Zaczynając czytać "Marinę" nie rozumiałam za co się wzięłam. To nie jest tylko piękna, tajemnicza, wzruszająca opowieść o Barcelonie dla młodszych czytelników. (Dlaczego tak myślałam?) Nie lubię się bać w taki sposób w jaki się przez nią bałam. Mimo tego czytałam dalej. O dziwo największe wrażenie zrobiła na mnie właśnie ta straszniejsza, obrzydliwsza pierwsza część, dając mi coś, czego nie lubię i zwykle świadomie staram się unikać. Być może obiektywnie patrząc "Marina" zasługuje na odrobinę wyższą ocenę, ale jest to książka wybitnie nie w moim typie a do tego zawiodłam się na zakończeniu, którego z niezbyt subtelną pomocą autora domyśliłam się dużo wcześniej.
Pisząc na około, żeby nie wymsknął się żaden spojler, mocniej zapadła mi w głowie reakcja jednego z głównych bohaterów na wydarzenia zawarte w zakończeniu. To do kogo i w jakim celu się udał, znając doskonale koszt.

Zaczynając czytać "Marinę" nie rozumiałam za co się wzięłam. To nie jest tylko piękna, tajemnicza, wzruszająca opowieść o Barcelonie dla młodszych czytelników. (Dlaczego tak myślałam?) Nie lubię się bać w taki sposób w jaki się przez nią bałam. Mimo tego czytałam dalej. O dziwo największe wrażenie zrobiła na mnie właśnie ta straszniejsza, obrzydliwsza pierwsza część, dając...

Zbytnio nie mam nic do powiedziała. Dobra książka czuć tę Barcelone którą Zafón zawsze tak piękne opisuje, trzyma w napięciu od ostnich 100 stron nie mogłem się oderwać ani na minutę

Zbytnio nie mam nic do powiedziała. Dobra książka czuć tę Barcelone którą Zafón zawsze tak piękne opisuje, trzyma w napięciu od ostnich 100 stron nie mogłem się oderwać ani na minutę

Magiczna. Wciągnęła mnie praktycznie od pierwszych stron.
To moje pierwsze spotkanie z Zafonem i coś czuję, że nie ostatnie.

Magiczna. Wciągnęła mnie praktycznie od pierwszych stron.
To moje pierwsze spotkanie z Zafonem i coś czuję, że nie ostatnie.

Przed zakupem tej książki widziałam naprawdę dużo pozytywnych opinii na jej temat i szczerze przyznam, że się nie zawiodłam Styl pisania Zafóna mnie zachwycił.

Ta historia była niesamowicie intrygująca. W niektórych momentach naprawdę mocno odczuwałam grozę, jaka towarzyszyła bohaterom. Muszę przyznać, że nawet się lekko bałam. 🫣
Czasami wydawało mi się, że czuję ten dziwny odór, albo że słyszę głosy, które właśnie oni słyszeli albo czuli.

Kocham Hiszpanię i tutaj Carlos dosłownie przetransportował mnie do pięknych okolic Barcelony, widziałam te urokliwe uliczki i zachwycające budowle.
Była to krótka powieść, ale zawierała to co powinna, żebym się wciągnęła. Był mrok, tajemnica, młodzieńcze zauroczenie i strata (co nie ukrywam, troszkę mnie wzruszyło).

Czytałam ją akurat w czasie Halloween i był to idealny moment na leciutką książkę z grozą.
Polecam ją szczególnie na jesienne wieczory, naprawdę wprowadza niesamowity klimat

Przed zakupem tej książki widziałam naprawdę dużo pozytywnych opinii na jej temat i szczerze przyznam, że się nie zawiodłam Styl pisania Zafóna mnie zachwycił.

Ta historia była niesamowicie intrygująca. W niektórych momentach naprawdę mocno odczuwałam grozę, jaka towarzyszyła bohaterom. Muszę przyznać, że nawet się lekko bałam. 🫣
Czasami wydawało mi się, że czuję ten...

Bardzo wymęczyła mnie ta książka. Człowiek zmęczony, to człowiek zły. A wtedy już tylko krok dzieli go od wystawienia lekturze dwóch gwiazdek (*czterech, według skali LC).
Jedyne, czego nie sposób odmówić "Marinie" to klimat, który otacza czytelnika swoimi ramionami już od pierwszych zdań. Niestety, tajemnicza i osobliwa aura nie nakarmiły mnie wystarczająco. Właściwie, to w ogóle. Nie byłam w stanie wykrzesać sympatii do żadnego z bohaterów, nie dawałam też szczególnej wiary w siłę więzi zawiązanej pomiędzy głównym duo. Wnioskuję, że bez niej czytelnikowi raczej trudno wsiąknąć w barcelońskie perypetie. Sama przygoda, która miała porwać mnie od pierwszego pokonanego zaułka, zaserwowała mi jedynie znużenie. Chyba po prostu mam dość historii, w których bohaterowie stanowią odzwierciedlenie memicznego białasa z przewidywalnych horrorów i robią dokładnie to, czego nie powinni. I WIEM, że to właśnie te działania popychają całą akcję do przodu, ale jednocześnie odbierają mi całą przyjemność z lektury. Prawdopodobnie 6 na 10 przeczytanych przeze mnie książek cechuje się podobnym schematem, ale w przypadku "Mariny" odczuwałam go zdecydowanie zbyt mocno. No i chyba po raz kolejny potwierdza się, że nie jestem docelowym odbiorcą wątków fantastycznych.

Okropnie się czuję pisząc to wszystko, bo przecież mamy do czynienia z ZAFÓNEM. Gdy parę lat temu konsumowałam jego literackie początki, z "Księciem Mgły" na czele, pamiętam, że byłam w miarę usatysfakcjonowana. Nie było to coś absolutnie "mojego", natomiast czas spędzony na ich lekturze trudno uznać za stracony. Trudno powiedzieć, czy mój gust czytelniczy przeszedł tak diametralną metamorfozę, czy może wina leży po stronie PRZEOKROPNEGO wydania kieszonkowego... "Marina" może doczeka się drugiej szansy. A może nie.

Bardzo wymęczyła mnie ta książka. Człowiek zmęczony, to człowiek zły. A wtedy już tylko krok dzieli go od wystawienia lekturze dwóch gwiazdek (*czterech, według skali LC).
Jedyne, czego nie sposób odmówić "Marinie" to klimat, który otacza czytelnika swoimi ramionami już od pierwszych zdań. Niestety, tajemnicza i osobliwa aura nie nakarmiły mnie wystarczająco. Właściwie, to...

Fantastyczna. Tak wciągająca, że byłam gotowa spóźnić się na studniówkę, byle tylko dokończyć "tylko jeszcze jeden rozdział". Dzięki tej książce poznałam twórczość Zafona, który niezmiennie jest moim autorem numer 1.

Fantastyczna. Tak wciągająca, że byłam gotowa spóźnić się na studniówkę, byle tylko dokończyć "tylko jeszcze jeden rozdział". Dzięki tej książce poznałam twórczość Zafona, który niezmiennie jest moim autorem numer 1.

Ten język jest poprostu piękny

Ten język jest poprostu piękny

Już myślałam, że po Trylogii mgły Marina będzie lekturą ciekawszą, jednak spotkałam się po prostu z czwartą częścią sagi o tym samym. Potwory nie wyłaniają się z mgły, ale reszta bardzo podobna. Schemat fabuły identyczny jak w poprzednich książkach autora. Para nastolatków próbuje rozwikłać zagadkę upiorów. Dość ciekawe intrygi kończące się rozczarowującą kulminacją. Tak jakby ciekawy film thriller zmieniał się powoli w kreskówkę dla dzieci. Sentymentalny koniec też już się powtarzał w dziełach Zafona.

Już myślałam, że po Trylogii mgły Marina będzie lekturą ciekawszą, jednak spotkałam się po prostu z czwartą częścią sagi o tym samym. Potwory nie wyłaniają się z mgły, ale reszta bardzo podobna. Schemat fabuły identyczny jak w poprzednich książkach autora. Para nastolatków próbuje rozwikłać zagadkę upiorów. Dość ciekawe intrygi kończące się rozczarowującą kulminacją. Tak...

Do Zafona mam sentyment. Ale nie jest to super pozycja. Książką raczej dedykowana dla tzw. "young adult" , młodych dorosłych. Jest trochę grozy jest trochę romansu, jest trochę dramatu. Ale łez nie wyciska. Solidna pozycja. Można się zapoznać przed "Cieniem Wiatru".

Do Zafona mam sentyment. Ale nie jest to super pozycja. Książką raczej dedykowana dla tzw. "young adult" , młodych dorosłych. Jest trochę grozy jest trochę romansu, jest trochę dramatu. Ale łez nie wyciska. Solidna pozycja. Można się zapoznać przed "Cieniem Wiatru".

Ostatnia książka Zafona w tym roku. Tym samym mogę powiedzieć, że przeczytałam wszystkiego jego książki. Mamy tutaj historię nastolatków, którzy rozwiązują tajemnice związaną z morderstwami. Morderstwa te dzieją się oczywiście w Barcelonie. Obserwujemy relacje dwójki młodych ludzi, którzy mocno angażują się w sprawy dorosłych. Widzimy też rodzące się między nimi uczucie. Sprawy dorosłych są mocno demoniczne i mroczne. Poznajemy historię Michala Kolvenika, który fascynował się naprawianiem ludzkich ciał. Za wszelką cenę. Nie wiele to ma wspólnego z leczeniem, bardziej idziemy w stronę wskrzeszenia. Polecam

Ostatnia książka Zafona w tym roku. Tym samym mogę powiedzieć, że przeczytałam wszystkiego jego książki. Mamy tutaj historię nastolatków, którzy rozwiązują tajemnice związaną z morderstwami. Morderstwa te dzieją się oczywiście w Barcelonie. Obserwujemy relacje dwójki młodych ludzi, którzy mocno angażują się w sprawy dorosłych. Widzimy też rodzące się między nimi uczucie....