Monika Wawrzyńska

Trylogia funeralna dojrzała. Zaczynała się od śmiesznych sytuacji i czarnego humoru a zakończyła lekcją na temat tolerancji i miłości do grobowej deski. Trzy bohaterki tworzą team nie tylko zawodowo, lecz także prywatnie. W tym tomie poznajemy lepiej Magdę Roztocką, ambitną i odważną właścicielkę firmy cateringowej Zamieszane. Opowiada nam ona o swoich doświadczeniach zawodowych od samego początku. Zdobywała szlify w wiejskiej gospodzie, gdzie miała okazję obserwować różne - nie tylko uczciwe - zachowania pracowników. Później poszukała zatrudnienia jako koordynator żywienia zbiorowego. Tak również dokonała wielu obserwacji. Wszystko to przydało jej się po otworzeniu własnej restauracji. Widziała już co jest istotne i jak skutecznie zarządzać podobnym biznesem. Jagna, Marta i Magda wybierają się w podróż do Stanów Zjednoczonych. Planują zwiedzić kultowe miejsca i poznać smaki znane im dotąd z filmów produkcji amerykańskiej. Trafiają do niebezpieczniej dzielnicy, tańczą na lodzie i przez przypadek poznają gwiazdorów. Akcja jak w filmie. W trzeciej części poznajemy kilka historii, których motywem przewodnim jest tolerancja. Mantibe, Hawa i Wedel musieli mierzyć się z rasizmem oraz prześladowaniem ze względów religijnych. Jak widzicie robi się poważnie. Choć te opowieści też mi się podobały odniosłam wrażenie pewnego chaosu narracyjnego. W finale mamy wesele z cudownym występem zespołu Dynamos. Trylogia kończy się mocnym akcentem - gwoździem do przysłowiowej trumny. Całą serię charakteryzuje humor, co nie wyklucza podsumowania trudnych tematów. Trzy przyjaciółki trzymają się razem na dobre i na złe. Morał jaki płynie z tych książek: chwytaj życie, ciesz się chwilą, doceniaj przyjaciół.