Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak zwykle fabularne braki maskowane brutalnymi opisami. Strumień świadomości mordercy, zapisany kursywą, polecam w ogóle opuszczać. Każdy kolejny tom coraz słabszy, jakby pisany na kolanie.

Jak zwykle fabularne braki maskowane brutalnymi opisami. Strumień świadomości mordercy, zapisany kursywą, polecam w ogóle opuszczać. Każdy kolejny tom coraz słabszy, jakby pisany na kolanie.

O tyle, o ile seria o Mikunie wydała mi się ciekawie poprowadzona, to w "Sidłach" już nie odpowiada mi zbytnie epatowanie ohydztwami. Mam wrażenie, że to takie kryminalno-thrillerowe disco polo w stylu Czornyja. Brak pomysłu i niedoszlifowanie jest maskowane makabrycznymi opisami i wulgaryzmami. W serii o Mikunie było to jeszcze wyważone, ale w "Sidłach" Kościelny przechodzi na złą, kiczowatą stronę mocy.

O tyle, o ile seria o Mikunie wydała mi się ciekawie poprowadzona, to w "Sidłach" już nie odpowiada mi zbytnie epatowanie ohydztwami. Mam wrażenie, że to takie kryminalno-thrillerowe disco polo w stylu Czornyja. Brak pomysłu i niedoszlifowanie jest maskowane makabrycznymi opisami i wulgaryzmami. W serii o Mikunie było to jeszcze wyważone, ale w "Sidłach" Kościelny...

Strumień świadomości z ogromną ilością słowa "pieprzony". Do tego, z uporem maniaka, opisywane wymioty, defekacje i zapach moczu i ot, mamy tę książkę. Jest po prostu żenująca. Drugie ogromne rozczarowanie ze strony tego autora. Cóż. Trzeba pogodzić się z tym, że pierwsze 3 części historii Deryły to były wyżyny, teraz natomiast długa droga ku dołowi.

Strumień świadomości z ogromną ilością słowa "pieprzony". Do tego, z uporem maniaka, opisywane wymioty, defekacje i zapach moczu i ot, mamy tę książkę. Jest po prostu żenująca. Drugie ogromne rozczarowanie ze strony tego autora. Cóż. Trzeba pogodzić się z tym, że pierwsze 3 części historii Deryły to były wyżyny, teraz natomiast długa droga ku dołowi.