Thuvia z Marsa

I w tym miesiącu powróciłam na Barsoom, do czwartego już tomu przygód z Cyklu Marsjańskiego. Niezwykle podoba mi się ten cykl i szczerze nie mogę oderwać się od lektury. Cieszę się, że odkryłam książki Edgara Rice Burroughsa, dzięki niemu powróciłam do mojego ukochanego świata fantastyki i sci-fi ❤️

Książka wciąga od pierwszej linijki i jak zwykle akcja od razu się rozpędza. Co prawda nie ma tutaj już zbyt dużo mojego ukochanego bohatera, natomiast poznajemy bliżej Carthorisa - czyli syna Johna Cartera i przepięknej księżniczki Marsa Dejah Thoris. Porwana Thuvia - nasza tytułowa bohaterka jest tutaj raczej pobocznym charakterem, a szkoda, bo autor mógłby trochę odejść od swego schematu. Rozumiem jednak, że książka była napisana lata temu i wtedy jak to się mówi były „inne czasy”. Czytając te książkę nie będziecie się mogli oderwać od lektury, która swoją drogą nie będzie długa, bo jest to chyba najkrótsza część jak dotąd. Pomimo swojej objętości przeżyjecie tu wiele emocji i przygód. Jak zwykle polecam tą serię - mam nadzieję że kolejne nie zawiodą ❤️

I w tym miesiącu powróciłam na Barsoom, do czwartego już tomu przygód z Cyklu Marsjańskiego. Niezwykle podoba mi się ten cykl i szczerze nie mogę oderwać się od lektury. Cieszę się, że odkryłam książki Edgara Rice Burroughsa, dzięki niemu powróciłam do mojego ukochanego świata fantastyki i sci-fi ❤️

Książka wciąga od pierwszej linijki i jak zwykle akcja od razu się...

Wbrew tytułowi książka nie jest tak do końca o Thuvii a o nieulęknionym Carthorisie - synu Johna Cartera i pięknej Dejah Thoris.
Carthoris książe Helium zostaje podstępnie wrobiony w porwanie Thuvii księżniczki Ptarthu.
Wyprawa do Ptarhtu w celu wyjaśnienia nieporozumienia przybiera nieoczekiwany obrót.
Porywacze majstrują przy kompasie jego statku i w wyniku tego zwodniczego podstępu ląduje w opuszczonym mieście na dnie martwego morza.
Tam łapie trop porywaczy.
Minęło niespełna 50 lat od pierwszego wydania. Czuć to w nieco archaicznym języku i patriarchalnej, dżentelmeńkiej postawie bohaterów.
Szybka, porywająca akcja sprawia, że jest to powieść na jedno popołudnie.
Nie ma tu jakiś dłużyzn, dylematów egzystencjalnych, samo gęste. Polecam.

Wbrew tytułowi książka nie jest tak do końca o Thuvii a o nieulęknionym Carthorisie - synu Johna Cartera i pięknej Dejah Thoris.
Carthoris książe Helium zostaje podstępnie wrobiony w porwanie Thuvii księżniczki Ptarthu.
Wyprawa do Ptarhtu w celu wyjaśnienia nieporozumienia przybiera nieoczekiwany obrót.
Porywacze majstrują przy kompasie jego statku i w wyniku tego...

Kosmiczny Conan, prekursor gatunku, w tym tomie akcja jednak była mniej interesująca niż w poprzednich.

Kosmiczny Conan, prekursor gatunku, w tym tomie akcja jednak była mniej interesująca niż w poprzednich.

Kolejne przygody i wciągająca akcja... Książka według mnie dalej trzyma poziom i przeczytałem ją jednym tchem...

Kolejne przygody i wciągająca akcja... Książka według mnie dalej trzyma poziom i przeczytałem ją jednym tchem...

Po dwóch bardzo dobrych tomach, ten jest trochę słabszy - praktycznie powtórka, bez nowych pomysłów. Szkoda, że Thuvia nie dostała więcej "czasu antenowego", no ale nie te czasy jeszcze.

Po dwóch bardzo dobrych tomach, ten jest trochę słabszy - praktycznie powtórka, bez nowych pomysłów. Szkoda, że Thuvia nie dostała więcej "czasu antenowego", no ale nie te czasy jeszcze.

Fabuła spójna i fajnie się słucha. Szkoda, że nie nagrano jeszcze kolejnych części.

Fabuła spójna i fajnie się słucha. Szkoda, że nie nagrano jeszcze kolejnych części.

Kolejne przygody na umierającym Marsie. Tym razem przygody przeżywa syn Johna Cartera. Carthoris poszukując porwanej księżniczki Thuvii, zawędruje na tereny planety o których nikt nic nie wie. Jak zwykle akcja toczy się szybko, bohater wychodzi z wielu potyczek cało, są też dziwni mieszkańcy i krwiożercze zwierzęta.

Kolejne przygody na umierającym Marsie. Tym razem przygody przeżywa syn Johna Cartera. Carthoris poszukując porwanej księżniczki Thuvii, zawędruje na tereny planety o których nikt nic nie wie. Jak zwykle akcja toczy się szybko, bohater wychodzi z wielu potyczek cało, są też dziwni mieszkańcy i krwiożercze zwierzęta.

Czuję się szczęściarzem, że mogłem ją przeczytać. Mogłem przez kilka chwil poczuć się daleko stąd, od tej mass medialnej sieczki. Edgar potrafił tak to wspaniale zawrzeć, że nie chciało się odrywać od książki ani na chwilę. Dla mnie, to delicja dla książkofila :-)

Czuję się szczęściarzem, że mogłem ją przeczytać. Mogłem przez kilka chwil poczuć się daleko stąd, od tej mass medialnej sieczki. Edgar potrafił tak to wspaniale zawrzeć, że nie chciało się odrywać od książki ani na chwilę. Dla mnie, to delicja dla książkofila :-)