Lukullusem. Pracuje w szpitalu i czuwa nad pogrążoną w śpiączce siostrą Cecilią. Dowiaduje się też o wojnie domowej na Wyspach pomiędzy zwolennikami syna królowej Eleny I, Froilana, a obrońcami pozornie demokratycznej Trzeciej Republiki. Oba ugrupowania pooddzielały się. Gran Canaria pozostała w rękach momonarchistów, a Teneryfa wybrała prezydenta i rząd jako Terytorium Hiszpańskiej Trzeciej Republiki. Do pokoju niestety im daleko, wciąż zdarzają się ataki na apteki i demaskowanie szpiegów. Podczas gdy Pritczenko i prawnik walczą z nieumarłymi, Lucía ma problemy z żywymi.
Książka zaskoczyła ciekawym początkiem, krótką opowieścią zombie Jamie'go i przykuwajacym uwagę zakończeniem. Czytało się okropnie, trudne, specjalistyczne słownictwo i masa opisów działają na sen jak światło na komary. Historia i pomysł na nią jest fajny, ale styl pisania po prostu paskudny. Autor w dodatku najprawdopodobniej ma obsesję na punkcie środków transportu, głównie łodzi i helikopterów. Pewnie to jakiś mechanik.
Dodatkowo między siedemnastolatką Lucíą, a trzydziestoletnim prawnikiem narodziło się uczucie. Nie jest jednak one przesadzone, a Lucía jest zaskakująco sprytna i dorosła jak na siedemnastolatkę.
W porównaniu do pierwszej części liczba poznanych bohaterów wzrosła, ale ich analizę napiszę w recenzji "Gniewu sprawiedliwych". Mimo, że książka była ciut lepsza od pierwszej części, nikomu nie polecam tego cyklu. Przeczytam część trzecią, aby w końcu uznać ten cykl za zakończony.

"Mroczne dni" to drugi tom cyklu "Apokalipsa Z". Jest on lepszy od jedynki, ale do przeciętnej książki jeszcze dużo mu brakuje.
Pierwsza część była napisana w formie dziennika, tu natomiast jest podobnie, lecz bez podania dat oraz godzin, a jedynie z uwzględnieniem miejsc pobytu.
Akcja toczy się od zakończenia poprzedniej części, aż do lipca 2009 roku. Przygody opisywane...