Czas na miłość, czas na śmierć

Dobrnołem gdzieś do połowy, potem mi się już nie chciało dalej czytać. Na początku zapowiadało się przyzwoicie ale potem było coraz gorzej; nudno, nieciekawie napisane, a do tego jeszcze jakieś dziwne, naciągane i nieprzyjemne sceny. Niestety nie dla mnie

Dobrnołem gdzieś do połowy, potem mi się już nie chciało dalej czytać. Na początku zapowiadało się przyzwoicie ale potem było coraz gorzej; nudno, nieciekawie napisane, a do tego jeszcze jakieś dziwne, naciągane i nieprzyjemne sceny. Niestety nie dla mnie

Książkę można przeczytać, żeby ją poznać, ale w odbiorze szału nie było. Według mnie dosyć średnia książka.

Książkę można przeczytać, żeby ją poznać, ale w odbiorze szału nie było. Według mnie dosyć średnia książka.

Liczyłam na kryminał
Niestety🤔☹️

Liczyłam na kryminał
Niestety🤔☹️

Pierwsza połowa powieści trochę mi się dłużyła, ale na szczęście nie zrezygnowałam z czytania, gdyż z każdą chwilą akcja zaczęła przyspieszać.
Zora i Niedźwiedź prowadzą strzelnicę, oprócz tego trudnią się... polowaniem na ludzi. Zora wyszukuje w sieci potencjalnych samobójców, a później wystawia ich w lesie jako zwierzynę. Jak się okazuje są bogaci ludzie, będą skłonni dużo zapłacić za zabicie innego człowieka bez ponoszenia konsekwencji w postaci więzienia.
Na urodzinowej imprezie żony Niedźwiedzia Pauliny Zora poznaje Sebastiana Dyzmę i zakochuje się w nim. Po kilku miesiącach zakochani biorą ślub i niestety nie żyją długo i szczęśliwie... Każde z małżonków ma swoje mroczne tajemnice, których nie są gotowi wzajemnie sobie wyjawić.
Serdecznie polecam!

Pierwsza połowa powieści trochę mi się dłużyła, ale na szczęście nie zrezygnowałam z czytania, gdyż z każdą chwilą akcja zaczęła przyspieszać.
Zora i Niedźwiedź prowadzą strzelnicę, oprócz tego trudnią się... polowaniem na ludzi. Zora wyszukuje w sieci potencjalnych samobójców, a później wystawia ich w lesie jako zwierzynę. Jak się okazuje są bogaci ludzie, będą skłonni...

Zmęczyla mnie miłośx Zory, zakonczenie troche to wynagrodziło, ale nie jest to najlrpsza książka tej Autorki 😥

Zmęczyla mnie miłośx Zory, zakonczenie troche to wynagrodziło, ale nie jest to najlrpsza książka tej Autorki 😥

46/52

46/52

Fajnie jest przejsc z fazy zmeczenia sluchaniem audiobooka do przyspieszenia ze zarywa sie noc. Polecam

Fajnie jest przejsc z fazy zmeczenia sluchaniem audiobooka do przyspieszenia ze zarywa sie noc. Polecam

Nic nie jest w stanie przekonać mnie do jakiejś książki bardziej niż nazwisko jej autora. Jeżeli będę miała do wyboru taką z intrygującym opisem oraz taką napisaną przez kogoś, kogo twórczość znam i cenię, to w pierwszej kolejności sięgnę po tę drugą. Jasne, uwielbiam debiuty i często u mnie goszczą, ale ogromną przyjemność sprawia mi też towarzyszenie pisarzom w ich dalszej zawodowej drodze.
Z Agnieszką Pietrzyk było u mnie inaczej niż zwykle, bo zaczęłam czytać jej dzieła od końca, dlatego staram się wracać do tych wcześniejszych. Był już "Pałac tajemnic", przyszła pora na "Czas na miłość, czas na śmierć". Przyznaję, że nie kojarzę żadnego równie długiego tytułu, więc przez to z pewnością zapadł mi on w pamięć. Fabuła oczywiście też się wyróżnia, jednak tym razem nie zachwyciła mnie ona tak jak inne tej autorki.
To była naprawdę dobra powieść, niczego w niej nie brakowało, po prostu jej tematyka jakoś mnie nie przekonała. Zawsze podkreślałam, że podziwiam to jak oryginalne pomysły spisuje Agnieszka Pietrzyk, jednak ten był chyba zbyt wymyślny, a przede wszystkim za mało prawdopodobny, zwłaszcza w naszych polskich realiach. Mimo to wciągnęłam się w niezwykle skomplikowaną historię Zory i śledziłam jej losy z zaciekawieniem. A działo się naprawdę dużo, momentami można było odnieść wrażenie, że to nie tyle kryminalna, co sensacyjna opowieść.
Podobał mi się początek, zakończenie również, pasowało do tego, co wydarzyło się pomiędzy, a także do charakteru głównej bohaterki. Podkreślić należy, że autorka w nienachalny sposób poruszyła ważny temat społeczny, czyli problem nietolerancji rasowej. Może nie dotykał on Zory bezpośrednio, ale autentyczne było dla mnie to, że ona sama miała świadomość tego jak odbierani są Romowie i w zasadzie sama ich tak postrzegała, zdając sobie sprawę, że stereotypy nie wzięły się znikąd. Niestety niektóre wątki nie zostały w pełni rozwinięte, a jedynie wspomniane.
"Czas na miłość, czas na śmierć" to książka koncentrująca się wokół tych dwóch tematów, przez co ciężko ją jednoznacznie zakwalifikować gatunkowo. Fani Agnieszki Pietrzyk mogą być trochę rozczarowani, a ci, którzy jeszcze nie znają jej twórczości, powinni zacząć od innego tytułu.
Moje 6/10.

Nic nie jest w stanie przekonać mnie do jakiejś książki bardziej niż nazwisko jej autora. Jeżeli będę miała do wyboru taką z intrygującym opisem oraz taką napisaną przez kogoś, kogo twórczość znam i cenię, to w pierwszej kolejności sięgnę po tę drugą. Jasne, uwielbiam debiuty i często u mnie goszczą, ale ogromną przyjemność sprawia mi też towarzyszenie pisarzom w ich...

Sięgnęłam po tę książkę zaraz po "Nikt się nie dowie" tej samej autorki. Niby podobny styl, niespieszna akcja, bardziej obyczaj niż kryminał... a jednak tamtą książkę czytałam z przyjemnością, w tej omijałam fragmenty. Bardzo ciekawy pomysł, główna bohaterka ze wspólnikiem organizują polowania na ludzi, a mimo to jakoś przypada do serca, zwłaszcza kiedy się zakochuje i angażuje... Zakończenie dość łatwo przewidzieć, ale nie to jest wadą, tylko rozwlekłość. Może gdyby wykreślić z niej jakąś 1/3 (opisów, wewnętrznych monologów etc.) byłoby lepiej, tak niestety tylko 5/10.

Sięgnęłam po tę książkę zaraz po "Nikt się nie dowie" tej samej autorki. Niby podobny styl, niespieszna akcja, bardziej obyczaj niż kryminał... a jednak tamtą książkę czytałam z przyjemnością, w tej omijałam fragmenty. Bardzo ciekawy pomysł, główna bohaterka ze wspólnikiem organizują polowania na ludzi, a mimo to jakoś przypada do serca, zwłaszcza kiedy się zakochuje i...

Pominę już wszystko, o czym wspomnieli inni komentujący.
Dodam tylko, że książka najzwyczajniej w świecie nudna i nawet na przyspieszeniu 2.0 wlecze się niemiłosiernie.

Pominę już wszystko, o czym wspomnieli inni komentujący.
Dodam tylko, że książka najzwyczajniej w świecie nudna i nawet na przyspieszeniu 2.0 wlecze się niemiłosiernie.