Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobno Hit! A według mnie tego się nie da czytać.
Dobrnęłam do końca bo myślałam, że zakończenie może będzie tym czymś „wow”. Gdybym wiedziała, że ta książka jest o niczym a ma jedynie a celupobic rekord ilości używanych słów typu”kutas” to po pierwszych10steonach bym ją odrzuciła.

Życie młodego hokeisty na codzień bzykającego laski. Zakochuje się w dzierlatką, która o wszystko ma do niego pretensje. Kłócą się, godzą, bzykają. Koniec pięknej historii.

Podobno Hit! A według mnie tego się nie da czytać.
Dobrnęłam do końca bo myślałam, że zakończenie może będzie tym czymś „wow”. Gdybym wiedziała, że ta książka jest o niczym a ma jedynie a celupobic rekord ilości używanych słów typu”kutas” to po pierwszych10steonach bym ją odrzuciła.

Życie młodego hokeisty na codzień bzykającego laski. Zakochuje się w dzierlatką, która o...

Historia z początku jak każda inna. Ona wdowa, on przyjaciel męża…[...]
To co mnie osobiście urzekło w tej książce to fakt jak bardzo słowa potrafią zakorzeniać się w naszej głowie, nie pozwalając odłożyć jej na półkę. Czytelnik zatraca się w kolejnych literach i jest wręcz zły gdy pojawia się siła wyższa, zmuszająca do odłożenia lektury. Consolation zaskakuje. Nie prowadzi monotonnej akcji a sprawia, że czytelnik chce więcej i więcej nie mogąc doczekać się tego co spotka go na kolejnych stronach. Tak przynajmniej było w moim przypadku.
Na uwagę zasługuje fakt, że uczucie między dwojgiem ludzi nie jest przyjęte od razu. Tak z przyjemności. Nie ma pasji, która włada obiema postaciami. Występują natomiast rozterki i mnóstwo wątpliwości. Czy jest sens? Czy dobrze robimy? Czy wypada? W obecnych czasach nawet realne romanse charakteryzują się brakiem rozsądku i zastanowienia (choćby chwilowego) nad prawidłowością naszych zachowań. Czasem mam nawet wrażenie, że ludzie zatracają w sobie prawdziwe poczucie wartości oddając się jedynie zwykłej przyjemności. Tu natomiast autorka przypomina nam o rzeczach ważnych i ważniejszych. Nakazuje wręcz abyśmy zastanowili się nad naszym postępowaniem, gdyż to co teraz jest nieistotne dla wielu, kiedyś było nie do pomyślenia dla większości.

Więcej na https://literattka.wordpress.com/2017/10/29/jesienna-aura-i-consolation/

Historia z początku jak każda inna. Ona wdowa, on przyjaciel męża…[...]
To co mnie osobiście urzekło w tej książce to fakt jak bardzo słowa potrafią zakorzeniać się w naszej głowie, nie pozwalając odłożyć jej na półkę. Czytelnik zatraca się w kolejnych literach i jest wręcz zły gdy pojawia się siła wyższa, zmuszająca do odłożenia lektury. Consolation zaskakuje. Nie prowadzi...

Płakałam... Przez jakieś ostatnie 20 stron. I nieważne, że zakończenie było przewidywalne. Nieistotne, że praktycznie pierwsze kartki zdradzają o czym jest cała historia, ważne że się płacze.

Nikt zapewne, w tak młodym wieku nie chciałby podzielić losu głównego bohatera tej książki.

Zazwyczaj jak piszę jakąś opinię to z góry wiem jaka będzie moja ocena. W przypadku tej książki zatrzymałam kursor na gwiazdkach i jeździłam od lewej do prawej licząc 8,9,10....10,9,8...8,9,10. Nie wiedziałam. A potem mówię sobie: nie patrz przez pryzmat emocji, oceń ją tak jak zwykły czytający ją obywatel.

Emocje to coś co kocham, a w tej książce znalazła się relacja, jaką sama w życiu osobiście posiadam i gdybym patrzyła przez jej pryzmat zapewne w dwóch pierwszych sekundach, niemal natychmiast zaznaczyłabym 10 gwiazdek i opuściła stronę. Jednak trzeba oceniać tak aby inni po sięgnięciu po tę pozycję nie czuli się zniesmaczeni, że wcale taka dobra nie jest.

Ma wady. Jak każda książka. Język jest stosunkowo za prosty - choć dla niektórych to zaleta. Rzecz dzieje się z początkiem studiów (a miałam niemal wrażenie jakbym czytała coś w stylu lat licealnych a może nawet gimnazjalnych), sama sielanka i praca - brak opisów zajęć jakby główni bohaterowie wcale na nie nie uczęszczali i najgorsza z możliwych dla mnie rzeczy: główna bohaterka oczywiście na wstępnie zaprzyjaźnia się z nieśmiałymi osobnikami by potem zakochać w największym z przystojniaków we wszechświecie (ba jej przyjaciel to jeszcze przystojniejszy 'żigolo'). To akurat dramat. Dlatego za te drobne niuanse odejmuje 2 porządne gwiazdki.

Jednakże - odczucia opisywane przy tragedii są dla mnie wielkim plusem. Chętnie sięgnę po drugą część o ile nie będzie w stylu 'Kiedy odszedłeś'.

Miłego czytania!

Płakałam... Przez jakieś ostatnie 20 stron. I nieważne, że zakończenie było przewidywalne. Nieistotne, że praktycznie pierwsze kartki zdradzają o czym jest cała historia, ważne że się płacze.

Nikt zapewne, w tak młodym wieku nie chciałby podzielić losu głównego bohatera tej książki.

Zazwyczaj jak piszę jakąś opinię to z góry wiem jaka będzie moja ocena. W przypadku tej...