Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zdecydowanie nie jest tak zła jak niektórzy twierdzą. Śmiem nawet powiedzieć, że dla kogoś może być całkiem niezła. Sam mam z nią dwa problemy.
Pierwszy dosyć prosty - w moim odczuciu jest przeciętnie napisana. Autor zbyt dużo miejsca poświęca niepotrzebnym szczegółom, zbyt długo przedstawia niektórych "bohaterów". Część wątków z kolei można było opisać dokładniej.
Drugim problemem są moje oczekiwania ;) Książkę naprawdę polecam osobom, które kompletnie nie siedzą w temacie. Dla nich "Influenza" może być zgrabnym kompendium wiedzy nt. youtuberów i pokrewnych tematów. Stety niestety wiem dosyć dużo o tym uniwersum, więc tak naprawdę nie dowiedziałem się z książki Wątora niczego nowego. Muszę przyznać, że byłem wręcz zaskoczony, bo liczyłem na jakiekolwiek nieznane mi informacje. Uważam że taką książkę mógłby napisać co drugi widz kanałów commentary.
Podsumowując, jeśli ksywka Friz czy Boxdel nic ci nie mówi - polecam "Influenzę". Natomiast jeśli w miarę śledzisz polski youtube to nie warto. Nic nowego tutaj nie znajdziesz. Sama książka też nie jest na tyle wybitna, by przeczytać ją jedynie dla wartości literackiej.

Książka zdecydowanie nie jest tak zła jak niektórzy twierdzą. Śmiem nawet powiedzieć, że dla kogoś może być całkiem niezła. Sam mam z nią dwa problemy.
Pierwszy dosyć prosty - w moim odczuciu jest przeciętnie napisana. Autor zbyt dużo miejsca poświęca niepotrzebnym szczegółom, zbyt długo przedstawia niektórych "bohaterów". Część wątków z kolei można było opisać dokładniej....

Wydaje mi się, że masakra w Columbine nie odbiła się w Polsce szerszym echem. Z pewnością nie wpłynęła na nas tak mocno jak na Stany Zjednoczone. To zresztą jest zrozumiałe, bo sam temat szkolnych strzelanin na szczęście nas nie dotyczy. Uważam jednak, że warto w temat się zagłębić, bo pojawia się on dosyć często w popkulturze. I należy dodać, że NIESTETY się pojawia, ponieważ dokładnie o to chodziło Ericowi Harrisowi - pomysłodawcy zamachu.
Książka w szczegółowy sposób opisuje wydarzenia przed, w trakcie i po ataku w Columbine. Dzięki tytanicznej pracy autora poznajemy historię i perspektywę zamachowców, ale także ofiar i ocalałych. Sporo miejsca poświęcono także na kontrowersje wokół śledztwa i próby tuszowania niewygodnych faktów. Jednym zdaniem - prawdziwe kompendium wiedzy na temat tego ataku.
Osobiście przeczytałem całość z zaciekawieniem. Nie zauważyłem żadnych dłużyzn, mimo ogromu szczegółów. Aczkolwiek dla części osób męczące może być przeskakiwanie w czasie i pomiędzy wątkami. Na pewno nie jest to książka, którą można czytać z doskoku, bo pomieszają nam się imiona, chronologia itd.
Podobało mi się, że Dave Cullen w żaden sposób nie romantyzuje tej tragedii. A już szczególnie sprawców. To nie była zemsta prześladowanych odrzutków. To był po prostu atak psychopatów na niewinne osoby.

Wydaje mi się, że masakra w Columbine nie odbiła się w Polsce szerszym echem. Z pewnością nie wpłynęła na nas tak mocno jak na Stany Zjednoczone. To zresztą jest zrozumiałe, bo sam temat szkolnych strzelanin na szczęście nas nie dotyczy. Uważam jednak, że warto w temat się zagłębić, bo pojawia się on dosyć często w popkulturze. I należy dodać, że NIESTETY się pojawia,...

Z Panem Ziemkiewicze zdecydowanie częściej się nie zgadzam, niż zgadzam. Jeśli chodzi o jego spontaniczne wypowiedzi (np. na twitterze) można rzec, że rzadko kiedy się zgadzam. Bądźmy szczerzy, co do zasady mam złe zdanie o autorze a "research ziemkiewiczowski" to sformułowanie, którego sam regularnie używam.
Dlatego bardzo zaskakują mnie jego książki. "Michnikowszczyzna" to druga z jego pozycji, którą połknąłem w moment. I o ile rzeczywiście, nie każda z jego diagnoz do mnie przemawia, tak nie mogę odmówić mu inteligencji. I całkiem dobrego pióra. Nie chcę się zagłębiać w detale, bo to tak naprawdę powinien zrobić jakiś historyk. Sam mam zbyt skromną wiedzę, żeby wykłócać się z Ziemkiewiczem. Tak czy inaczej, wiele wydarzeń omówionych w "Michnikowszczyznie" miało miejsce, więc przynajmniej częściowo trzeba autorowi przyznać rację.
Podsumowując, osobom o poglądach prawicowych polecać nie trzeba. Przeczytały, przeczytają, lub myślą tak samo nawet bez pomocy Ziemkiewicza. Z kolei osobom, które za Ziemkiewiczem nie przepadają polecam z czystym sumieniem. Nawet jeśli uznacie książkę za stek bzdur, myślę że warto czasem sprawdzić co druga strona ma do powiedzenia. Sam zresztą częściej śledzę osoby, z którymi się nie zgadzam. Trochę dla rozwoju, trochę by zweryfikować własne poglądy i trochę by podnieść sobie ciśnienie ;) Ale akurat ta książka mi go nie podniosła.

Z Panem Ziemkiewicze zdecydowanie częściej się nie zgadzam, niż zgadzam. Jeśli chodzi o jego spontaniczne wypowiedzi (np. na twitterze) można rzec, że rzadko kiedy się zgadzam. Bądźmy szczerzy, co do zasady mam złe zdanie o autorze a "research ziemkiewiczowski" to sformułowanie, którego sam regularnie używam.
Dlatego bardzo zaskakują mnie jego książki....