Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszyscy kochają, cytują, a ja uważam, że są lepsze książki filozoficzne i lepsze cytaty o miłości

Wszyscy kochają, cytują, a ja uważam, że są lepsze książki filozoficzne i lepsze cytaty o miłości

Jak wielu z was bałam się, że książka jest pisana na siłę.
Jednak nic bardziej mylnego. Moim skromnym zdaniem jest to najlepsza książka z cyklu, chociaż może trudno ją do niego porównać.
Ma inny klimat, narrację, a wspólny świat i częściowo bohaterów.
Jednak Snow, którego tutaj poznajemy jest dużo młodszy i bardziej skomplikowany niż ten, którego poznajemy sześćdziesiąt lat później.
Collins daje nam możliwość zajrzenia do umysłu negatywnego bohatera, co samo w sobie jest niesamowite. Poznajemy cały, kierujący mężczyzną mechanizm działania.
Czy po to aby mu współczuć? Chyba niekoniecznie. Empatyzowanie z tym bohaterem jest niemal niewykonalne (czym dalej tym trudniej). Ale możemy zrozumieć, dlaczego zrobił coś tak a nie inaczej i skąd jego zachowanie w trakcie przygód Katniss.
Niektórzy zarzucają książce ślimacze tempo - moim zdaniem jest ono odpowiednie, do tego co się dzieje. Uwiarygadnia zaistniałe w fabule sytuacje. Ba! Ja uważam, że niektóre rzeczy wymagałyby jeszcze większego doprecyzowania.
Moim zdaniem tempo tworzy po części ten klimat i pozwala na szczegółowy portret psychologiczny portret bohatera.

A zakończenie...

Najlepsze możliwe

Jak wielu z was bałam się, że książka jest pisana na siłę.
Jednak nic bardziej mylnego. Moim skromnym zdaniem jest to najlepsza książka z cyklu, chociaż może trudno ją do niego porównać.
Ma inny klimat, narrację, a wspólny świat i częściowo bohaterów.
Jednak Snow, którego tutaj poznajemy jest dużo młodszy i bardziej skomplikowany niż ten, którego poznajemy sześćdziesiąt lat...

Książka ma niesamowity klimat, w pewien specyficzny sposób się przez nią płynie.
Sama fabuła jest dosyć przewidywalna (zważywszy na miejsce akcji) i zakończenia łatwo się domyśleć.
Brakuje mi w niej trochę emocji. Myślałam, że będę płakać, albo że pozycja skłoni mnie do większej refleksji, ale tak się nie stało.
Może już jestem na nią za stara.

Książka ma niesamowity klimat, w pewien specyficzny sposób się przez nią płynie.
Sama fabuła jest dosyć przewidywalna (zważywszy na miejsce akcji) i zakończenia łatwo się domyśleć.
Brakuje mi w niej trochę emocji. Myślałam, że będę płakać, albo że pozycja skłoni mnie do większej refleksji, ale tak się nie stało.
Może już jestem na nią za stara.