Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jacuś jest psychopatą. Nie odczuwa ludzkich emocji. Nie planuje dalej niż miesiąc do przodu. Żyje z dnia na dzień bez celu.
Jest też sprzedawcą kokainy. Uważa, że ma wszystko pod kontrolą, bo myśli.
Aż w pewnym momencie wpada w jakiś wir bezsenności i popada w objęcia narkotyku. Nie wie już co jest prawdą, a co mu się śni.
Tacy ludzie to siewcy śmierci i nieszczęścia. Dlatego nie potrafię wykrzesać w sobie zrozumienia ani empatii dla ich pseudofilozoficznej gadki o tym jaki to ja jestem młody piękny i wspaniały. I sprytniejszy od nudnych rówieśników, którzy wpadają w sidła rodziny i kredytów.
Nie kupuję tego.

Jacuś jest psychopatą. Nie odczuwa ludzkich emocji. Nie planuje dalej niż miesiąc do przodu. Żyje z dnia na dzień bez celu.
Jest też sprzedawcą kokainy. Uważa, że ma wszystko pod kontrolą, bo myśli.
Aż w pewnym momencie wpada w jakiś wir bezsenności i popada w objęcia narkotyku. Nie wie j...

Rozwiń

Zwiń

Pan Howard jest łaszywie oskarżony i skazany o morderstwo obcej kobiety, z którą rzekomo wziął ślub. Aby udowodnić niewinność, ucieka i udaje się do jej rodzinnej miejscowości. Tam zostaje pochwycony i zaokrętowany w celu doprowadzenia do wykonania kary śmierci.
Na okręcie znajduje się również panna Ferral - córka bogatego wydawcy gazety.
Statek rozbija się w trakcie burzy, zostaje wciągnięty wgłąb martwego morza Sargassa.
Cała powierzchnia wód tego morza jest pokryta gęstym dywanem wodorostów. Wiele statków tam zaginęło bez wieści.
Z katastrofy ocalało tylko 3 pasażerów - ocalona przez Howarda z katastrofy szalupy panna Ferral, Howard i policjant, który go eskortował. Wszystkie szalupy zatonęły w trakcie sztormu.
Statek zostaje wciągnięty wewnątrz morza Sargassa do centralnie położonej wyspy utworzonej z zaginionych okrętów. Wyspa jest domem dla 22 rozbitków i wśród nich również dla bezwzględnego dowódcy Forbesa.
Styl jest mocno archaiczny, tak samo jak język. Utrudnia to skupienie uwagi na akcji.
Ale warto się przebić, lubię historie o wyspach skarbów, piratach, bitwach na morzu. Polecam.

Pan Howard jest łaszywie oskarżony i skazany o morderstwo obcej kobiety, z którą rzekomo wziął ślub. Aby udowodnić niewinność, ucieka i udaje się do jej rodzinnej miejscowości. Tam zostaje pochwycony i zaokrętowany w celu doprowadzenia do wykonania kary śmierci.
Na okręcie znajduje się rów...

Rozwiń

Zwiń

Mocne.
Początek nieco niepozorny, poznałam wysokiej kultury pana żula o przezwisku "prezydent". Nie jest to jednak jeden z tych, dzięki któremu zostajemy w mgnieniu oka kierownikiem.
Szary świat, przepełniony lekceważeniem, znieczulicą, rozbłyska strugami magii dzięki wyobraźni. Czy to prawda, czy tylko majaki po tanim winie?
Ostatecznie poznajemy człowieka bezgranicznie szanującego życie nawet tych najmniejszych myszek. Człowieka niewidzialnego, który samego siebie również uważa za małe zwierzątko.
Solidarność ze zwierzętami daje mu ich posłuszeństwo, nawet gdy nie tak do końca chciałby, aby życzenie stało się rozkazem.
Historia momentami zabawna, momentami przerażająca.
Daje do myślenia jak skończy człowiek niepozbierany, który nie potrafi wziąć losu w swoje ręce. Osoba nie potrafiąca rozmawiać z ludźmi, tylko ze zwierzętami.
Podziwiam pana autora za świetny warsztat, ciepło, z rozwagą napisaną historię, w której każde słowo ma swoją wagę.

Mocne.
Początek nieco niepozorny, poznałam wysokiej kultury pana żula o przezwisku "prezydent". Nie jest to jednak jeden z tych, dzięki któremu zostajemy w mgnieniu oka kierownikiem.
Szary świat, przepełniony lekceważeniem, znieczulicą, rozbłyska strugami magii dzięki wyobraźni. Czy to pra...

Rozwiń

Zwiń

W drugiej księdze przelała się czara patetycznego nadęcia.
Za dużo opisów ciuchów, jedwabiu, poduszek w Lennie Everama.
Wyprawa Salen i Darena przez pustynię z bliźniakami jest bardziej nużąca niż w pustyni i w puszczy. I kończy się zupełnie niespektakularnie.
Walki z demonami niosą za sobą dodatkowe ryzyko. Okazuje się, że wchłonięcie energii demona przy jego zabiciu nie pozostaje bez konsekwencji.
Chadan - śliczny książe, mimo hartu ducha i waleczności, jest dowodem, że apodyktyczni rodzice wychowują niedecyzyjne fajtłapy emocjonalne.
Olive - co tu dużo mówić, nastolatki bardzo łatwo owinąć wokół palca doświadczonemu strategowi.
Na koniec tej opowieści pozostaje mi w głowie tylko jedno pytanie bez odpowiedzi. Gdzie w tej całej zabawie byli dorośli?

W drugiej księdze przelała się czara patetycznego nadęcia.
Za dużo opisów ciuchów, jedwabiu, poduszek w Lennie Everama.
Wyprawa Salen i Darena przez pustynię z bliźniakami jest bardziej nużąca niż w pustyni i w puszczy. I kończy się zupełnie niespektakularnie.
Walki z demonami niosą za sob...

Rozwiń

Zwiń

Ciągle jeszcze jestem pod wrażeniem walk z demonami, magii ciemności, natłoku rodzajów run. Wszystko to jakoś kłębi mi się w głowie jak tornado.
Klimat fantasy jest podlany akcentami średniowieczno - arabskimi.
Książka zrobiła na mnnie spore wrażenie. Księżniczka/książe Olive z rozkapryszonego kujona przemienia się w brawurowego wojownika.
Zgłębia tajniki sztuki leczniczej, odczytywanie przepowiedni z magicznych kości, finezyjne techniki jakiegoś arabskiego karate.
Największą zaletą tej powieści jest to, że nie czytałam cyklu demonicznego, więc wszystko co tu było opisane jest dla mnie nowe jak cieplutkie bułeczki świeżo obsypane sezamem.
Nowe wydanie ma ładniejszą okładkę.

Ciągle jeszcze jestem pod wrażeniem walk z demonami, magii ciemności, natłoku rodzajów run. Wszystko to jakoś kłębi mi się w głowie jak tornado.
Klimat fantasy jest podlany akcentami średniowieczno - arabskimi.
Książka zrobiła na mnnie spore wrażenie. Księżniczka/książe Olive z rozkapryszo...

Rozwiń

Zwiń

Remedium to najlepsze opowiadanie tego zbioru. Dr Paweł Skórzewski to mój ulubiony bohater twórczości pana Pilipiuka i tu również nie zawodzi. Przedstawia Rosję u schyłku XIX wieku jako kraj straconych szans.
Klementynka - ciekawy wątek, nieco obrócona do góry nogami historia czerwonego kapturka. Może zasługiwałaby na całą książkę? Ma potencjał, tu jednak potraktowana "po łebkach". Myślę, że autor testuje tylko nasze zainteresowanie Klementynką.
Siódma armata - naciągane. Robert Storm przecież nie jest aż takim idiotą, na jakiego go malują.
Profesor śmierć - wspaniały pomysł wplątania pod nogi Skórzewskiemu młodziutkiego Jakuba Wędrowycza! Na tym opowiadaniu szczerze się uśmiałam, gratulacje. Nawet czytałam mężowi fragmenty na głos.
Czasy które nadejdą - główny wątek strasznego losu Klary i fałszywego Bruegla jest interesujący. Niestety opowiadanie zawiera zbyt wiele politycznych poglądów autora, z którymi się nie zgadzam. A już porównanie surogatki do pedofila jest uwłaczające, obleśne i po ludzku obrzydliwe.

Remedium to najlepsze opowiadanie tego zbioru. Dr Paweł Skórzewski to mój ulubiony bohater twórczości pana Pilipiuka i tu również nie zawodzi. Przedstawia Rosję u schyłku XIX wieku jako kraj straconych szans.
Klementynka - ciekawy wątek, nieco obrócona do góry nogami historia czerwonego ka...

Rozwiń

Zwiń