Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka na pograniczu psychologii i neurobiologii, w przystępny sposób na podstawie przykładów pacjentów i ich rodzin wyjaśnia, dlaczego choroba Alzheimera jest tak trudna dla wszystkich stron. Omówione są mechanizmy działania naszych mózgów i różnice pomiędzy umysłem zdrowym a chorym. Po lekturze nabrałam masę współczucia dla opiekunów - chory nie wie, że jest chory, a opiekun jest z góry skazany na porażkę i frustrację, ponieważ nasze uwarunkowania biologiczne nie pozwalają nam na inną opcję. Książka warta przeczytania.

Książka na pograniczu psychologii i neurobiologii, w przystępny sposób na podstawie przykładów pacjentów i ich rodzin wyjaśnia, dlaczego choroba Alzheimera jest tak trudna dla wszystkich stron. Omówione są mechanizmy działania naszych mózgów i różnice pomiędzy umysłem zdrowym a chorym. Po lekturze nabrałam masę współczucia dla opiekunów - chory nie wie, że jest chory, a...

Pierwszą połowę książki pochłonęłam haustami, a potem coś zaczęło mnie w niej uwierać... Coraz większa dawka wciskanego feminizmu, kreślenie świata w czarno-białych barwach - przyprawiały mnie o niesmak. Akapit o prof. Petersonie moim zdaniem pokręcony i nagięty do z góry założonej tezy. Szkoda.

Pierwszą połowę książki pochłonęłam haustami, a potem coś zaczęło mnie w niej uwierać... Coraz większa dawka wciskanego feminizmu, kreślenie świata w czarno-białych barwach - przyprawiały mnie o niesmak. Akapit o prof. Petersonie moim zdaniem pokręcony i nagięty do z góry założonej tezy. Szkoda.

Przed lekturą byłam sceptycznie nastawiona do tematu, ale książka zmieniła moje podejście. Teraz lepiej rozumiem. To święta prawda, że wiedza i ciekawość są najlepszym sposobem na uprzedzenia i dyskryminację.

Przed lekturą byłam sceptycznie nastawiona do tematu, ale książka zmieniła moje podejście. Teraz lepiej rozumiem. To święta prawda, że wiedza i ciekawość są najlepszym sposobem na uprzedzenia i dyskryminację.

Książka napisana bardzo lekko i przystępnie jak na tak poważną tematykę. Lektura przypomina opowieść wyluzowanej, rozgadanej, choć chwilami dość grubiańskiej kumpeli. Szczególnie ciekawy fragment stanowi relacja pani doktor z pracy przy identyfikacji ofiar katastrofy z 11 września 2001 roku.
Mam drobne zastrzeżenia techniczne - pojawiają się literówki, z kolei użycie słowa krąg (kształt) zamiast kręg (element kręgosłupa) wypada słabo w książce o tematyce medycznej.

Książka napisana bardzo lekko i przystępnie jak na tak poważną tematykę. Lektura przypomina opowieść wyluzowanej, rozgadanej, choć chwilami dość grubiańskiej kumpeli. Szczególnie ciekawy fragment stanowi relacja pani doktor z pracy przy identyfikacji ofiar katastrofy z 11 września 2001 roku.
Mam drobne zastrzeżenia techniczne - pojawiają się literówki, z kolei użycie słowa...

Lektura trudna, bolesna, ale bardzo ważna. Powinna być omawiana w szkołach.

Lektura trudna, bolesna, ale bardzo ważna. Powinna być omawiana w szkołach.

Bardzo dobry reportaż, w którym fakty harmonijnie przeplatają się z rozważaniami natury etycznej i emocjonalnej. Chciałabym dożyć możliwości godnej śmierci na swoich zasadach z pomocą kogoś tak oddanego sprawie, jak dr Green.

Bardzo dobry reportaż, w którym fakty harmonijnie przeplatają się z rozważaniami natury etycznej i emocjonalnej. Chciałabym dożyć możliwości godnej śmierci na swoich zasadach z pomocą kogoś tak oddanego sprawie, jak dr Green.

Ciekawy i ważny temat, ale doznania podczas lektury średnie. Czuć, że książka była pisana w pośpiechu.

Ciekawy i ważny temat, ale doznania podczas lektury średnie. Czuć, że książka była pisana w pośpiechu.

Po prostu dobra książka. Krzywdzonych żal podwójnie - najpierw przez doznawaną przemoc, potem traktowanie ich przez służby i wymiar sprawiedliwości.

Po prostu dobra książka. Krzywdzonych żal podwójnie - najpierw przez doznawaną przemoc, potem traktowanie ich przez służby i wymiar sprawiedliwości.

Poradnik inny niż inne. Przynosi ulgę zamiast "motywować" do wkręcania się na jeszcze wyższy bieg. Polecam każdemu, kto ma poczucie, że ciągle robi za mało.

Poradnik inny niż inne. Przynosi ulgę zamiast "motywować" do wkręcania się na jeszcze wyższy bieg. Polecam każdemu, kto ma poczucie, że ciągle robi za mało.

Lektura bolesna, ale terapeutyczna. Bardzo trafny dobór słownictwa i jasne wyjaśnienia sprawiają, że książka jest zwięzła i może wydawać się krótka, ale przeczytanie jej zajęło mi dużo czasu - częste przystanki na refleksje, "trawienie" treści, a czasem wylewy przejmującego żalu. Polecam każdemu, kogo dotyczy problem i jest gotowy się z nim zmierzyć.

Lektura bolesna, ale terapeutyczna. Bardzo trafny dobór słownictwa i jasne wyjaśnienia sprawiają, że książka jest zwięzła i może wydawać się krótka, ale przeczytanie jej zajęło mi dużo czasu - częste przystanki na refleksje, "trawienie" treści, a czasem wylewy przejmującego żalu. Polecam każdemu, kogo dotyczy problem i jest gotowy się z nim zmierzyć.

Opowieść wzbudza przeciwstawne, skrajne emocje - jednocześnie chciałam ją czytać haustami i wyrzucić przez okno; chciałam się dowiedzieć, co będzie dalej, ale czując, że więcej nie zniosę. Myślę, że największym problemem opisanym w tej książce nie jest bieda, lecz przemoc domowa. Brak pieniędzy byłby dla bohatera - dziecka - z pewnością bardziej znośny, gdyby nie samotność i brak miłości.

Opowieść wzbudza przeciwstawne, skrajne emocje - jednocześnie chciałam ją czytać haustami i wyrzucić przez okno; chciałam się dowiedzieć, co będzie dalej, ale czując, że więcej nie zniosę. Myślę, że największym problemem opisanym w tej książce nie jest bieda, lecz przemoc domowa. Brak pieniędzy byłby dla bohatera - dziecka - z pewnością bardziej znośny, gdyby nie samotność...

Bałam się, że książka będzie pełna oklepanych, pustych frazesów, ale z ulgą odkryłam, że jest bardzo mądra i racjonalna. Lektura na 1-2 dni, szybka i prosta do przyswojenia. W spostrzegawczy i łagodny sposób wyjaśnia szkodliwe przekonania, które nosimy na temat swojego wyglądu, poczucia własnej wartości, przysługujących nam praw. Warto sporządzić sobie notatki i przekazać dalej koleżance, siostrze, mamie...
Mogłaby być bardziej kompaktowa - duża czcionka, szerokie marginesy i po kilka pustych stron na notatki po każdym rozdziale sztucznie pompują objętość tej pozycji.

Bałam się, że książka będzie pełna oklepanych, pustych frazesów, ale z ulgą odkryłam, że jest bardzo mądra i racjonalna. Lektura na 1-2 dni, szybka i prosta do przyswojenia. W spostrzegawczy i łagodny sposób wyjaśnia szkodliwe przekonania, które nosimy na temat swojego wyglądu, poczucia własnej wartości, przysługujących nam praw. Warto sporządzić sobie notatki i przekazać...

Temat niezwykle ciekawy, ale forma podania ciężkostrawna. Nie nadążałam za mnogością postaci, których perypetie serwowano przeplatającymi się fragmentami, zamiast każdemu poświęcić osobny, spójny rozdział. Przypisy umieszczone na końcu książki szybko zniechęciły do zaglądania do nich. Dialogi przetłumaczone bardzo dosłownie. Chciałabym przeczytać tę książkę w innym wydaniu.

Temat niezwykle ciekawy, ale forma podania ciężkostrawna. Nie nadążałam za mnogością postaci, których perypetie serwowano przeplatającymi się fragmentami, zamiast każdemu poświęcić osobny, spójny rozdział. Przypisy umieszczone na końcu książki szybko zniechęciły do zaglądania do nich. Dialogi przetłumaczone bardzo dosłownie. Chciałabym przeczytać tę książkę w innym wydaniu.

Niezupełnie tego się spodziewałam - książka jest nieco bardziej reportażem historycznym niż medycznym. W pierwszej części (1/3) jest dużo informacji na temat pionierek medycyny w Polsce i przełamywaniu przez nie sztywnych reguł społeczno-kulturowych, a także o tym, jak wyglądała praca, najczęściej spotykane ówcześnie choroby i sposoby leczenia. Druga część książki (2/3) to historie lekarek współczesnych, gdzie dominują wspomnienia z czasów wojny, powstania warszawskiego i PRL-u. Bardziej biografie i wspomnienia niż historia medycyny.

Niezupełnie tego się spodziewałam - książka jest nieco bardziej reportażem historycznym niż medycznym. W pierwszej części (1/3) jest dużo informacji na temat pionierek medycyny w Polsce i przełamywaniu przez nie sztywnych reguł społeczno-kulturowych, a także o tym, jak wyglądała praca, najczęściej spotykane ówcześnie choroby i sposoby leczenia. Druga część książki (2/3) to...

Dobra pozycja jako kontynuacja po "Światu nie mamy czego zazdrościć", choć nie tak udana. Opowiada o bardziej współczesnych czasach i przytacza więcej "suchych" danych.

Dobra pozycja jako kontynuacja po "Światu nie mamy czego zazdrościć", choć nie tak udana. Opowiada o bardziej współczesnych czasach i przytacza więcej "suchych" danych.

Znalazłam ją na strychu w rodzinnym domu. Lekka, żartobliwa książeczka do szybkiego przelecenia. Daje popalić i kobietom, i mężczyznom, wytykając i wyolbrzymiając ich wady, naciągając stereotypy. Niektóre docinki warte zapamiętania na wypadek sprzeczki z partnerem ;)

Znalazłam ją na strychu w rodzinnym domu. Lekka, żartobliwa książeczka do szybkiego przelecenia. Daje popalić i kobietom, i mężczyznom, wytykając i wyolbrzymiając ich wady, naciągając stereotypy. Niektóre docinki warte zapamiętania na wypadek sprzeczki z partnerem ;)

Wciągająca opowieść o najmroczniejszych zakamarkach ludzkiego umysłu, które trudno sobie nawet wyobrazić, będąc "normalną" osobą - niezaburzoną, z dobrym dzieciństwem z dala od patologii, bez traum. Książka uświadamia, że kwestia morderstwa i odpowiedzialności za nie wcale nie jest tak prosta ani czarno-biała, jak mogło by się wydawać.

Jedyne zastrzeżenia mam do jakości korekty tekstu, w którym nie brakuje błędów i literówek. Kulminacją były organizowane na konferencjach przez psychiatrów "nocne nasiadówki w hotelowym barze"...

Wciągająca opowieść o najmroczniejszych zakamarkach ludzkiego umysłu, które trudno sobie nawet wyobrazić, będąc "normalną" osobą - niezaburzoną, z dobrym dzieciństwem z dala od patologii, bez traum. Książka uświadamia, że kwestia morderstwa i odpowiedzialności za nie wcale nie jest tak prosta ani czarno-biała, jak mogło by się wydawać.

Jedyne zastrzeżenia mam do jakości...

O książce zostało już dużo napisane i zgadzam się z większością opinii - lektura bardzo ciekawa, choć nierzadko przytłaczająca fachowymi pojęciami. Chętnie zobaczyłabym w niej więcej zdjęć.
Fascynuje mnie jednak obraz autorki, który wyłania się z tej książki. Jawi mi się jako osoba, którą chciało by się poznać - kobieta z pasją, klasą i poczuciem humoru, oczytana, fachowiec w swej dziedzinie, ale wszechstronnie wykształcona i obyta. Podziwiam.

O książce zostało już dużo napisane i zgadzam się z większością opinii - lektura bardzo ciekawa, choć nierzadko przytłaczająca fachowymi pojęciami. Chętnie zobaczyłabym w niej więcej zdjęć.
Fascynuje mnie jednak obraz autorki, który wyłania się z tej książki. Jawi mi się jako osoba, którą chciało by się poznać - kobieta z pasją, klasą i poczuciem humoru, oczytana,...

300 stron lania wody, powiedzonek i anegdot. Większość książki przekartkowałam, zaczepiając gdzieniegdzie o ciekawsze fragmenty, jednak ostatecznie nie czuję, by lektura wniosła cokolwiek do mojego świata. Rozczarowanie.

300 stron lania wody, powiedzonek i anegdot. Większość książki przekartkowałam, zaczepiając gdzieniegdzie o ciekawsze fragmenty, jednak ostatecznie nie czuję, by lektura wniosła cokolwiek do mojego świata. Rozczarowanie.