Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dostałam tę książkę w prezencie i moja pierwsza myśl była "moda w obozach koncentracyjnych? serio? tam ludzie walczyli o przetrwanie, a nie przejmowali się ubraniami". Bardzo się pomyliłam. Do tej pory przeczytane przeze mnie książki o tematyce obozowej to były czyjeś pamiętniki, wspomnienia, subiektywne opisy obozowej codzienności. Po raz pierwszy sięgnęłam po obiektywny reportaż i była to bardzo cenna lektura, otwierająca mi oczy na wiele kwestii. Autorka podeszła do tematu bardzo rzetelnie, pokazała świat przedmiotów, które odegrały dla żyjących w piekle ludzi niewiarygodną rolę. Naprawdę bardzo ciekawa perspektywa i warto się z nią zapoznać.

Dostałam tę książkę w prezencie i moja pierwsza myśl była "moda w obozach koncentracyjnych? serio? tam ludzie walczyli o przetrwanie, a nie przejmowali się ubraniami". Bardzo się pomyliłam. Do tej pory przeczytane przeze mnie książki o tematyce obozowej to były czyjeś pamiętniki, wspomnienia, subiektywne opisy obozowej codzienności. Po raz pierwszy sięgnęłam po obiektywny...

Urocze, ciepłe opowiastki z dużą dawką humoru. Idealne, żeby się zrelaksować i uśmiechnąć z kubkiem ciepłego kakao, gdy za oknem śnieg :)

Urocze, ciepłe opowiastki z dużą dawką humoru. Idealne, żeby się zrelaksować i uśmiechnąć z kubkiem ciepłego kakao, gdy za oknem śnieg :)

Kolejna, moim zdaniem lepsza, część gorzkiej i przejmującej opowieści o codziennym życiu w getcie. Bardzo dobitnie pokazująca, że zamordowani Żydzi nie byli jedną wielką bezkształtną masą ludzi, ale każdy z nich miał swoje marzenia, przeżycia, swoją odrębną codzienność. Na zadane na końcu książki pytanie "Czy Laurze uda się uciec z piekła i uniknąć kolejnego?" odpowiedź brzmi po dwakroć tak, choć chyba nie tak, jak byśmy tego chcieli. Laura wydostaje się z getta i nie trafia do Oświęcimia ginąc od kuli zakochanego w niej Niemca chwilę po tym, jak zabita zostaje jej przyjaciółka. Kończy się jej cierpienie i kończą się wszystkie nadzieje i marzenia, które przez te kilka lat dawały jej motywację do życia w tym nieludzkim miejscu. Poruszająca i jako opowieść o trudnym życiu młodej kobiety i jako opowieść o prawdziwym życiu zgotowanym człowiekowi przez człowieka.

Kolejna, moim zdaniem lepsza, część gorzkiej i przejmującej opowieści o codziennym życiu w getcie. Bardzo dobitnie pokazująca, że zamordowani Żydzi nie byli jedną wielką bezkształtną masą ludzi, ale każdy z nich miał swoje marzenia, przeżycia, swoją odrębną codzienność. Na zadane na końcu książki pytanie "Czy Laurze uda się uciec z piekła i uniknąć kolejnego?"...

Nie mogłam znieść jako lektury szkolnej, sięgnęłam 20 lat później i uważam, że to absolutne arcydzieło literatury

Nie mogłam znieść jako lektury szkolnej, sięgnęłam 20 lat później i uważam, że to absolutne arcydzieło literatury

Rewelacyjna książka, moja zainteresowana kosmosem siedmiolatka nie mogła się od niej oderwać. Prawdziwa perełka w tej tematyce dla dzieci — z jednej strony jest sporo humoru i pięknych ilustracji, z drugiej fachowa wiedza przekazana w sposób przystępny, ale zdecydowanie nie infantylny. Polecam i dzieciom i rodzicom :)

Rewelacyjna książka, moja zainteresowana kosmosem siedmiolatka nie mogła się od niej oderwać. Prawdziwa perełka w tej tematyce dla dzieci — z jednej strony jest sporo humoru i pięknych ilustracji, z drugiej fachowa wiedza przekazana w sposób przystępny, ale zdecydowanie nie infantylny. Polecam i dzieciom i rodzicom :)

Jestem fanką Milaczka, ale tu było jej za mało. Za to nowi bohaterowie niezbyt mi przypadli do gustu. Mężczyźni (Adam i Krzysztof) przedstawieni w paskudnie stereotypowy sposób mężów i ojców kretynów, którzy w domu nic nie potrafią, a ogarnięcie dzieci to dla nich niewykonalne zadanie. Nie twierdzę, że takich mężczyzn nie ma, może dla "matek polek cierpiętniczek" takich jak Magda i Natalia (które takich facetów tworzą przekonaniem, że tylko one potrafią zająć się dziećmi i uzależniając te dzieci od siebie) to chwila oddechu, że jakaś inna ma tak samo niewydarzonego męża jak ona, ale dla mnie czytało się to ciężko i smutno, bo doświadczenia swoje i swojego otoczenia mam zupełnie inne. Krytyka Arka za to, że dziecko potencjalnej sympatii jest dla niego problemem — a co w tym dziwnego, ludzie nie mają prawa nie chcieć wiązać się z dzieciatymi osobami? Za dużo stereotypów i za dużo idealnych rozwiązań, które się dzieją nie wiadomo skąd. Książkę ratują zabawne dialogi, śmieszne opowiastki, ważne wydarzenia z życia Milaczka i Jacka (które dla odmiany były świetnie napisane) i niezastąpiony duet ZZ, czy Zuzanka i Zosieńka.

Jestem fanką Milaczka, ale tu było jej za mało. Za to nowi bohaterowie niezbyt mi przypadli do gustu. Mężczyźni (Adam i Krzysztof) przedstawieni w paskudnie stereotypowy sposób mężów i ojców kretynów, którzy w domu nic nie potrafią, a ogarnięcie dzieci to dla nich niewykonalne zadanie. Nie twierdzę, że takich mężczyzn nie ma, może dla "matek polek cierpiętniczek"...

Daję 1 tylko dlatego, że nie ma oceny 0 w tym serwisie. Przeczytanie tej książki było męką nie do opisania

Daję 1 tylko dlatego, że nie ma oceny 0 w tym serwisie. Przeczytanie tej książki było męką nie do opisania

Jak zwykle u tej autorki ryczałam do bólu głowy, ale ta kobieta posiada nieprawdopodobną i niebywałą zdolność do pisania o rzeczach traktowanych w społeczeństwo jako tematy tabu, trudne i o których się nie rozmawia w sposób delikatny, subtelny, ale jednocześnie stanowczy i konkretny. Nazwać to co wyprawia z ukazywaniem psychiki ludzi majstersztykiem to za mało. Jestem oczarowana i przejęta do głębi prostotą i autentycznością jej opisów i tego, że nie próbuje być cukierkowa, ale jest nad wyraz szczera, a jednocześnie czuję po tej książce taki prawdziwy spokój i poczucie, że każdą złą decyzję można naprawić i że o wszystkich zagmatwaniach warto rozmawiać, bo rozmowa potrafi wiele wyprostować, choć może to kosztować wiele czasu i innych złych decyzji po drodze

Jak zwykle u tej autorki ryczałam do bólu głowy, ale ta kobieta posiada nieprawdopodobną i niebywałą zdolność do pisania o rzeczach traktowanych w społeczeństwo jako tematy tabu, trudne i o których się nie rozmawia w sposób delikatny, subtelny, ale jednocześnie stanowczy i konkretny. Nazwać to co wyprawia z ukazywaniem psychiki ludzi majstersztykiem to za mało. Jestem...

Książka, od której nie mogłam się oderwać, a jednocześnie książka, której nie chciałam skończyć. Napisana kapitalnym językiem, raz zabawnie, zaraz obok przejmująco. To nie jest słodka i cukierkowa opowieść o kimś, kto odbił się od dna, choć w wielu momentach można pomyśleć, że los głównego bohatera za chwilę się odmieni. Książka przytłaczająca tym, jak bardzo życiem potrafi rządzić zbieg okoliczności; książka o tym, że życie mogłoby wyglądać zupełnie inaczej gdyby coś stało się chwilę wcześniej albo gdyby ktoś pomyślał, czy zrobił coś innego. Książka przygnębiająca pomimo głupawego stylu życia Wiśniowskiego i humorystycznych fragmentów z nim związanych. Książka o tym jak wiele osób założyło, że Markijan sobie poradzi w momencie, kiedy on tak strasznie ich potrzebował. Książka zmusza do pomyślenia jak wiele osób w moim otoczeniu, które mijam obojętnie, a może nawet z odrazą, znalazło się na dnie w wyniku zbiegu okoliczności, a nie własnej winy - chcą z tego wyjść, ale los wciąż rzuca im kłody pod nogi zamiast odrobiny życzliwości i braku pogardy. Wiśniowski, Anita Ferens, Małgorzata, Irina, koledzy z Ukrainy, policjanci - każda z tych osób mogła pomóc i tego nie zrobiła, pojawiła się zbyt wcześnie lub zbyt późno. Każdy z tych wątków czytałam z żalem, a może i wściekłością na brak reakcji, a czy ja zachowałabym się inaczej...? Zdecydowanie polecam lekturę. Otwiera oczy na tych, których sami spychamy na margines, a którzy, mimo naszego traktowania, są ludźmi tak samo jak my.

Książka, od której nie mogłam się oderwać, a jednocześnie książka, której nie chciałam skończyć. Napisana kapitalnym językiem, raz zabawnie, zaraz obok przejmująco. To nie jest słodka i cukierkowa opowieść o kimś, kto odbił się od dna, choć w wielu momentach można pomyśleć, że los głównego bohatera za chwilę się odmieni. Książka przytłaczająca tym, jak bardzo życiem potrafi...

Niesamowita opowieść, od której nie sposób się oderwać. Historia o tym jak bardzo można podporządkować życie pod swoją pasję i robić to, co się kocha. Historia także o tym jak bardzo można być zdeterminowanym i nastawionym na osiągnięcie swoich celów mimo porażek. Dla mnie, jako matki, to także opowieść o tym, jakim być rodzicem - postawa Państwa Bieleckich również była niesamowita - mimo strachu pozwolili młodemu synowi na realizację jego pasji i wspierali go w tym. Podejrzewam, że wiara rodziców i ich wsparcie były jednym z bardzo istotnych czynników sukcesu Bieleckiego.

Sięgając pod tę książkę miałam pewne obawy. Bałam się, że będzie to lekka książka o tym jak to pięknie i wspaniale być himalaistą. Nic bardziej mylnego. Bielecki pokazuje jak bardzo to nie jest dla każdego, ile wyrzeczeń to kosztuje, ile cierpienia, ile porażek, ile trudów. Pokazuje swoje upadki, pokazuje to co mu nie wyszło, pokazuje ile w wysokich górach jest niebezpieczeństwa i braku miejsca na błędy. W świetny sposób opisuje też swoją przemianę i to jak bardzo góry uczyły go pokory.


Żałuję bardzo, że ta książka nie została napisana później, bo bardzo chciałabym poznać akcję ratunkową Revol i Mackiewicza na Nandze oczami Bieleckiego. Mam nadzieję, że to nie ostatnia jego opowieść, bo na pewno jego historia himalaisty obfituje w więcej fascynujących opowieści, a pisze o nich w tak ciekawy sposób, że kolejne jego książki biorę w ciemno.

Niesamowita opowieść, od której nie sposób się oderwać. Historia o tym jak bardzo można podporządkować życie pod swoją pasję i robić to, co się kocha. Historia także o tym jak bardzo można być zdeterminowanym i nastawionym na osiągnięcie swoich celów mimo porażek. Dla mnie, jako matki, to także opowieść o tym, jakim być rodzicem - postawa Państwa Bieleckich również była...

Świetna bajeczka i prześliczne ilustracje, moja córeczka jest zachwycona, ja również :)

Świetna bajeczka i prześliczne ilustracje, moja córeczka jest zachwycona, ja również :)

Jak nie lubię Marqueza, tak tę książkę czytało mi się rewelacyjnie. Wciąga bardzo i trzyma w napięciu od samego początku do końca

Jak nie lubię Marqueza, tak tę książkę czytało mi się rewelacyjnie. Wciąga bardzo i trzyma w napięciu od samego początku do końca

Książka, którą wg mnie powinien przeczytać i wziąć sobie do serca każdy mężczyzna. Opowieść o prawdziwej męskości, o honorze, o pokonaniu barier i o tym, że postanowione "nie poddam się" w bólu, łzach i krwi prowadzi do tego, że bohater faktycznie się nie poddaje. To ulubiona książka mojego taty, a od niedawna jedna z moich ulubionych. Niesamowita, nieprawdopodobna opowieść o tym, do czego zdolny jest człowiek, który ma w sobie ducha walki i siłę do niej i chce osiągnąć swoje marzenia nie patrząc na to, ile go to kosztuje.

Książka, którą wg mnie powinien przeczytać i wziąć sobie do serca każdy mężczyzna. Opowieść o prawdziwej męskości, o honorze, o pokonaniu barier i o tym, że postanowione "nie poddam się" w bólu, łzach i krwi prowadzi do tego, że bohater faktycznie się nie poddaje. To ulubiona książka mojego taty, a od niedawna jedna z moich ulubionych. Niesamowita, nieprawdopodobna opowieść...

świetnie napisana książka, fascynująca biografia niezwykłego człowieka i inspirujące dzieło religijne

świetnie napisana książka, fascynująca biografia niezwykłego człowieka i inspirujące dzieło religijne