Zmartwychwstanie

Z cyklem mam mały problem. Rozumiem, iż jest to projekt tworzony przez de facto 7 różnych autorów, jednak... mówiąc kolokwialnie nie siedzi mi to. Poszczególne tomy są nierówne, czasami dosłownie "wieje nudą" (a mówimy o książkach, które z teorii są książkami przygodowymi). W okolicach 3 oraz 4 tomu chciałem serię porzucić, jednak przekonany pozytywnymi opiniami kontynuowałem lekturę. I tak jak ogólnie można powiedzieć, że ostatni tom jest dobry, tak jego zakończenie stanowiące zakończenie całego cyklu - moim zdaniem takie sobie.

Z cyklem mam mały problem. Rozumiem, iż jest to projekt tworzony przez de facto 7 różnych autorów, jednak... mówiąc kolokwialnie nie siedzi mi to. Poszczególne tomy są nierówne, czasami dosłownie "wieje nudą" (a mówimy o książkach, które z teorii są książkami przygodowymi). W okolicach 3 oraz 4 tomu chciałem serię porzucić, jednak przekonany pozytywnymi opiniami...

Lloth się przebudziła. Okazało się, że Pajęcza Matka przeniosła Pajęcze Otchłanie do osobnego planu, co zatrzęsło Otchłanią i Niższymi Planami. Teraz Lloth przyzywa swoją Wybrankę, aby móc się w pełni odrodzić.

Która z kapłanek okaże się godna i umożliwi Pajęczycy zmartwychwstanie?

Jest lepiej. Armie yugolothów, arcalothów, mezzolothów i innych demonów Otchłani, pajęcza Horda, a to wszystko przepełnione zabójczą magią i między kapłańską intrygą. Gromph wreszcie staje na nogi i pokazuje swoją prawdziwą moc arcymaga Menzoberranzan ścigając filakterium licza. Zwieńczenie cyklu godne początkowych jego tomów, ale muszę przyznać, że cały cykl jest niesamowicie nierówny. Mimo to cieszę się, że go przeczytałem. Rozszerzył on znacznie moje horyzonty o Podmrok, jego miasta, lokalizacje, wiarę drowów, a także o istoty i potwory Otchłani i Niższych Planów. Dla fanów FR i D&D pozycja obowiązkowa moim zdaniem :)

Lloth się przebudziła. Okazało się, że Pajęcza Matka przeniosła Pajęcze Otchłanie do osobnego planu, co zatrzęsło Otchłanią i Niższymi Planami. Teraz Lloth przyzywa swoją Wybrankę, aby móc się w pełni odrodzić.

Która z kapłanek okaże się godna i umożliwi Pajęczycy zmartwychwstanie?

Jest lepiej. Armie yugolothów, arcalothów, mezzolothów i innych demonów Otchłani, pajęcza...

Pajęcza królowa wkrótce z martwych wstanie, pamiętam że tam była jakaś bitwa, wspaniała przygoda dla całej rodziny.

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Pajęcza królowa wkrótce z martwych wstanie, pamiętam że tam była jakaś bitwa, wspaniała przygoda dla całej rodziny.

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

chyba najsłabsza część serii, zakończenie takie sobie, no i...co z tą wojną? ;p Jałowo prowadzona narracja, nielogiczne zachowania bohaterów (tak biorę pod uwagę, że to drowy :P ),cóż...tyle lub aż tyle

chyba najsłabsza część serii, zakończenie takie sobie, no i...co z tą wojną? ;p Jałowo prowadzona narracja, nielogiczne zachowania bohaterów (tak biorę pod uwagę, że to drowy :P ),cóż...tyle lub aż tyle

Zakończenie całego cyklu trochę inne niż się spodziewałem. Bez spoilerow by się nie obyło, ale przyznam, ze miałem nadzieje na jeszcze mniej "happy endów", a tak ze względu na zachowanie statusu quo w licznych kwestiach poczułem się srogo rozczarowany. Jednak pomijając zakończenie to chyba najlepsza cześć całego cyklu obok pierwszej.

Zakończenie całego cyklu trochę inne niż się spodziewałem. Bez spoilerow by się nie obyło, ale przyznam, ze miałem nadzieje na jeszcze mniej "happy endów", a tak ze względu na zachowanie statusu quo w licznych kwestiach poczułem się srogo rozczarowany. Jednak pomijając zakończenie to chyba najlepsza cześć całego cyklu obok pierwszej.

- przeczytana drugi raz (2016)

- przeczytana drugi raz (2016)

Troszkę mnie rozczarowało zakończenie. Spodziewałem się czegoś innego, ale cóż, taki to świat Podmroku, bezwględny i mocno zakręcony. Gratulacje autorom, którzy dali radę to unieść :). Gorąco Polecam całą serię!!
Pozostaje jednak niedosyt :(

Troszkę mnie rozczarowało zakończenie. Spodziewałem się czegoś innego, ale cóż, taki to świat Podmroku, bezwględny i mocno zakręcony. Gratulacje autorom, którzy dali radę to unieść :). Gorąco Polecam całą serię!!
Pozostaje jednak niedosyt :(

Było nudno...
Nie wiem, ale mam wrażenie, że temu cyklowi starczyłoby te 5, może nawet 4 tomu. Nudziłam się, bo bohaterowie szli, byli niezwyciężeni, sporo przedłużeń i tak koniec końców chciałam tę książkę, jak i serię, po prostu zmordować i skończyć. Nic więcej. Zawiodłam się na wielu wątkach. Zawiodłam się na tym, że niektóre wątki mogły zostać ukazane, a zostały całkowicie pominięte na rzecz Drow - czyli tam i z powrotem, a więc wędrówki głównej paczki.
No i zakończenie...
Hmm, nie było złe. Wiele osób narzekało na ostateczne losy wielu postaci, ale uważam, że praktycznie każda postać dostała ciekawe zakończenie. Akurat lubię jak kogoś zabijają na końcu, więc tu nie mam żadnych problemów. Tak samo cieszę się z losu Halisstry. Oj, cieszę się... Tak więc seria zakończona. Polecam? Raczej nie. Zaczęło się naprawdę genialne, ale jakoś tak skończyło... średnio. Zbyt wiele przedłużeń, wiele wątków pominięto, z bohaterów zrobili nieśmiertelne cizie, bo inaczej tego nie nazwę, a tempo akcji zwolniło... Oj, strasznie...

Było nudno...
Nie wiem, ale mam wrażenie, że temu cyklowi starczyłoby te 5, może nawet 4 tomu. Nudziłam się, bo bohaterowie szli, byli niezwyciężeni, sporo przedłużeń i tak koniec końców chciałam tę książkę, jak i serię, po prostu zmordować i skończyć. Nic więcej. Zawiodłam się na wielu wątkach. Zawiodłam się na tym, że niektóre wątki mogły zostać ukazane, a zostały...

Koniec.

Już. W końcu. Nareszcie.

Oto, jakie pierwsze miałam odczucia, zamykając książkę ostatecznie. Stało się. Wreszcie, Lolth się odrodziła, jej dziwna "wojna" się skończyła. Pomijając niepotrzebne powielanie wątków we wcześniejszych tomach, spokojnie można było zrobić z tego krótszą, bardziej smakowitą wersję. Bo trochę mi się dłużyła podróż z drowami. Była jak pajęczyna. lepka, drażniąca... i nie wiadomo, czy na końcu nie czai się jakiś pająk. Brrrr.

Ogólnie rzez biorąc, to autor, Paul S. Kemp - gna na złamanie karku, śpieszy się, biegnie, pędzi, frunie... wykańcza watek za wątkiem, zostawiając czytelnikowi paskudny niedosyt. Wrażenie, że coś się zapomniało, zostawiło... tworzy kruche i delikatne sojusze, które tak po prawdzie nie wnoszą niczego. Manipuluje uczuciami czytelnika, jak i manipuluje postaciami. Stawia absurdalne sytuacje i absurdalnie je omija. Jakby ten tom pisano w pośpiechu. Mocno ucierpiał na tym Gromph, wciąż mój ulubieniec. Poszukiwania filakterium liczdrowa są chwilami tak dziwnie skonstruowane, że miałam ochotę przekartkować opowieść na kolejne wydarzenia. Drażniący i nic nie wnoszący jest wątek demonów. Na co? Po co? I pojawienie się Pana w Masce - serio? bzdurny był to pomysł i zamierzenie, w dodatku kompletnie nie wykorzystane i pełniące rolę zapychacza stron. Nie wiem, czy tłumaczenie, czy po prostu autor tak pisał, ale i opisy wydawały się dziwnie poskładane, sklecone z powielania powielaczy. Masło maślane? Miliony milionów też były dziwne...

Równie bzdurne, choć trzymające w ostateczności w napięciu do końca, jest zakończenie. Wydarzenia na planie Lolth, Ścieżka Pożeracza Dusz i sama Świątynia Pajęczej Królowej - sprawiały, że co chwila musiałam przestać czytać i robiłam taaaakie oczy. I pytałam siebie, czy ja dobrze przeczytałam. Potem jednak uświadamiałam sobie, że tak, to, co się działo, to właśnie przeczytałam. Ja rozumiem, że potrzeba matką wynalazków, ale... jakoś nie kupuję zakończenia. Może stawiałam na złą postać, może życzyłam innej czegoś lepszego, niż takiego zakończenia, ale...

No, by nie być tak do końca zniesmaczoną, to jedyne, co mnie pociesza, to zakończenie przewidziane dla Jeggreda - zasłużył sobie! A pozostali członkowie? Chyba najbardziej żal mi Rylda - zginął bardzo bezsensownie wcześniej. Zdumiewa mnie Halisstra. A Danifae...

O, Lolth.

Reasumując, książka zła nie jest, szkoda tylko że w zasadzie się dłuży i powiela schematy, które mogły pojawić się już wcześniej. Na siłę wpycha się to samo, opisuje od nowa, pcha pod górkę, by na samym końcu wycisnąć z czytelnika wszystek powierza... zrzucając go w przepaść z gatunku: "ależejużależejakależepoco?" - jakby nie było innego sposobu na zakończenie. Rozumiem, jest logika w chaosie, ale tu... tu jej brakło. Za to pająków to było aż w nadmiarze.

Zdecydowanie.

Pająki od dziś straciły znacząco w moich oczach z racji ich ilości...

http://kaginbox.blox.pl/2016/05/Zmartwychwstanie.html

Koniec.

Już. W końcu. Nareszcie.

Oto, jakie pierwsze miałam odczucia, zamykając książkę ostatecznie. Stało się. Wreszcie, Lolth się odrodziła, jej dziwna "wojna" się skończyła. Pomijając niepotrzebne powielanie wątków we wcześniejszych tomach, spokojnie można było zrobić z tego krótszą, bardziej smakowitą wersję. Bo trochę mi się dłużyła podróż z drowami. Była jak...

Schizowa seria

Schizowa seria