Wróciłam ponownie do lektury. Drugi raz czytałam bez polotu. Długo męczyłam. Czytając po raz pierwszy byłam zadowolona. Tym razem było inaczej. Być może temat jest zbyt popularny. Wszędzie Potter. Telewizja, reklamy, gadżety...chyba mi się przejadło.

Wróciłam ponownie do lektury. Drugi raz czytałam bez polotu. Długo męczyłam. Czytając po raz pierwszy byłam zadowolona. Tym razem było inaczej. Być może temat jest zbyt popularny. Wszędzie Potter. Telewizja, reklamy, gadżety...chyba mi się przejadło.

Pierwszy tom przygód Harry'ego Pottera ma wszystko czego młodzi czytelnicy oczekują od książki: ciekawych bohaterów, z którymi mogą się utożsamić, sporą dawkę humoru, masę przygód, które sami chcieliby przeżyć, a także porusza znane z codziennego życia problemy z wrednym nauczycielem czy gburowatymi członkami rodziny. Dodatkowo w powieści podkreśla się siłę przyjaźni, coś co może brzmi staroświecko i kiczowato, ale działa stymulująco na młodych czytelników i pomaga w budowaniu przez nich odpowiedniego światopoglądu na życie w społeczeństwie. Takich cech próżno szukać w wielu nowszych dziełach literackich, które albo są infantylne, albo skupione wyłącznie na akcji, często również niepotrzebnie zawierają elementy propagandy. To czyni Harry'ego Pottera utworem ponadczasowym, skierowanym do każdego rodzaju odbiorców, niekoniecznie tych młodszych. Sam przeczytałem ją dopiero w wieku dorosłym, a teraz po kilku latach i ponownej lekturze z chęcią przeniosłem się do Hogwartu i kolejny raz przeżywałem przygody bohaterów książki.
Jasne, jak prawie każda książka tak i ta posiada swoje wady. Finał powieści, w którym protagoniści najpierw przechodzą pomyślnie przez wszystkie zadania, które miały utrudnić im dostęp do tytułowego kamienia, jak i późniejsza konfrontacja Harry'ego z Voldemortem zawierają dużo uproszczeń i ciężko uwierzyć, iż pierwszoroczniacy są w stanie dokonać takich rzeczy. Nie zmienia to jednak faktu, iż fabuła jest bardzo wciągająca, a na tego rodzaju nieścisłości można przymknąć oko.

Pierwszy tom przygód Harry'ego Pottera ma wszystko czego młodzi czytelnicy oczekują od książki: ciekawych bohaterów, z którymi mogą się utożsamić, sporą dawkę humoru, masę przygód, które sami chcieliby przeżyć, a także porusza znane z codziennego życia problemy z wrednym nauczycielem czy gburowatymi członkami rodziny. Dodatkowo w powieści podkreśla się siłę przyjaźni, coś...

Historia dla mnie bardzo sentymentalna. Miło było poznawać książkowe historie młodych czarodziejów i przeżywać wszystko z nimi mimo znanego zakończenia. Sam styl książki był dla mnie bardzo przyjemny. Dzięki niemu "pochłonęłam" tę książkę bardzo szybko.

Historia dla mnie bardzo sentymentalna. Miło było poznawać książkowe historie młodych czarodziejów i przeżywać wszystko z nimi mimo znanego zakończenia. Sam styl książki był dla mnie bardzo przyjemny. Dzięki niemu "pochłonęłam" tę książkę bardzo szybko.

Nie jestem fanką książek fantasy, ale czasem zdarzy mi się sięgnąć po jakieś serie, które potrafią mnie zauroczyć.
X lat temu zachwyciłam się sagą "szeptem", a także serią "Raven" czyli "biały kruk", "czarna Wrona", "symetria dusz".
.
Po Harry'ego Pottera miałam nigdy nie chwytać. Jakoś szał na tego bohatera nie dotknął mnie. Przechodziłam obok tego tematu obojętnie.
Jednak nie tak dawno postanowiłam, że jak tylko otworzą mi bibliotekę to wypożyczę pierwszy tom by sprawdzić czy mi podejdzie. Harry cały czas jest na topie, seria jest wznawiana, a i w sklepach znów jest rzut rzeczy o tematyce Gryffindoru.
I tak...
Książkę przeczytałam i to całą.
Bez marudzenia, bez kręcenia nosem, gdyż ta powieść nawet mi się podobała.
Nie było dużo czary Mary, nie było dużo wymyślnych fantastycznych rzeczy i to jest na plus. Śmieszyły mnie wątki wyśmiewania rodziny Harrego u których mieszkał przez Hagrid'a, podobały mi się opisy jak Harry, Ron i Hermiona stawali się przyjaciółmi, oraz to jak na końcu fajnie współpracowali próbując znaleźć tytułowy kamień filozoficzny. Każdy miał jakąś zdolność i razem pokonali wszelkie przeszkody.
Fanką HP jednak nie zostanę, a czy sięgnę po kolejne części to sama jeszcze nie wiem. Na dzień dzisiejszy nie czuję potrzeby by chwycić po kolejny tom.

Nie jestem fanką książek fantasy, ale czasem zdarzy mi się sięgnąć po jakieś serie, które potrafią mnie zauroczyć.
X lat temu zachwyciłam się sagą "szeptem", a także serią "Raven" czyli "biały kruk", "czarna Wrona", "symetria dusz".
.
Po Harry'ego Pottera miałam nigdy nie chwytać. Jakoś szał na tego bohatera nie dotknął mnie. Przechodziłam obok tego tematu obojętnie....

Magia,czarodzie, szkoła pełna tajemnic. To już chyba klasyk.

Magia,czarodzie, szkoła pełna tajemnic. To już chyba klasyk.

To był bardzo dobry reread, świetnie się bawiłam. Kocham świat Harry'ego. Tak po prostu.

To był bardzo dobry reread, świetnie się bawiłam. Kocham świat Harry'ego. Tak po prostu.

Hari pota pragnę cię

Hari pota pragnę cię

Uwielbiam całym sercem! Z miłą chęcią wracam co jakiś czas i mimo upływu lat nadal czym ją z wielką przyjemnością.

Uwielbiam całym sercem! Z miłą chęcią wracam co jakiś czas i mimo upływu lat nadal czym ją z wielką przyjemnością.

Nie popieram niewolnictwa i dyskryminacji mugoli.

Nie popieram niewolnictwa i dyskryminacji mugoli.

Joanne Rowling urodziła się w Chipping Sodbury w South Gloucestershire. Autorka ma francuskie i szkockie korzenie. Ukończyła studia na Uniwersytecie w Exeter, gdzie w 1986 roku uzyskała licencjat z filologii francuskiej i filologii klasycznej. Po ukończeniu studiów autorka przeprowadziła się do Londynu. Zanim napisała Harry'ego Pottera stworzyła dwa utwory, które nie zostały wydane. Harry powstał podczas oczekiwań na opóźniony pociąg. Jak sama mówi, zanim osiągnęła cel swojej podróży, miała już gotowe postacie oraz znaczną część fabuły książki "Harry Potter i Kamień Filozoficzny". Nad powieścią pracowała w Edynburgu, jednocześnie kończąc studia podyplomowe. Pracę nad książką zakończyła w 1995 roku, następnie nawiązała współpracę z wydawnictwem Bloomsbury. Oprócz powieści młodzieżowych i dziecięcych autorka pisze również kryminały. Pod pseudonimem Robert Galbraith napisała cztery książki – „Wołanie kukułki”, „Jedwabnik”, „Żniwa zła” oraz „Zabójcza biel”. Telewizja BBC One zrealizowała serial na ich podstawie. W 2012 roku została wydana jej pierwsza książka dla dorosłych – "Trafny wybór" – na podstawie której powstał serial telewizyjny.

"Harry Potter i kamień filozoficzny: to pierwszy tom młodzieżowej serii o małym czarodzieju, który ukazał się w 1997 roku dzięki wydawnictwu Media Rodzina. Książka liczy sobie 328 stron.

Harry Potter, sierota i podrzutek, od niemowlęcia wychowywany był przez ciotkę i wuja, którzy traktowali go jak piąte koło u wozu. Pochodzenie chłopca owiane jest tajemnicą; jedyną pamiątką Harry`ego z przeszłości jest zagadkowa blizna na czole. Skąd jednak biorą się niesamowite zjawiska, które towarzyszą nieświadomemu niczego Potterowi? Wszystko wyjaśni się w jedenaste urodziny chłopca, a będzie to dopiero początek Wielkiej Tajemnicy...

Pierwszy tom przygód Harry'ego Pottera zabierze czytelników w niezwykłe i magiczne miejsce. Zarówno na małych jak i dużych fanów młodego czarodzieja czeka nie lada gratka. Któż z nas nie chciałby choć przez chwilę wejść do świata magii? W miejsce, gdzie wszystko to co dobre jest możliwe? W miejsce przepełnione ciepłymi uczuciami i niezwykłymi zdarzeniami. W miejsce, które przeniesie nas zupełnie gdzie indziej... Na niezwykłą czarodziejską ulicę Pokątną, gdzie znajdziemy sklep z różdżkami, kociołkami i magicznymi zwierzętami. Gdzie spotkamy gobliny oraz czarodziejów. Na ulicę, gdzie są sklepy z teleskopami i dziwnymi srebrnymi instrumentami. Do miejsca, gdzie znajdziemy witryny pełne beczek ze śledzionami nietoperzy i oczkami węgorzy. Tam, gdzie są stosy ksiąg z zaklęciami, pióra, zwoje pergaminów i butelki z magicznymi napojami. W miejsce, gdzie króluje miłość, przyjaźń i odwaga oraz chęć zabawy i nauki. "Harry Potter i kamień filozoficzny" przenosi nas do naprawdę niezwykłego świata, który spodoba się tak samo dzieciom jak i dorosłym. Przeczytanie tego tomu zajmuje jeden dzień i jest to bardzo fajna i wciągająca historia. Może nieco naiwna, ale przecież jest to książka dla dzieci. Harry Potter po raz kolejny zabrał mnie do świata mojego dzieciństwa, w miejsce, w które niestety nie mam już dostępu. Dzięki tej książce mogłam choć na chwilę powrócić do tych beztroskich lat.

Często wracam do Harry'ego Pottera. Lubię co jakiś czas przechadzać się ciemnymi korytarzami magicznego zamku, zwiedzić podziemia Banku Gringotta, którym rządzą gobliny, spróbować niezwykłych słodyczy i ciekawych napojów dostępnych w Hogsmeade, jedynej wiosce w Wielkiej Brytanii zamieszkanej całkowicie przez czarodziei... Nie wyobrażam sobie co jakiś czas nie wracać w tamte miejsca, dlatego teraz, z ogromną przyjemnością, sięgnęłam po początki serii, przypominając sobie, jak to wszystko się zaczęło. Obiektywnie jest to dobra książka, skierowana do dzieci. Dorosły czytelnik może stwierdzić, że jest nieco naiwna, no ale jej odbiorcą faktycznie jest dziecko, więc nie ma co się czepiać. Ja za każdym razem jestem zachwycona i za każdym razem podczas czytania towarzyszy mi przyjemne uczucie dreszczy, ponieważ ja wiem jak wygląda cała seria i z zachwytem przyglądam się pewnym niuansom, które stają się jasne dopiero w dalszych tomach. Autorka stworzyła kawał dobrej i wciągającej historii.

Harry Potter to lektura dla każdego. Książki nie trzeba polecać, poleca się sama. Uniwersum Pottera wypada znać.

WYZWANIE CZYTELNICZE - KWIECIEŃ 2024 - PRZECZYTAM KSIĄŻKĘ, KTÓRA PRZENIESIE MNIE W INNE MIEJSCE.

Joanne Rowling urodziła się w Chipping Sodbury w South Gloucestershire. Autorka ma francuskie i szkockie korzenie. Ukończyła studia na Uniwersytecie w Exeter, gdzie w 1986 roku uzyskała licencjat z filologii francuskiej i filologii klasycznej. Po ukończeniu studiów autorka przeprowadziła się do Londynu. Zanim napisała Harry'ego Pottera stworzyła dwa utwory, które nie...