Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje wrażenie po lekturze pierwszego rozdziału: to się kupy nie trzyma. Po drugim, trzecim rozdziale: to się absolutnie kupy nie trzyma. Po czwartym, piątym lekka panika: o co tu chodzi? Nie znalazłem odpowiedzi na to pytanie aż do samego końca. Podobno o to tu chodzi, że nie wiadomo, o co chodzi.
Pozycja dla koneserów. Dla mnie był to zmarnowany czas.

Moje wrażenie po lekturze pierwszego rozdziału: to się kupy nie trzyma. Po drugim, trzecim rozdziale: to się absolutnie kupy nie trzyma. Po czwartym, piątym lekka panika: o co tu chodzi? Nie znalazłem odpowiedzi na to pytanie aż do samego końca. Podobno o to tu chodzi, że nie wiadomo, o co chodzi.
Pozycja dla koneserów. Dla mnie był to zmarnowany czas.

Jeśli chcesz poznać niezwykłe historie żon, kochanek i matek bossów pruszkowskiej mafii, to... nie z tej książki. Kobiety są tu raczej tłem, nie ma opowieści o ich nietuzinkowych losach, jest za to zbiór ogólnikowych charakterystyk kilku pań z pruszkowskiego półświatka, kiepskich anegdot z życia gangsterów, a to wszystko mocno polane pikantnym sosem seksualnych wyczynów panów z masywnymi karkami. Można zrozumieć, że relacje gangsterów - osiłków z kobietami opierają się wyłącznie na seksie, ale czy objawienie tej prawdy musi zajmować pół książki? Ponadto całość jest dość chaotyczna, sporo jest dygresji, niedokończonych wątków. Momentami można odnieść wrażenie, że spisana przez autora rozmowa z Masą miała miejsce podczas mocno zakrapianej imprezy. I pewnie tak właśnie było...

Jeśli chcesz poznać niezwykłe historie żon, kochanek i matek bossów pruszkowskiej mafii, to... nie z tej książki. Kobiety są tu raczej tłem, nie ma opowieści o ich nietuzinkowych losach, jest za to zbiór ogólnikowych charakterystyk kilku pań z pruszkowskiego półświatka, kiepskich anegdot z życia gangsterów, a to wszystko mocno polane pikantnym sosem seksualnych wyczynów...

Uważam, że dużym błędem jest sposób reklamowania książki i porównywanie jej do "Helikoptera w ogniu". Już nawet sam tytuł jest w pewnym stopniu mylący. Bitwa w Karbali jest bowiem tylko epizodem, co prawda mocno zaznaczonym, ale nie dominującym nad całą treścią. Natomiast autorzy szeroko opisują cały udział polskich jednostek w Iraku i Afganistanie ze szczególnym zwróceniem uwagi na losy kapitana Kaliciaka. To szerokie spojrzenie na tamte wydarzenia, na tło polityczne, na realia wojskowe polskiej armii, na konsekwencje uczestnictwa w bliskowschodnich misjach dla "misjonarzy" i dla Polski jest dużo bardziej wartościowe i ciekawe, niż tylko dokumentalny opis bitwy w tytułowej Karbali, którego spodziewałem się siadając do lektury.

Uważam, że dużym błędem jest sposób reklamowania książki i porównywanie jej do "Helikoptera w ogniu". Już nawet sam tytuł jest w pewnym stopniu mylący. Bitwa w Karbali jest bowiem tylko epizodem, co prawda mocno zaznaczonym, ale nie dominującym nad całą treścią. Natomiast autorzy szeroko opisują cały udział polskich jednostek w Iraku i Afganistanie ze szczególnym zwróceniem...