Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Anna i jej narzeczony Henrik oraz ich przyjaciółka z czasów studenckich Milena co roku tradycyjnie wyruszają w wakacje na tydzień na pieszą wędrówkę w góry. Tym razem do grupy znajomych dołącza nowy partner Mileny – Jacob. Jego osoba jest niezbyt przychylnie przyjęta przez Annę i Henrika. Za namową nowego wcześniej ustalona trasa wycieczki ulega zmianie. Uczestnicy decydują się na niezbyt im znane tereny tytułowego Sarka czyli Parku Narodowego w północnej Szwecji.
Z wycieczki, dzięki akcji ratunkowej powraca tylko Anna, która oprócz normalnych w takich warunkach obrażeń na ciele ma jeszcze ślady między innymi duszenia.
Co stało się w trudnych górskich warunkach, surowym klimacie i mrocznej scenerii ?
„Sarek” to thriller napisany w typowym skandynawskim stylu. Wolno rozkręcająca się akcja, częste i przesadnie rozbudowane wątki obyczajowe zwalniające fabułę. Dodajmy to tego jeszcze psychologiczną warstwę walki jednostki o przetrwanie, próby manipulacji grupy oraz plastyczne opisy górskich scenerii a otrzymamy wszystko co książka Ulfa Kvenslera może zaoferować czytelnikowi.
Jak dla mnie w ogólnym rozrachunku za mało i trochę w za słabym stylu.

Anna i jej narzeczony Henrik oraz ich przyjaciółka z czasów studenckich Milena co roku tradycyjnie wyruszają w wakacje na tydzień na pieszą wędrówkę w góry. Tym razem do grupy znajomych dołącza nowy partner Mileny – Jacob. Jego osoba jest niezbyt przychylnie przyjęta przez Annę i Henrika. ...

Rozwiń

Zwiń

We właściwym sobie stylu Graham Masterton spokojnie buduje atmosferę i powoli zaprasza nas do Walhalli. Jednak nie do Krainy Umarłych Bohaterów z nordyckich legend a do posiadłości o takiej samej nazwie, którą wbrew zdrowemu rozsądkowi i zdaniu żony kupuje Craig Bellman, niedługo po zdarzeniu w którym został okradziony i poważnie okaleczony.
A później to już schematycznie. Dom, mający swoją mroczną historię zmienia nowego właściciela psychicznie a fizycznie upodabnia do pierwszego właściciela. Zaczynają ginąć osoby bliskie Craigowi oraz te które go skrzywdziły.
Atmosfera grozy tajemniczego domu plus brutalne opisy tworzą klimat tego horroru, który pierwotnie został wydany prawie 30 lat temu a teraz tylko wznowiony. Niestety to powieść przewidywalna, schematyczna a dodatkowo przez pierwsze sto stron wręcz miejscami nudna i przez to wszystko razem wzięte niezbyt wysoko przeze oceniona.

We właściwym sobie stylu Graham Masterton spokojnie buduje atmosferę i powoli zaprasza nas do Walhalli. Jednak nie do Krainy Umarłych Bohaterów z nordyckich legend a do posiadłości o takiej samej nazwie, którą wbrew zdrowemu rozsądkowi i zdaniu żony kupuje Craig Bellman, niedługo po zdarze...

Rozwiń

Zwiń

Placówka opiekuńcza w zabytkowym domu w Irlandii. Trójka wolontariuszy z trzech państw oraz trójka pacjentów z opóźnieniem intelektualnym i różnymi fobiami oraz ona – spersonalizowana śmierć. Lokalne legendy i wierzenia. To wszystko jest tłem do opowiedzenia przez autora historii o wielu innościach, odmiennych podejściach do nich i metodach walki z nimi oraz różnym postrzeganiu świata.
W ten sposób do rąk czytelnika trafiły wielokrotnie zbyt przeciągnięte wątki, sporymi fragmentami nurzące i zbyt rozwlekłe połączenie ciężkiej fantastyki, słabego horroru i mrocznej powieści obyczajowej której nawet ostateczne i ciekawe połączenie wszystkich wątków nie uratowało i nie wynagrodziło czytelniczego koszmaru ponad pięciuset stron.
Wielki plus za intrygującą okładkę.

Placówka opiekuńcza w zabytkowym domu w Irlandii. Trójka wolontariuszy z trzech państw oraz trójka pacjentów z opóźnieniem intelektualnym i różnymi fobiami oraz ona – spersonalizowana śmierć. Lokalne legendy i wierzenia. To wszystko jest tłem do opowiedzenia przez autora historii o wielu i...

Rozwiń

Zwiń

„Soyang-ri Book’s Kitchen to kuchnia książek wypełnionych zdaniami, które przyniosą Ci pocieszenie i ukojenie”

Po wyprowadzce z Seulu Yujin na kupionej działce w małej miejscowości Soyang-ri tworzy bardzo pomysłową przestrzeń. Jest to połączenie księgarni, gdzie można kupić książki i są prowadzone różnego rodzaju warsztaty oraz oferuje noclegi typu bookstay gdzie podczas pobytu można skupić się na odpoczynku i medytacji przy dobrej książce plus kawiarnia z pyszną kawą i ciastami jako wisienka na tym przepysznym torcie.

„Kuchnia książek” autorstwa Kim Jee Hye to nie tylko nostalgiczna i barwna opowieść o książkach, ich magicznej mocy i ponadczasowych wartościach to także zbiór ludzkich historii których wspólnym mianownikiem jest właśnie Soyang-ri Book’s Kitchen w którym Yujin i jej pracownicy stworzyli miejsce przyciągające wiele osób, przestrzeń poprawiającą odwiedzającemu nastrój, ułatwiającą znaleźć ukojenie i do której ciekawskich przyciągnie przepyszny zapach książek.
Wszystko spakowane w barwne pudełko z różnymi odcieniami kultury koreańskiej dzięki czemu czytelnik oprócz powolnej ale nie nudnej akcji zmuszającej go do refleksji otrzymuje możliwość w ciekawy sposób poznać ten kraj od wewnątrz.

„Soyang-ri Book’s Kitchen to kuchnia książek wypełnionych zdaniami, które przyniosą Ci pocieszenie i ukojenie”

Po wyprowadzce z Seulu Yujin na kupionej działce w małej miejscowości Soyang-ri tworzy bardzo pomysłową przestrzeń. Jest to połączenie księgarni, gdzie można kupić książki i są p...

Rozwiń

Zwiń

„Ach, mamo, dla Twych dziatek
Zamknięta do nieba droga”

Odgłosy rodem z wesołego miasteczka, dzieci cytujące po litewsku fragment II części Dziadów, Pan Tadeusz i Zamachowski. Takie powracające co noc koszmary mają Dorota i Janusz. W końcu postanawiają rozwiązać zagadkę, która łączy wszystkie elementy ich koszmarów. Zwieńczenie następuje w Halloween czyli dawne Dziady w tajemniczym domu na Suwalszczyźnie. Do wigilii para ma spokojne sny. W tym dniu podczas zakupów zaczynają pojawiać się im dziwne postaci. Pomagając przybyszom z pomiędzy światów pomagają również sobie.
Sześć ciekawych pomysłów zostało zmarnowanych przez drastyczne i bolesne dla fabuły spłycenie oraz uproszczenie. Wielka szkoda, że wątki nie zostały bardziej rozbudowane i że lepiej nie wykorzystano ich potencjałów.
W efekcie słuchowisko grozy „Pomiędzy” duetu panów Wojtka i Zygmunta Miłoszewskich to mimo dobrze rokującego początku i ciekawych pomysłów tylko średniej klasy, monotonny twór.

„Ach, mamo, dla Twych dziatek
Zamknięta do nieba droga”

Odgłosy rodem z wesołego miasteczka, dzieci cytujące po litewsku fragment II części Dziadów, Pan Tadeusz i Zamachowski. Takie powracające co noc koszmary mają Dorota i Janusz. W końcu postanawiają rozwiązać zagadkę, która łączy wszys...

Rozwiń

Zwiń

W wieku 23 lat Henryk Ptasznik dał się sprowokować trzem napastnikom i przekraczając granicę obrony koniecznej doprowadził do śmierci jednego z nich.
Teraz mając 43 lata i odbytą karę, pod zmienionym nazwiskiem jako Heinrich Vogel stara się prowadzić nowe i spokojne życie.
Jednak mroki przeszłości nie pozwalają o sobie zapomnieć.
Przy burcie swojej wymarzonej łodzi odkrywa zawinięte w folie zwłoki kobiety, która była asystentką jego ojca oraz świadkiem wydarzeń które doprowadziły do skazania Henryka. A wszystko to ma miejsce 2 dni po śmierci ojca Henryka w wypadku prywatnego śmigłowca.
Jako, że Ptasznik senior był zamieszany w nielegalny handel bronią na wielką skalą sprawą zajmuje się CBŚP.
Dodatkowo pewne wysoko postawione osoby z półświatka nie do końca są przekonane do śmierci ojca Henryka i poprzez byłego współwięźnia Miszę zmusza młodego Ptasznika do prowadzenia prywatnego dochodzenia w sprawie wyjaśnienia okoliczności śmierci ojca, które przy pomocy komisarz CBŚP Iwony Banach Henryk prowadzi.
Ciekawostką dla fanów twórczości pana Marka jest fakt, że Heinrich Vogel jest postacią, która przewija się w trzecim tomie cyklu o aspirancie Przeworskim pod tytułem „Milczenie”
Marek Stelar – Laureat Nagrody Wielkiego Kalibru 2023 roku – po raz kolejny oddaje w ręce czytelnika przemyślnie skonstruowaną opowieść której akcja pomimo niezbyt dużego tempa jest ciekawa i wciągająca.

W wieku 23 lat Henryk Ptasznik dał się sprowokować trzem napastnikom i przekraczając granicę obrony koniecznej doprowadził do śmierci jednego z nich.
Teraz mając 43 lata i odbytą karę, pod zmienionym nazwiskiem jako Heinrich Vogel stara się prowadzić nowe i spokojne życie.
Jednak mroki prz...

Rozwiń

Zwiń

„On nadchodzi z siła jakiej jeszcze nie widzieliście, ratujcie się póki możecie. On idzie i nie będzie miał litości”

Wiatr Halny wywołuje wśród wielu ludzi dziwne, często bardzo skrajne emocje. Agresje, depresje, stany lękowe, nadpobudliwość, melancholię, zadumę, a co dopiero może spowodować super Halny.

7 wątków, 5 dni, 1 miasto i jeden halny.
Kolorowa postać lokalnego proroka przewidującego czarną przyszłość i ogłaszającego ją przypadkowym przechodniom w centrum Krupówek.
Ratowniczka medyczna bezgranicznie oddana swojej pracy.
Recepcjonista z epizodem gwałtu i nieudaną próbą samobójczą.
Bogacz żyjący z naciągania i oszukiwania naiwnych, łatwowiernych osób.
Janusz, Grażyna i ich bliźniaki, specyficzna rodzina turystów ze stolicy.
Kobieta katowana przez swojego męża – sadystę.
Policjant z Pomorza uciekający przed prześladującymi go demonami z przeszłości.
Taka mieszanka różnorodnych charakterów, odmiennych osobowości w odciętym od świata przez powalone drzewa mieście w naelektryzowanej aurze zbliżającego się coraz szybciej halnego musi doprowadzić do eskalacji.
Głównym bohaterem jest żywioł – zakopiański wiejący w marcu halny. Co już na wstępie odróżnia tę książkę od innych jakie możemy spotkać na polskim rynku czytelniczym. I nie ukrywam, ten fakt był motywem dla którego sięgnąłem po pozycję pani Marii Gąsiennicy-Zawadzkiej.
Mieszkańcy Podhala przypisują tego rodzaju wiatrowi nadprzyrodzone moce co skrzętnie wykorzystała i umiejętnie opisała autorka. Nietuzinkowy pomysł, umiejętnie budowana fabuła, powoli rozkręcająca się akcja i… zamiast solidnego i mocnego zakończenia czytelnik otrzymuje zwieńczenie rodem ze średniej klasy powieści fantasy. Całości brakuje kropki nad „i”, przysłowiowej wisienki na torcie powodującej że „Gniew halnego” byłby super książką a nie tylko dobrze zapowiadającą się ale tylko trochę ponad przeciętną powieścią.


„Widziałam jak Giewont spływa krwią a krzyż na jego szczycie płonie. Idzie zniszczenie i chaos a za nimi kroczy śmierć”

„On nadchodzi z siła jakiej jeszcze nie widzieliście, ratujcie się póki możecie. On idzie i nie będzie miał litości”

Wiatr Halny wywołuje wśród wielu ludzi dziwne, często bardzo skrajne emocje. Agresje, depresje, stany lękowe, nadpobudliwość, melancholię, zadumę, a co dopiero może spowodo...

Rozwiń

Zwiń

Zazwyczaj sięgając po zbiór opowiadań należy przygotować się na jeden super hit, kilka dobrych, kilka średnich i ewentualnie coś słabszego czyli gniot i zapchaj dziura. W przypadku zbioru opowiadań „Po zachodzie słońca” Stephena Kinga mamy do czynienia z mieszaniną słabych i gorszych utworów, brakuje przynajmniej jednej super historii do jakich na przestrzeni tylu lat przyzwyczaił nas autor spod znaku czarnego humoru i makabry, horroru i grozy. Poczułem się jakby z powodu zbliżających się terminów pan Stephen wyciągnął z przepastnych czeluści swojego biurka zakurzone i prawie już zapomniane pozostałości twórcze i postanowił je odświeżyć – o czym między słowami we wstępie delikatnie sugeruje czytelnikowi i pragnie się przed nim usprawiedliwić.
Wynikiem tego wszystkiego niestety jest fakt, że żadne z zaprezentowanych opowiadań nie utkwiło mi w pamięci, zaraz po przeczytaniu wylatywały z głowy co skłoniło mnie do dłuższego zastanowienia się przed sięgnięciem po kolejne książki Kinga.

Zazwyczaj sięgając po zbiór opowiadań należy przygotować się na jeden super hit, kilka dobrych, kilka średnich i ewentualnie coś słabszego czyli gniot i zapchaj dziura. W przypadku zbioru opowiadań „Po zachodzie słońca” Stephena Kinga mamy do czynienia z mieszaniną słabych i gorszych utwor...

Rozwiń

Zwiń

Po ostatniej strzelaninie z której – jeśli wierzyć lekarzom – cudem uszła z życiem, prywatna detektyw Dioniza Remańska odbudowuje pokiereszowaną sprawność fizyczną na Oddziale Rehabilitacyjnym w szpitalu w Klonowicach. Już po czterech dniach pobytu podczas zabiegów z hydroterapii personel szpitalny odnajduje zwłoki jednej z pacjentek, Dioniza jako jedyna zachowuje zimną krew. Z ramienia policji śledztwo prowadzi komisarz Jakub Zapata, robi to jednak tak nieudolnie, że to sprawy wtrąca się pani detektyw, której jako jedynej zależy na poznaniu sprawcy.

To już szóste spotkanie z sympatyczną Dionizą Remańską, choć tym razem to nie ona jest główną postacią w książce. I może właśnie dzięki temu tę pozycję pani Hanny Greń czyta się przyjemniej a akcja jest świeższa i ciekawsza niż poprzednie części cyklu jednak nadal to tylko średni kryminał, który można przeczytać nie angażując się zbytnio intelektualnie.

Po ostatniej strzelaninie z której – jeśli wierzyć lekarzom – cudem uszła z życiem, prywatna detektyw Dioniza Remańska odbudowuje pokiereszowaną sprawność fizyczną na Oddziale Rehabilitacyjnym w szpitalu w Klonowicach. Już po czterech dniach pobytu podczas zabiegów z hydroterapii personel ...

Rozwiń

Zwiń

Książka „Kiedy byłyśmy ptakami” autorstwa pani Ayanny Lloyd Banwo to moje pierwsze spotkanie z literaturą pochodzącą z Trynidadu. Byłem bardzo ciekawy tego spotkania.

Ona – Yejide St. Bernard – kobieta która dzięki umiejętnością przekazywanym z pokolenia na pokolenia kobietą w jej rodzinie pomaga przeprowadzać dusze osób zmarłych w zaświaty oraz ułatwiać żywym pogodzenie się z utratą najbliższych.
On – Emmanuel Darwin – wychowany w duchu i kulturze rastafarian stroniący od wszelkich punktów styku świata żywych ze światem umarłych zmuszony przez ubóstwo do złamania zakazów obcowania ze śmiercią i rozpoczyna pracę na cmentarzu jako grabarz.
Dwa światy, dwie osoby, dwie perspektywy do tego samego tematu.

Urzekająca i niebanalna opowieść o różnym podejściu do umierania, dzięki krótkim i wciągającym rozdziałom pozwala czytelnikowi we własnym tempie delektować się pełną emocji i uczuciowych subtelności opowieścią o śmierci.
Dodatkowym smakiem jest ukazanie barwnego klimatu karaibskiego, kolorytu i wierzeń ludowych.

Książka „Kiedy byłyśmy ptakami” autorstwa pani Ayanny Lloyd Banwo to moje pierwsze spotkanie z literaturą pochodzącą z Trynidadu. Byłem bardzo ciekawy tego spotkania.

Ona – Yejide St. Bernard – kobieta która dzięki umiejętnością przekazywanym z pokolenia na pokolenia kobietą w jej rodzini...

Rozwiń

Zwiń