Austriacki poeta, prozaik, dramaturg i tłumacz. Urodził się w rodzinie pochodzenia żydowskiego. Jego ojciec był fabrykantem tekstylnym, matka zaś pochodziła z bankierskiej rodziny z Włoch. Studiował filozofię i historię sztuki w swym rodzinnym mieście, gdzie też związał się z ruchem Młodego Wiednia.
W czasie I wojny światowej pracował dla Archiwów Wojskowych w Wiedniu, z misją dla których przebywał w 1915 w Galicji. Ostatni rok wojny spędził w Szwajcarii. Doświadczenia wielkiej wojny białych ludzi skłoniły go do napisania antywojennego dramatu pt. Jeremiasz.
Głównym jego przedmiotem zainteresowania jako pisarza była psychologia człowieka. Znajdował się on pod znacznym wpływem pracy Zygmunta Freuda. Ocenia się, że był dobrym znawcą ludzkiej psychiki, co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości. Wyraźne ślady jego pasji życiowej noszą m.in. liczne opowiadania (Amok, 24 godziny z życia kobiety, Nowela szachowa itd.).
Z powodzeniem pisał też zbeletryzowane biografie. Najsłynniejszą z nich jest Maria Stuart, inna traktuje o Marii Antoninie.
Był bardzo popularny jako pisarz w latach 20. i 30. XX wieku. Po jego śmierci zainteresowanie jego twórczością systematycznie spadało, choć nadal jest dość znany. We Francji pozostaje jednym z najczęściej czytanych autorów obcojęzycznych. W Polsce ukazały się m.in.: zbiór jego opowiadań (kilkakrotnie, pod tym samym tytułem – 24 godziny z życia kobiety – jednak z różnym doborem zawartości),powieść Niecierpliwość serca oraz wspomniane już biografie – Marii Stuart i Marii Antoniny, a także Magellana. W roku 2012 nakładem Wydawnictwa W.A.B. ukazała się kolejna powieść pisarza Dziewczyna z poczty. W roku 2014 nakręcono komediodramat The Grand Budapest Hotel inspirowany wspomnieniami Zweiga.
Był przeciwnikiem faszyzmu i pacyfistą. W obliczu wojny wyemigrował w 1934 z Austrii. Następnie mieszkał w Wielkiej Brytanii, USA, a od 1941 w Brazylii, gdzie rok później w Petrópolis popełnił wraz z żoną samobójstwo (jako wyraz protestu przeciw hitleryzmowi).
"Maria Antonina" czyli biografia słynnej królowej autorstwa Stefana Zweiga to książka, na którą długo czekałam i co do której miałam wielkie oczekiwania , gdyż przy analizie postaci "Austriaczki" często powoływano się na to dzieło.
Lektura nie zajęła mi wielu dni , ale spędzony przy niej czas był niezapomniany. Zdecydowanie oczarował mnie sposób narracji autora, który nie bawiąc się w insynuacje odnośnie uczuć czy niewypowiedzianych myśli swojej bohaterki potrafił przybliżyć czytelnikom świat francuskiej arystokracji i dworu, oddać nastroje społeczeństwa. Na uwagę zasługuje także psychoanaliza postaci , rozpatrywanie prawdopodobieństwa działań w oparciu o konstrukcje wewnętrzną bohaterów ożywionych w tej biografii.
Kolejnym atutem jest obiektywne spojrzenie pisarza na Marię Antoninę. Autor nie jest rojalistą, bezkrytycznie wychwalającym córkę Marii Teresy oraz przyjmującym "za dobrą monetę" każdą anegdotę i mit, który ją gloryfikuje. Jednocześnie jest rozliczenie z oszczerstwami i negatywnymi wyobrażeniami, które przez częste rozpowszechnianie zaczęły być traktowane jako fakt.
To najlepsza opowieść o Marii Antoninie i jej czasach, jaką czytałam. Napisana pięknym językiem, z wnikliwą analizą charakterów i faktów, rzetelna.
Bardzo, bardzo polecam.
Zaszczepienie nowych aspiracji życiowych, powoduje oderwanie się od dotychczasowego miejsca w świecie. Gdy nie udaje się pozostać zaakceptowanym w nowym towarzystwie, tytułowa dziewczyna nie umie się odnaleźć w żadnej warstwie, powrót do domowej rzeczywistości odrzuca, nikt nie rozumie bolesnego zawieszenia. Zweig umiejętnie I wiarygodnie psychologicznie rozwija dalsze losy Christine z poczty. Ciekawa jestem jak autor zamknąłby tą historię.