Emmanuel Małyński

Emanuel Małyński herbu Poraj (urodzony jako Marek Emanuel Wit Małyński) (ur. 8 kwietnia 1875 w Żurnem koło Bereznego, zm. 17 maja 1938 w Lozannie, Francja) – polski pisarz i podróżnik.

Urodził się jako jedyne dziecko dubieńskiego marszałka szlachty Michała Małyńskiego i pochodzącej z kurlandzkiej szlachty baronówny Annette von Wrangel zu Addinal, która używała imienia Anna. W 1903 odziedziczył pokaźny majątek po stryju Janie Małyńskim, prawdopodobnie od kilku lat mieszkał wtedy w Paryżu, spadek pozwolił mu na zakup własnego mieszkania oraz prowadzenie wystawnego sposobu życia. Od 1902 należał do École d’Escrime Pratique, która gromadziła miłośników szermierki pojedynkowej i sportów obronnych. W 1904 został prezesem tej organizacji i zaangażował się w organizowanie prestiżowych turniejów szermierczych, ufundował również nagrodę dla szermierzy i strzelców "Challenge de Małyński". Będąc człowiekiem nieprzeciętnie majętnym jego znajomości i koneksje dotyczyły osób ze świata polityki i artystów. Do jego zainteresowań należało lotnictwo oraz podróże, zwiedził Amerykę Północną, Indie i Australię.

Przez krytyków jest uznawany za tradycjonalistę, którego poglądy były odmienne od programów istniejących wówczas nurtów politycznych. Jako osoba głęboko wierząca, swoje teorie budował na fundamencie silniej wiary katolickiej i w oparciu o papiestwo. Zarazem był zdeklarowanym antykomunistą, a sposób na walkę z bolszewizmem upatrywał w zniesieniu demokracji i niedopuszczeniu do liberalizacji politycznej. Twierdził, że działalność ruchów rewolucyjnych jest skupiona bardziej na niszczeniu religii niż na walce o podłożu politycznym. Sądził, że skrajna lewica i skrajna prawica maja punkty styczne w silnym, antysekularystycznym powinowactwie. Wielokrotnie głosił, że jest zwolennikiem własności prywatnej, a nacjonalizacja prowadzi do rewolucji.