Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bezapelacyjnie piękna opowieść o zakazanej miłości, okrucieństwie wojny i poświęceniu dla tych, których kochamy.

Bezapelacyjnie piękna opowieść o zakazanej miłości, okrucieństwie wojny i poświęceniu dla tych, których kochamy.

Czytałam poprzednie części jako osoba znacznie młodsza i trochę się bałam, że już nie poczuję tego klimatu, ale autorka definitywnie nie zawiedzie czytelnika w żadnym wieku! Od lektury nie mogłam się oderwać a postać Snowa, który z niewinnego uczniaka, staje się nie lada intrygantem by osiągnąć swoje cele, przejmuje do głębi. Wątek z Lucy Gray jest potwierdzeniem, że od miłości do nienawiści jeden krok. Szkoda, że moment rozstania nie został w żaden sposób rozstrzygnięty i nie wiemy co wydarzyło się z Lucy. Piękna opowieść o władzy, ambicjach, ale też nierównościach społecznych i zdradzie, krwawym poświęceniu. Z całego serca polecam!

Czytałam poprzednie części jako osoba znacznie młodsza i trochę się bałam, że już nie poczuję tego klimatu, ale autorka definitywnie nie zawiedzie czytelnika w żadnym wieku! Od lektury nie mogłam się oderwać a postać Snowa, który z niewinnego uczniaka, staje się nie lada intrygantem by osi...

Rozwiń Zwiń

Jak dla mnie, przerost formy nad treścią. Książka powinna być o połowę krótsza, ponieważ od momentu poznania przez Teresę Gwidona wieje nudą na maksa. Nasza "kurtyzana" jest zarozumiała, ma przerośnięte ego i nie liczy się z nikim, idąc po trupach do celu. Jedyne cechy godne pochwały to upór i niezłomność ducha, nawet w mocno przegranych sytuacjach. Reszta, definitywnie na nie.

Jak dla mnie, przerost formy nad treścią. Książka powinna być o połowę krótsza, ponieważ od momentu poznania przez Teresę Gwidona wieje nudą na maksa. Nasza "kurtyzana" jest zarozumiała, ma przerośnięte ego i nie liczy się z nikim, idąc po trupach do celu. Jedyne cechy godne poch...

Rozwiń Zwiń

Czytałam z zapartym tchem, jednak końcówka całkowicie popsuła ogólne wrażenie. Jak dla mnie mocno nierealistyczne, bo jaka córka traktuje mordercę swojego jedynego rodzica jako ojca i zapomina o prawdziwej rodzinie? Chwilami narracja Grety była dość monotonna i się trochę dłużyła. To moje pierwsze spotkanie z tym autorem i raczej nie ostatnie. Polecam, mimo wszystko.

Czytałam z zapartym tchem, jednak końcówka całkowicie popsuła ogólne wrażenie. Jak dla mnie mocno nierealistyczne, bo jaka córka traktuje mordercę swojego jedynego rodzica jako ojca i zapomina o prawdziwej rodzinie? Chwilami narracja Grety była dość monotonna i się trochę dłużyła. To moje ...

Rozwiń Zwiń

Dobrze spędzony czas, chociaż chwilami książka na maksa przesłodzona i mało realistyczna.

Dobrze spędzony czas, chociaż chwilami książka na maksa przesłodzona i mało realistyczna.