Natalka Suszczyńska

Nie powiem, pierwsze opowiadanie ubawiło mnie bardzo i zapowiadało, że cały zbiór będzie co najmniej bardzo dobry. Niestety to wrażenie szybko się zatarło, bo reszta jest taka sobie z wyjątkiem tytułowych „Dropi”. Być może na takim odbiorze zaważył fakt, że bohaterowie są bezbarwni, prawie przezroczyści. Pisanie, że to książka o pokoleniu umów śmieciowych jest przesadą, niepotrzebnie szufladkuje książkę. Duże brawa dla autorki za pomysłowość i lekkość języka.