Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli się postaramy, życie może być jak wędrówka w letni dzień. Zadbajmy o to, by mieć jak najlepsze wspomnienia. Zamiast narzekać na pogodę albo na niewygodne buty, cieszmy się przyrodą i poznawaniem nowych ludzi. Jesteśmy tu w krótkiej podróży.

Jeśli się postaramy, życie może być jak wędrówka w letni dzień. Zadbajmy o to, by mieć jak najlepsze wspomnienia. Zamiast narzekać na pogodę...

-Mamo?-szepnąłem. Nie mówiłem tego od tak dawna. Kiedy śmierć zabiera twoją matkę, na zawsze kradnie ci to słowo.

-Mamo?-szepnąłem. Nie mówiłem tego od tak dawna. Kiedy śmierć zabiera twoją matkę, na zawsze kradnie ci to słowo.

Nie można dać czegoś, czego się samemu nie dostało.

Nie można dać czegoś, czego się samemu nie dostało.

Należy wybaczyć nie tylko innym Mitch- wyszeptał w końcu.- Trzeba wybaczyć również sobie. -Sobie? -Tak. Za wszystko, czego nie zrobiliśmy, za wszystko co powinniśmy byli zrobić. Nie można do końca życia żałować, że coś się nie wydarzyło. to bardzo utrudnia życie, szczególnie na starość lub w chorobie. (...) Trzeba osiągnąć spokój. Należy zawrzeć pokój ze sobą i z otoczeniem.

Należy wybaczyć nie tylko innym Mitch- wyszeptał w końcu.- Trzeba wybaczyć również sobie. -Sobie? -Tak. Za wszystko, czego nie zrobiliśmy, z...

To naturalne, że umieramy- powtórzył.- Robimy wokół tego tak wiele hałasu, ponieważ zapominamy, że jesteśmy częścią natury. Z jakiegoś powodu stawiamy człowieka ponad naturą. Uśmiechnął się do roślinki. -Ale nie stoimy ponad nią. Wszystko, co się rodzi, umiera. Spojrzał mi w oczy. -Zgadzasz się? -Tak. -Dobra- szepnął- a oto i nagroda. Bo jednak różnimy się czymś od tych wszystkich wspaniałych roślin i zwierząt. Dopóki kochamy i przechowujemy w pamięci uczucie miłości, dopóty z chwilą śmierci nigdy tak naprawdę nie odchodzimy. Pozostaje wszystka miłość, jaka się w nas budzi. Pozostają wspomnienia. Żyjesz nadal w sercach tych, z którymi byłeś w życiu związany i którym dałeś cząstkę siebie.

To naturalne, że umieramy- powtórzył.- Robimy wokół tego tak wiele hałasu, ponieważ zapominamy, że jesteśmy częścią natury. Z jakiegoś powod...

Oczywiście, że sztuka artystyczna jest dla mnie ważna. Przecież to wyraz ludzkiego ducha. Pokazuje, na jakie poziomy może wznieść człowieka jego wrażliwość. Że on może dokonać czegoś, co imponuje, zadziwia. Verum, bonum, pulchrum, czyli prawda, dobro i piękno, to są transcendentalia, które opisują Pana Boga. Zatem, jeżeli coś jest piękne, musimy założyć, że od Niego samego pochodzi.

Oczywiście, że sztuka artystyczna jest dla mnie ważna. Przecież to wyraz ludzkiego ducha. Pokazuje, na jakie poziomy może wznieść człowieka ...

Trzeba być kimś, nie ma wyjścia. Zawsze się jest kimś określonym, chociaż to męczące. Nawet brak jakiejś cechy jest cechą. Nawet pozbawiona ubrania dalej jesteś po prostu ty-naga. Nawet nieprzytomna jesteś ty-bez-przytomności; nawet śmierć cię od tego nie uwolni, bo wtedy będziesz ty-martwa.

Trzeba być kimś, nie ma wyjścia. Zawsze się jest kimś określonym, chociaż to męczące. Nawet brak jakiejś cechy jest cechą. Nawet pozbawiona ...

(...)góry są jak narkotyk. Jeżeli się ich zażyje w zbyt dużej dawce, w określonych okolicznościach, potem bardzo ciężko jest przestać, bo wciąga i doświadczenie jakie się zdobywa, i pewne wspomnienia, i adrenalina, która też działa jak narkotyk. (...) Powoduje, że przy pięknych widokach, podświadomym poczuciu, że jest się na granicy życia i śmierci, kalectwa lub innego niebezpieczeństwa, człowiek się czuje wspaniale. I za tym uczuciem będzie później gonił. Nie zawsze się do tego przyzna, będzie szukał najróżniejszych wyjaśnień: na przykład, że w górach jest pięknie, że można się oderwać od codziennego życia, że można się sprawdzić... Tysiące rzeczy można mówić, ale tym mechanizmem, który je wszystkie spaja, jest poczucie ekscytacji. Adrenalina może być w różny sposób wyzwalana, ale działa jak narkotyk.

(...)góry są jak narkotyk. Jeżeli się ich zażyje w zbyt dużej dawce, w określonych okolicznościach, potem bardzo ciężko jest przestać, bo wc...

Relacje ludzi, którzy nagle stracili bliskich są źródłem bezcennej wiedzy o nas samych. Są wyzwaniem- każą ryzykować miłość w każdej chwili życia. Nie czekać, ponieważ nie ma chwili do stracenia, gdy każda może być ostania. Z perspektywy śmierci okazuje się, że niewiele poza naszymi relacjami z ludźmi wytrzymuje próbę czasu. To, co wydaje się banalne i nadużywane, że najważniejsza jest miłość, dociera do serca rozdzieranego rozpacza po stracie.

Relacje ludzi, którzy nagle stracili bliskich są źródłem bezcennej wiedzy o nas samych. Są wyzwaniem- każą ryzykować miłość w każdej chwili ...