Jesteśmy społecznością, która kocha książki

niesamowicie smutne, czytałabym to mojemu dziecku (i zryłoby mu to na zawsze banię)

niesamowicie smutne, czytałabym to mojemu dziecku (i zryłoby mu to na zawsze banię)

patetyczne, ale pod tymi zwałami kości, krwi i popiołów jest taka niesamowita szczerość… wielkie emocje, we mnie rozbudziło patriotyzm

patetyczne, ale pod tymi zwałami kości, krwi i popiołów jest taka niesamowita szczerość… wielkie emocje, we mnie rozbudziło patriotyzm

eeeeeh zachęcona zachwytami sięgnęłam po tę książkę w końcu (a nawet kupiłam, ale na sto procent ją odsprzedam). no i co - niesamowicie pretensjonalna, pełna ozdobników, porównań i męczących metafor opowiastka totalnie niefeministyczna i nieciekawa. zdecydowanie nabokov by tak NIE pisał gdyby teraz żył i był kobietą (taki slogan na czwartej stronie). płynie ta powieść, ciągle opóźniana jakimiś wynurzeniami bez sensu, jest trochę flexowania się wiedzą na jakieś tam tematy, ale czy to potrzebne?

eeeeeh zachęcona zachwytami sięgnęłam po tę książkę w końcu (a nawet kupiłam, ale na sto procent ją odsprzedam). no i co - niesamowicie pretensjonalna, pełna ozdobników, porównań i męczących metafor opowiastka totalnie niefeministyczna i nieciekawa. zdecydowanie nabokov by tak NIE pisał gdyby teraz żył i był kobietą (taki slogan na czwartej stronie). płynie ta powieść,...

okładka paskudna, a zakończenie trochę underwhelming mimo wszystko. ale była to super przygoda z prometheą

okładka paskudna, a zakończenie trochę underwhelming mimo wszystko. ale była to super przygoda z prometheą

czekałam od lutego aż ktoś odda do biblio, a potem przeczytałam w dwie godziny... aha

czekałam od lutego aż ktoś odda do biblio, a potem przeczytałam w dwie godziny... aha

fajna zabawa, dobre do czytania w: łóżku, tramwaju, pociągu, trakcie odwiedzin u znajomych, kawiarni i restauracji. momentami skręca w desadowskie fantazje i to są nieco męczące chwile, ale ogólnie wyobraźnia płynie tutaj w ciekawy i inspirujący sposób

fajna zabawa, dobre do czytania w: łóżku, tramwaju, pociągu, trakcie odwiedzin u znajomych, kawiarni i restauracji. momentami skręca w desadowskie fantazje i to są nieco męczące chwile, ale ogólnie wyobraźnia płynie tutaj w ciekawy i inspirujący sposób

chyba inspired by gargantua i pantugruel? coś w stylu przypowiastki moralnego niepokoju, gdzie ból, śmierć, głód i bóg nadają ton. przewrotne, ale po co?

chyba inspired by gargantua i pantugruel? coś w stylu przypowiastki moralnego niepokoju, gdzie ból, śmierć, głód i bóg nadają ton. przewrotne, ale po co?

w polsce, czyli nigdzie ale dwieście lat wcześniej... ta IMITACJA rymkiewicza na biały wiersz wspaniała, a sama fabuła mogłaby chyba trwać i trwać

w polsce, czyli nigdzie ale dwieście lat wcześniej... ta IMITACJA rymkiewicza na biały wiersz wspaniała, a sama fabuła mogłaby chyba trwać i trwać

jakoś bardzo chciałam to przeczytać, a okazało się być tak strasznie meeeeeeh

jakoś bardzo chciałam to przeczytać, a okazało się być tak strasznie meeeeeeh

po nabożnym obejrzeniu obu części parę razy w końcu udało mi się dorwać mangę z biblioteki. kiedyś się od niej odbiłam (kolory, kreska, fabuła), teraz doceniam bardzo mocno to, jak cała opowieść jest poprowadzona. brutalny świat i przerażająca akcja, a w tle humorek, żarty i całkowita nonszalancja. dodatkowo autor w swoich dopiskach i przypisach zachowuje się, jakby w ogóle nie panował nad całą historią, a bohaterowie robili rzeczy sami z siebie. no i ta erotyka w tle mmmmm

po nabożnym obejrzeniu obu części parę razy w końcu udało mi się dorwać mangę z biblioteki. kiedyś się od niej odbiłam (kolory, kreska, fabuła), teraz doceniam bardzo mocno to, jak cała opowieść jest poprowadzona. brutalny świat i przerażająca akcja, a w tle humorek, żarty i całkowita nonszalancja. dodatkowo autor w swoich dopiskach i przypisach zachowuje się, jakby w ogóle...

zajebiście śmieszne, historia o jezusku (ta pierwsza) poprawiła mi humor na jakieś 18 godzin

zajebiście śmieszne, historia o jezusku (ta pierwsza) poprawiła mi humor na jakieś 18 godzin

te wiersze smakują jakby napisała je strasznie stara osoba. rdza, włosy, schizofrenia, zimne światło i tak w kółko

te wiersze smakują jakby napisała je strasznie stara osoba. rdza, włosy, schizofrenia, zimne światło i tak w kółko

to była podróż z której można by nie wracać

to była podróż z której można by nie wracać

„zdarzenie” już czytałam kiedyś po angielsku i mam nieco wrażenie, że polski przekład momentami wjeżdża w nieco przaśne rejony. ciągle jest to przejmujący zapis pamięci ze wstrząsającego wydarzenia. ale kolejna powieść ze zbioru, „pamięć dziewczyny”, to jest dopiero NIESAMOWITA PROZA. po prostu niepowtarzalne, dotkliwe pisanie o doświadczeniu życia.

„zdarzenie” już czytałam kiedyś po angielsku i mam nieco wrażenie, że polski przekład momentami wjeżdża w nieco przaśne rejony. ciągle jest to przejmujący zapis pamięci ze wstrząsającego wydarzenia. ale kolejna powieść ze zbioru, „pamięć dziewczyny”, to jest dopiero NIESAMOWITA PROZA. po prostu niepowtarzalne, dotkliwe pisanie o doświadczeniu życia.

uwielbiam tę opowieść, jest w niej coś totalnie magnetycznego i wyjątkowego. i tak, uwielbiam ten rozdział przesycony seksem uwu

uwielbiam tę opowieść, jest w niej coś totalnie magnetycznego i wyjątkowego. i tak, uwielbiam ten rozdział przesycony seksem uwu

ponownie przeczytane (pierwszy raz czytałam jak miałam 16 lat). bardzo ciekawe jest to połączenie eseju ze szkicową fabułą, chociaż czemu musi być tyle tego seksu? na ostatnim rozdziale o piesku płakałam 🤫

ponownie przeczytane (pierwszy raz czytałam jak miałam 16 lat). bardzo ciekawe jest to połączenie eseju ze szkicową fabułą, chociaż czemu musi być tyle tego seksu? na ostatnim rozdziale o piesku płakałam 🤫

wciągające imaginarium pełne natury, cierpienia i rozkładu, trochę za dużo porównań jak dla mnie i momentami myślę, że można by lepiej zredagować frazy, ale to dość mocno przemyślana książka, wyrazista, smutna

wciągające imaginarium pełne natury, cierpienia i rozkładu, trochę za dużo porównań jak dla mnie i momentami myślę, że można by lepiej zredagować frazy, ale to dość mocno przemyślana książka, wyrazista, smutna

nie no uwielbiam tę książkę, za to jak wydarzenia przesuwają się jak w kalejdoskopie, za satyrę jednocześnie na magię i współczesność i za te głupie żarciki co parę stron. idealne czytanie żeby odpocząć

nie no uwielbiam tę książkę, za to jak wydarzenia przesuwają się jak w kalejdoskopie, za satyrę jednocześnie na magię i współczesność i za te głupie żarciki co parę stron. idealne czytanie żeby odpocząć

od lat chciałam to przeczytać i w końcu wykopałam w mojej ulubionej bibliotece. typowe motywy dla kona, czyli niesamowita wyobraźnia, pytania o egzystencję i świadomość plus masa smutku. szkoda, że jak się już robi wciągająco, to się kończy, a raczej… no właśnie, generalnie takiego konkretnego zakończenia niestety nie ma. czuję tylko jeszcze więcej smutku, że satoshi kon zmarł tak nagle.

od lat chciałam to przeczytać i w końcu wykopałam w mojej ulubionej bibliotece. typowe motywy dla kona, czyli niesamowita wyobraźnia, pytania o egzystencję i świadomość plus masa smutku. szkoda, że jak się już robi wciągająco, to się kończy, a raczej… no właśnie, generalnie takiego konkretnego zakończenia niestety nie ma. czuję tylko jeszcze więcej smutku, że satoshi kon...

straaasznie dzika jazda, której się w ogóle nie spodziewałam. masa tematów tu jest: czy rzeczywiście przyszłość będzie lepsza od przeszłości i co to właściwie znaczy, czym jest świadomość i rzeczywistość, trochę mizoginii też się zaplątało. generalnie dream within a dream. najpierw mnie ta historia przeraziła, a potem wciągnęła aż do końca.

straaasznie dzika jazda, której się w ogóle nie spodziewałam. masa tematów tu jest: czy rzeczywiście przyszłość będzie lepsza od przeszłości i co to właściwie znaczy, czym jest świadomość i rzeczywistość, trochę mizoginii też się zaplątało. generalnie dream within a dream. najpierw mnie ta historia przeraziła, a potem wciągnęła aż do końca.