Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszy "Życiorysta" to było coś. Błyskotliwe recenzje, bardzo wciągające.

"Życiorystwa dwa" to taki miks - trochę życioryzmów, trochę recenzji, trochę prozy własnej. Nie, że nie lubię - bo lubię. Ale jakoś tak albo życioryzmy albo proza.

Niemniej - czytało się z przyjemnością i mimo wszystko polecam!

Pierwszy "Życiorysta" to było coś. Błyskotliwe recenzje, bardzo wciągające.

"Życiorystwa dwa" to taki miks - trochę życioryzmów, trochę recenzji, trochę prozy własnej. Nie, że nie lubię - bo lubię. Ale jakoś tak albo życioryzmy albo proza.

Niemniej - czytało się z przyjemnością i mimo wszystko polecam!

Opowiadania są dość nierówne, niektóre świetne, inne się ciągną. Łączy je jedno - rozgrywają się w alternatywnej rzeczywistości z elementami paranormalnymi. I bohaterkami są kobiety będące w związkach homoseksualnych. Czyta się szybko i dla mnie takie pisanie jest odświeżające, feministyczne, inne. Fajna rzecz, ale nie wybitna. Mimo to polecam.

Opowiadania są dość nierówne, niektóre świetne, inne się ciągną. Łączy je jedno - rozgrywają się w alternatywnej rzeczywistości z elementami paranormalnymi. I bohaterkami są kobiety będące w związkach homoseksualnych. Czyta się szybko i dla mnie takie pisanie jest odświeżające, feministyczne, inne. Fajna rzecz, ale nie wybitna. Mimo to polecam.

Cóż można powiedzieć - prawda, sama prawda. Opisana lekko, z ironią. Matki w parkach i na matach edukacyjnych - czytajcie!

Cóż można powiedzieć - prawda, sama prawda. Opisana lekko, z ironią. Matki w parkach i na matach edukacyjnych - czytajcie!