Bardzo fajne szwedzkie opowiadania kryminalne. Będę sięgać po szwedzkich autorów.
Polecam.

Bardzo fajne szwedzkie opowiadania kryminalne. Będę sięgać po szwedzkich autorów.
Polecam.

Tak sobie myślę, że jednak żyjący z zimnie Szwedzi mają w sobie naturalne predyspozycje do pisania naprawdę mrocznych kryminałów.
Świetny przegląd!

Tak sobie myślę, że jednak żyjący z zimnie Szwedzi mają w sobie naturalne predyspozycje do pisania naprawdę mrocznych kryminałów.
Świetny przegląd!

Mała przebieżka po szwedzkich kryminałach, a raczej opowiadaniach kryminalnych, najlepsza dla poznania stylów poszczególnych autorów.

Mała przebieżka po szwedzkich kryminałach, a raczej opowiadaniach kryminalnych, najlepsza dla poznania stylów poszczególnych autorów.

"Ciemna strona..." to zbiór opowiadań, dobranych chyba z myślą o długich, zimowych wieczorach. Wątek śniegu i nadchodzących Świąt przewija się raz po raz na kartach książki. Niestety poszczególne części trzymają bardzo nierówny poziom. Znajdziemy tu kilka ciekawych historii z kryminalnym wątkiem w tle, dwa lub trzy klimatyczne mini-thrillery oraz całą serię opowiadań, które nie zapadają w pamięć ani na chwilę. W kilku przypadkach historyjki kończą się wręcz w randomowym momencie, nie dając szans na wciągnięcie się w fabułę, element zaskoczenia, czy chociażby błyskotliwy morał.
Mocny średniak dla zabicia czasu.

"Ciemna strona..." to zbiór opowiadań, dobranych chyba z myślą o długich, zimowych wieczorach. Wątek śniegu i nadchodzących Świąt przewija się raz po raz na kartach książki. Niestety poszczególne części trzymają bardzo nierówny poziom. Znajdziemy tu kilka ciekawych historii z kryminalnym wątkiem w tle, dwa lub trzy klimatyczne mini-thrillery oraz całą serię opowiadań, które...

Początek ciężki do zrozumienia, ale potem coraz lepiej.
Pióro autora jest lekkie, rozumiane, opisy dobre. Zakończenie zaskakujace.
Polecam.

Początek ciężki do zrozumienia, ale potem coraz lepiej.
Pióro autora jest lekkie, rozumiane, opisy dobre. Zakończenie zaskakujace.
Polecam.

Poszukać: Magnus Montelius, Hakan Nesser, Dag Ohrlund, Sara Stridsberg

Poszukać: Magnus Montelius, Hakan Nesser, Dag Ohrlund, Sara Stridsberg

jako fanka szwedzkich kryminałów liczyłam na zbiór perełek, wszak nazwiska zacne na okładce i wszystko dobrze się zapowiadało... a ja przy trzecim już opowiadaniu miałam ochotę odłożyć książkę na półkę :/
z całego zbioru opowiadań może z jedno lub dwa zasługują (wg skali LC) na 7, reszta to maksymalnie 4 w porywach do 5...

jako fanka szwedzkich kryminałów liczyłam na zbiór perełek, wszak nazwiska zacne na okładce i wszystko dobrze się zapowiadało... a ja przy trzecim już opowiadaniu miałam ochotę odłożyć książkę na półkę :/
z całego zbioru opowiadań może z jedno lub dwa zasługują (wg skali LC) na 7, reszta to maksymalnie 4 w porywach do 5...

To nie jest porządna opinia, bardziej notatka dla siebie samej. Z powodów dość losowych sięgnęłam po antologię opowiadań z gatunku, za którym nie przepadam, do którego w ogóle mnie nie ciągnie i nad którego sensem (oraz fenomenem) wciąż się zastanawiam. Zdarzyły się zaskoczenia pozytywne (przynajmniej nie będę na kryminały tak cięta jak przedtem),jak i opowiadania potwierdzające zasadność mojego zdania. Na pewno się trochę doedukowałam i zrozumiałam jak różnorodna jest współczesna literatura kryminalna. Chociaż, prawdę mówiąc, nie wszystkie z opowiadań, zaprezentowanych w zbiorze, bym do kryminałów zaliczyła (jeden z nich jest jawnym science fiction, inny autorską interpretacją fragmentów z życia postaci historycznej). Tyle wstępu (z jakiegoś powodu, potrzebowałam się wytłumaczyć, może przed sobą samą). Przejdę do krótkich notatek:
"Spotkanie po latach" (Tove Alsterdal) - pierwsze opowiadanie, jedno z moich ulubionych w całym zbiorze. To ono sprawiło, że podjęłam decyzję, by przeczytać całość. Ciekawie zarysowana psychika bohaterki. Jakby połączenie kryminału z powieścią grozy. Jeśli kiedykolwiek będę chciała kontynuować poszukiwanie sensu tego gatunku, sięgnę po powieści autorki. 7.5/10
"Lubił swoje włosy" (Cilla Borjlind i Rolf Borjlind) - ciekawy styl, ale zawartość ohydna i nie wnosząca nic odkrywczego w moje myśli. Wiem, że na świecie istnieje zło i obsesje, powstało o tym już tyle, że po co powielać tematykę? 4.5/10
"Nigdy w rzeczywistości" (Ake Edwardson) - W sumie to mi się podobało. Szczególnie sposób ujawniania prawdy o relacji pary bohaterów. Ok. 7/10
"I w nasz ciemny dom" (Inger Frimansson) - Też ok, ale, ponieważ nie ma tak ciekawej narracji, ocena niżej. Można przeczytać, dla rozrywki, ale niczym szczególnym nie ciekawi. 6/10
"Ostatnie lato Paula" (Eva Gabrielsson) - to było przyjemne i klimatyczne. Podobał mi się również sposób przedstawienia bohaterów. 7/10
"Pierścień" (Anna Jansson) - podoba mi się wątek dziecka, które myślało, że znalazło pierścień Saurona. Opowieść dość przeciętna. 6.5/10
"Sanie pocztowe" (Asa Larsson) - klimatyczne. Przy okazji, autorka zahacza o problemy w relacjach z bliskimi i ze społeczeństwem w małej, odizolowanej i patriarchalnej miejscowości. 7/10
"Supermózg" (Stieg Larsson) - to jest science fiction. Bardzo dobre i myślę, że nie muszę nic więcej dodawać. Wryło mi się to w myśli dość mocno. Raczej nie zapomnę. 8/10
"Nieprawdopodobne spotkanie" (Henning Mankell i Hakan Nesser) - dwóch fikcyjnych policjantów gra w brydża z autorami (podejrzewam, że, w założeniu, niefikcyjnymi). Przyjemne. 7/10
"Alibi senora Banegasa" (Magnus Montelius) - średniak rasowy. W dodatku nieprzekonujący. 5/10
"Coś w jego oczach" (Dag Ohrlund) - bardzo dobre. Porusza problem samosądów bazowanych na kulturze, różnic kulturowych jako takich, no i braku tolerancji (po trochu z obydwu stron). 7,5/10
"Ty zawsze przy mnie stój" (Malin Persson Giolitto)- wnioski dobre, ale tylko to. Ogólnie jest średnio. 5.5/10
"Multimilioner" (Maj Sjowall i Per Wahloo) - Przyjemne i zabawne. Ale to też raczej nie kryminał. 7/10
"Kalendarz Braun"(Sara Stridsberg) - nie muszę komentować. 7.5/10
"Zemsta Dziewicy" (Johan Theorin)- Klimat przyjemny. Też wydaje się bliskie powieści grozy. 7/10
"Maitreja" (Veronika von Schenck) - sama intryga to średniak, ale główna bohaterka zasługuje na (mały) plusik. 5.5/10
"Późno ocknie się grzesznik" (Katarina Wennstam) - fanatyzm religijny to poważny problem... Tu ukazany kiepsko. 4/10
Podliczając, wychodzi 6,44 zaokrąglone z niedomiarem. Daję więc 6 gwiazdek.

To nie jest porządna opinia, bardziej notatka dla siebie samej. Z powodów dość losowych sięgnęłam po antologię opowiadań z gatunku, za którym nie przepadam, do którego w ogóle mnie nie ciągnie i nad którego sensem (oraz fenomenem) wciąż się zastanawiam. Zdarzyły się zaskoczenia pozytywne (przynajmniej nie będę na kryminały tak cięta jak przedtem),jak i opowiadania...

Obowiązkowy must have! Zbiór 17-stu opowiadań szwedzkich pisarzy, m.in. Henninga Mankella, Hakana Nessera, Stiega Larssona czy duetu Borjlind. Krótkie, jedne pełne przemocy, inne zaś nadziei opowiadania kryminalne mistrzów pióra spod niebiesko- żółtej, skandynawskiej flagi. Moje ulubione opowiadanie:a nie był to łatwy wybór "Super mózg" Stiega Larssona. Gorąco polecam! Warto mieć ten zbiór w swojej biblioteczce. Niech "Ciemna strona" Was skusi.

Obowiązkowy must have! Zbiór 17-stu opowiadań szwedzkich pisarzy, m.in. Henninga Mankella, Hakana Nessera, Stiega Larssona czy duetu Borjlind. Krótkie, jedne pełne przemocy, inne zaś nadziei opowiadania kryminalne mistrzów pióra spod niebiesko- żółtej, skandynawskiej flagi. Moje ulubione opowiadanie:a nie był to łatwy wybór "Super mózg" Stiega Larssona. Gorąco polecam!...

dobry przerywnik między poważniejszymi lekturami. opowiadania lepsze i gorsze, tak jak to zwykle bywa w takich zbiorach.

dobry przerywnik między poważniejszymi lekturami. opowiadania lepsze i gorsze, tak jak to zwykle bywa w takich zbiorach.