Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie odkryłem w tej książce niczego nadzwyczajnego, większość rzeczy jest powszechnie znana, a niektóre tezy wysoce wątpliwe. Może naczytałem się już zbyt wielu wieszczów przekonanych, że zrozumieli wszystko, by przekonać się niebawem, iż wszystkim ich przepowiedniom przeczą wydarzenia (np. "Koniec historii..." Fukuyamy). Sama lektura była nużąca, nie mogłem się doczekać końca, ale nie z powodu języka, bo autor radzi z nim sobie przyzwoicie.

Nie odkryłem w tej książce niczego nadzwyczajnego, większość rzeczy jest powszechnie znana, a niektóre tezy wysoce wątpliwe. Może naczytałem się już zbyt wielu wieszczów przekonanych, że zrozumieli wszystko, by przekonać się niebawem, iż wszystkim ich przepowiedniom przeczą wydarzenia (np. "Koniec historii..." Fukuyamy). Sama lektura była nużąca, nie mogłem się doczekać...

To wyjątkowa w moim przypadku ocena, w zasadzie rezerwuję osiem gwiazdek dla naprawdę wyjątkowych dzieł, ale ta ksiązka, w kategorii powieści naukowo-fantastycznych, zdecydowanie na to zasługuje. I ta kolejność, rzadziej spotykana, bo zasadą bywa pisanie o litertaturze "fantastyczno-naukowej", nie jest przypadkowa. Tę trylogię Liu Cixin (łamię chińską zasadę i podaję imię autora przed nazwiskiem), zacząłem od ostaniego tomu, taki przypadek po prostu, a wciągnęło mnie tak bardzo, że zapragnąłem przeczytać także pierwszy i drugi tom. Znałem koniec, teraz znam początek, a nie mogę się doczekać, co będzie w środku, czyli w "Ciemnym lesie".
Ta lektura to wyzwanie intelektualne, to nie jest powieść dla tych, którzy od książek oczekują jedynie rozrywki. Z takim dreszczykiem czytałem kiedyś pierwszą powieść nieznaego wcześniej nikomu polskiego autora, Wiśniewskiego-Snerga (polecam nadal), teraz podziwiam autora chińskiego, który, tak jak wcześniej Adam Wiśniewski-Snerg powieścią "Robot", wyprowadza literaturę fantastyczno-naukową z kilku ślpych uliczek w przestrzeń Wszechświata.

To wyjątkowa w moim przypadku ocena, w zasadzie rezerwuję osiem gwiazdek dla naprawdę wyjątkowych dzieł, ale ta ksiązka, w kategorii powieści naukowo-fantastycznych, zdecydowanie na to zasługuje. I ta kolejność, rzadziej spotykana, bo zasadą bywa pisanie o litertaturze "fantastyczno-naukowej", nie jest przypadkowa. Tę trylogię Liu Cixin (łamię chińską zasadę i podaję imię...

Polecam każdemu, kto czyta coś więcej niż kryminały i romase (sam je czytuję, więc to nie jest złośliwość). Jakoś nie potrafi przebić się do nas literatura dawnych demoludów (to takie określenie na kraje leżące niegdyś w strefie wpływów moskiewskich, w nomenklaturz partyjnej nazywanych krajami demokracji ludowej - taki krótki wtręt adresowany do młodszego pokolenia), a szkoda, bo była i jest bardzo interesująca. Kundera, Hrabal czy Havel byli dla nas w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych zakazaną literaturą, która docierała do Polski w postaci książęk wydawnych przez nielegalne wydawnictwa i pocieszała, że nie jesteśmy osamotnieni w kontestacji. Dzisiaj nieco zapomniana, wraca między innymi w opowiadaniach Mateja Harava. Przeczytałem, czułem bliskość przeżyc i języka, a potem ze zdumieniem odkryłem, że Harava znacznie jest młodszy, a mimo to tak przejmujący.
To proza przemawiająca do tych, którzy czują zew szukanie miejsc odległych, samotnych i niezwykłych i zderzania ich z pospolitym światem. Mnie oczarowała na dni kilka, ale nieco się boję, że polecając ją innym, zawiodę jako literacki recenzent.

Polecam każdemu, kto czyta coś więcej niż kryminały i romase (sam je czytuję, więc to nie jest złośliwość). Jakoś nie potrafi przebić się do nas literatura dawnych demoludów (to takie określenie na kraje leżące niegdyś w strefie wpływów moskiewskich, w nomenklaturz partyjnej nazywanych krajami demokracji ludowej - taki krótki wtręt adresowany do młodszego pokolenia), a...