Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka doskonale pokazuje nam ludziom XXI wieku, jak niewiele trzeba by stracić wszystko. Rodzinę, dom, środki do życia, szacunek i empatię oraz dumę. To także potwierdzenie odwiecznej prąwdy, że największą krzywdę człowiekowi jest w stanie zrobić drugi człowiek.
To historia niezłomnej matki. Doświadczonej życiem, często niezrozumiałej, odważnej, porzuconej kobiety, która oddała życie za lepsze jutro dla swoich dzieci i innych takich jak ona.

Ta książka doskonale pokazuje nam ludziom XXI wieku, jak niewiele trzeba by stracić wszystko. Rodzinę, dom, środki do życia, szacunek i empatię oraz dumę. To także potwierdzenie odwiecznej prąwdy, że największą krzywdę człowiekowi jest w stanie zrobić drugi człowiek.
To historia niezłomnej...

Rozwiń Zwiń

Wspaniała historia doskonale obnażająca ludzką naturę. Szczególnie w porównaniu do innych, niezwykłych i uważanych za prymitywne stworzeń. Opowieść o dziewczynce, potem kobiecie, która doskonale poznała odwieczne przenikanie się świata przyrody- dzikiej a jednocześnie perfekcyjnie poukładanej. Tutaj każdy zna swoje miejsce i priorytety. Nic nie potrzebuje stać się inne, wyjść poza obszar. W tym harmonijnym świecie dorasta ludzkie dziecko- porzucone, skazane na samotność i rozczarowanie. Dorasta i staje się niezwykłym znawcą nietkniętych ludzką ręką mokradeł. A dzieje się tam wiele. Kya rozumie taniec życia i śmierci. Nie waha się gdy chodzi ojej życie. Brat nauczył ją doskonale zacierać ślady, a bagna stały się jej sprzymierzeńcem. Bo przecież była ich częścią...

Wspaniała historia doskonale obnażająca ludzką naturę. Szczególnie w porównaniu do innych, niezwykłych i uważanych za prymitywne stworzeń. Opowieść o dziewczynce, potem kobiecie, która doskonale poznała odwieczne przenikanie się świata przyrody- dzikiej a jednocześnie perfekcyjnie poukłada...

Rozwiń Zwiń

To opowieść o tych wszystkich ludziach, którzy żyją wśród nas, codziennością, zwyczajnie a w jednej chwili zmieniają się w bohaterów. Dostają powołanie, wyruszają na wojnę i nie wracają już nigdy, bo część ich duszy zostaje tam: w piaskach pustyni, na bezkresnych polach, w ruinach miast, z kolegami, którzy oprócz duszy oddali także ciało. Myślimy często- są wyszkoleni, odporni, to ich praca, powołanie. Przystajemy na chwilę by oddać hołd po czym wracamy do siebie i swoich spraw. Jednak Ci, którzy wracają, okaleczeni, zmienieni, przerażeni, wyczuleni. Czy są jeszcze żołnierzami? Czy tak o sobie myślą?
Kristen Hannah zawsze pisze dla serca... tym razem poranionego, zniekształconego ale wciąż bijącego, żywego. By móc pójść... dalej...

To opowieść o tych wszystkich ludziach, którzy żyją wśród nas, codziennością, zwyczajnie a w jednej chwili zmieniają się w bohaterów. Dostają powołanie, wyruszają na wojnę i nie wracają już nigdy, bo część ich duszy zostaje tam: w piaskach pustyni, na bezkresnych polach, w ruinach miast, z...

Rozwiń Zwiń

Kiedy czytałam pierwszą książkę o Auschwitz czułam się przytłoczona bezmiarem nieszczęścia więźniów i bestialstwem esesmanów. Czytając kolejne i łącząc ze sobą opowieści niedowierzanie i przerażenie doświadczanych emocji nie mogłam wręcz uwierzyć w tak bezkresną nienawiść, pogardę i upodlenie. Teraz- po kilkunastu lekturach dotyczących tego piekła na ziemii wyłania się dla mnie obraz nie historii a ludzi, którzy ją tworzyli. Zwyczajnych, miłych i gburowatych, z krwi i kości. To dla mnie bardzo bolesne, szczególnie, że mam wrażenie, że świat znowu trwa w napiętym oczekiwaniu.
Choć "Czerń i purpura" przejawia przecież odruchy "ludzkie", uczucia nie tylko z gamy wzgardy i nienawiści, mam przed oczami obraz bohaterów - zniszczonych, zniewolonych, niewyobrażalnie silnych, jednak wciąż ludzi zwykłych, których żyjąc 80 lat temu mogłabym spotkać na ulicy.
Ta książka daje mi do myślenia. Jest doskonałym przykładem, że jedna mała rzecz, decyzja, nieroztropność lub nawet słowo mogą poruszyć lawinę, której nie da się zatrzymać, od której nie będzie już odwrotu.
Choć jesteśmy tylko ludźmi pamiętajmy, że nimi jesteśmy.

Kiedy czytałam pierwszą książkę o Auschwitz czułam się przytłoczona bezmiarem nieszczęścia więźniów i bestialstwem esesmanów. Czytając kolejne i łącząc ze sobą opowieści niedowierzanie i przerażenie doświadczanych emocji nie mogłam wręcz uwierzyć w tak bezkresną nienawiść, pogardę i upodle...

Rozwiń Zwiń

Świetna zagadka kryminalna, której początki stanowią wydarzenia sprzed trzydziestu lat. Prawda nie jest tutaj oczywista, cierpienie, tajemnicze zniknięcia i skrupulatnie przeprowadzana zemsta. Wszak wokół nas zawsze znajdzie się parszywiec, który skrzywdzi dla zabawy, chorej satysfakcji.
Doskonale poprowadzona fabuła, tajemnica i wymierzona sprawiedliwość.
Polecam

Świetna zagadka kryminalna, której początki stanowią wydarzenia sprzed trzydziestu lat. Prawda nie jest tutaj oczywista, cierpienie, tajemnicze zniknięcia i skrupulatnie przeprowadzana zemsta. Wszak wokół nas zawsze znajdzie się parszywiec, który skrzywdzi dla zabawy, chorej satysfakcji.
...

Rozwiń Zwiń

Jakże przerażająca, smutna j krzepiąca jednoczenie jest ta opowieść. Niewypowiedziane, cierpienie i poniżenie, uprzedzenia i manipulacje a do tego praca- niekończąca się harówka od świtu do zmierzchu. Może dlatego kobiety są dziś takie silne? Może ta moc pochodzi właśnie z wieloletniego cierpienia i doświadczenia?
Myślę że każda z nas znajdzie w tej książce nutkę swojej historii. Usłyszane gdzieś ukradkiem wspomnienia babci, która macha ręką i mówi, że to stare dzieje. Z tych starych wywodzą się nowe. Pytanie, co zostanie po nas? W jaki bagaż wyposażymy kolejne pokolenia polskich kobiet...

Jakże przerażająca, smutna j krzepiąca jednoczenie jest ta opowieść. Niewypowiedziane, cierpienie i poniżenie, uprzedzenia i manipulacje a do tego praca- niekończąca się harówka od świtu do zmierzchu. Może dlatego kobiety są dziś takie silne? Może ta moc pochodzi właśnie z wieloletniego ci...

Rozwiń Zwiń

Ohydny obraz osiemnastowiecznej socjety. Wyuzdanej, perwersyjnej i obrzydliwej. Oczywiście z udziałem kościoła, który z nieopisaną hipokryzją macza zabrudzone krwią i cierpieniem paluchy w nawracaniu "zbłąkanych owieczek".
Jakże symboliczne jest to, że proceder ten ukróciła drobna kobieta, inteligentna, niezależna, jakże słaba w oczach innych i jednocześnie silna, dzielna i nieugięta.
Współczuję i myślę o wszystkich tych dziewczynach, które przechodzą przez piekło bo tak ułożyło się im życie. Niestety parszywa prawda jest taka, że wciąż są miejsca, gdzie takie procedery mają miejsce. Gdzie są ludzie, którzy płacą by móc zrobić kobietom i dzieciom okrutną krzywdę.

Ohydny obraz osiemnastowiecznej socjety. Wyuzdanej, perwersyjnej i obrzydliwej. Oczywiście z udziałem kościoła, który z nieopisaną hipokryzją macza zabrudzone krwią i cierpieniem paluchy w nawracaniu "zbłąkanych owieczek".
Jakże symboliczne jest to, że proceder ten ukróciła drob...

Rozwiń Zwiń