A Court of Frost and Starlight

Całkiem niezła. Najbardziej mnie interesowała tutaj relacja Nesty z Cassianem, czy oni w końcu ze sobą będą czy nie. Czy chociaż pogadają jak normalni ludzie. Rhys i Feyra, jak zwykle spijają sobie z dziubków, a Elaina nadal nie chce dopuścić do siebie Luciena. No i trochę szkoda mi było Tamlina. Co z tego, że nawywijał w poprzednich tomach, i tak szkoda mi chłopa.

Całkiem niezła. Najbardziej mnie interesowała tutaj relacja Nesty z Cassianem, czy oni w końcu ze sobą będą czy nie. Czy chociaż pogadają jak normalni ludzie. Rhys i Feyra, jak zwykle spijają sobie z dziubków, a Elaina nadal nie chce dopuścić do siebie Luciena. No i trochę szkoda mi było Tamlina. Co z tego, że nawywijał w poprzednich tomach, i tak szkoda mi chłopa.

Odcinek świąteczny w pełnej okazałości, ale czy koniecznie warty pominięcia? Nie do końca.
Całość opowiada o życiu po wojnie z Hybernią, zabiciu króla i powrocie do "normalności". Większość rozdziałów Feyre właściwie nie wnosi wiele do samej historii, otrzymujemy opis jej życia oraz przemyśleń, tego jak angażuje się w odbudowę ducha Velaris. Jest to miłe doszlifowanie jej historii, ale raczej nie niezbędne do tego, aby uznać opowieść za kompletną. Zwłaszcza miłe były fragmenty, w których Feyre zajmuje się sprawami Dworu Nocy, bądź opisuje, jak robi to Rhysand. W końcu trochę realnych zobowiązań, a nie tylko zadziwianie tytułem High Lady.
Tym, co sprawia, że ostatecznie nie żałuję poświęcenia czasu na ACOFAS, są rozdziały Rhysanda odwiedzającego obóz Illyrów oraz Dwór Wiosny, a także rozdziały Cassiana i Morrigan. Te fragmenty dodają bardzo dużo kontekstu do późniejszych, jak i wcześniejszych wydarzeń. Odkrywają kilka tajemnic, pokazują jak wyglądają sprawy poza szczęśliwym małżeństwem Rhysa i Feyry. Niebagatelny w kontekście początku 4 części serii jest również kontekst dla sytuacji Nesty.

Opowieść była krótka, a między wypełniaczami odcinka świątecznego, znalazło się kilka smaczków wartych poznania.

Odcinek świąteczny w pełnej okazałości, ale czy koniecznie warty pominięcia? Nie do końca.
Całość opowiada o życiu po wojnie z Hybernią, zabiciu króla i powrocie do "normalności". Większość rozdziałów Feyre właściwie nie wnosi wiele do samej historii, otrzymujemy opis jej życia oraz przemyśleń, tego jak angażuje się w odbudowę ducha Velaris. Jest to miłe doszlifowanie jej...

Bardzo fajny dodatek a zarazem wprowadzenie do 4 tomu.
Dużo się dowiadujemy z życia Feyre i Rhysa i reszty przyjaciół w domu, w Velaris. Może i nie ma walki ale jednak dużo o ranach po wojnie jakie pozostały w bohaterach. Niepewnościach i żalach a także o planach Księcia i Księżnej Dworu Nocy.
Bardzo mi się podobał ten tom z serii mimo że nie ulubiony jednak fajny 💖
Polecam !

Bardzo fajny dodatek a zarazem wprowadzenie do 4 tomu.
Dużo się dowiadujemy z życia Feyre i Rhysa i reszty przyjaciół w domu, w Velaris. Może i nie ma walki ale jednak dużo o ranach po wojnie jakie pozostały w bohaterach. Niepewnościach i żalach a także o planach Księcia i Księżnej Dworu Nocy.
Bardzo mi się podobał ten tom z serii mimo że nie ulubiony jednak fajny 💖
Polecam !

Powrót do Maas po wielu latach był całkiem udany, zwłaszcza, że po książkę sięgnąłem pod wpływem impulsu, odwiedzając bibliotekę i szukając czegoś krótkiego na podróż.

Historia przedstawiona w "Dworze szronu i blasku gwiazd" jest bardzo powolna, skupia się głównie na wydarzeniach zaraz po wojnie, więc z bohaterami przeżywamy kolejne dni i tygodnie we względnym spokoju. Co prawda w powietrzu nadal coś wisi i coś bezustannie naszych bohaterów martwi, ale to pewnie będzie rozwinięte dopiero w kontynuacji, za którą oczywiście się zabiorę (tym razem nie po kilku dobrych latach).

Najbardziej zainteresował mnie wątek Nesty i jej niechęci do wszystkiego, co reprezentują sobą Fae. Starania Feyry o jej zainteresowanie były chyba najpoważniejszym elementem książki, a wszystko zwieńczone zostało podczas Przesilenia Zimowego, na które wszyscy bohaterowie czekali z niecierpliwością. Mam nadzieję, że jej wątek będzie rozwinięty jeszcze bardziej, no i oczywiście mam nadzieję również na to, że odnajdzie ona szczęście w świecie, do którego została wciągnięta bez jej zgody i chęci.

Książkę polecam, tak jak wszystkie inne książki Maas, ale jest to również pozycja, którą można (prawdopodobnie) sobie odpuścić, bo jakoś dużo do budowy świata nie wprowadza.

Powrót do Maas po wielu latach był całkiem udany, zwłaszcza, że po książkę sięgnąłem pod wpływem impulsu, odwiedzając bibliotekę i szukając czegoś krótkiego na podróż.

Historia przedstawiona w "Dworze szronu i blasku gwiazd" jest bardzo powolna, skupia się głównie na wydarzeniach zaraz po wojnie, więc z bohaterami przeżywamy kolejne dni i tygodnie we względnym spokoju. Co...

Filler episode, Christmas special - zwał jak zwał, równie dobrze ta książka mogłaby nie istnieć. Rozumiem, że jest mostem między 3 a 5 tomem ale bardzo mocno odcina mi się stylem od reszty. Lubię tę serię ale po przeczytaniu mam bardzo mieszane uczucia, które przechylają się trochę w stronę niechęci do tej części.

Filler episode, Christmas special - zwał jak zwał, równie dobrze ta książka mogłaby nie istnieć. Rozumiem, że jest mostem między 3 a 5 tomem ale bardzo mocno odcina mi się stylem od reszty. Lubię tę serię ale po przeczytaniu mam bardzo mieszane uczucia, które przechylają się trochę w stronę niechęci do tej części.

Dwór szronu i blasku gwiazd to niezwykły dodatek do serii. Odbiega on znacznie od "pełnoprawnych" tomów.
Bije od niego niesamowity spokój i nadzieja. Strony i zawarte w nich historie otulają nas niczym ciepły płaszcz zimą.
Czytając, czułam się niesamowicie zreksowana, jakby ta książka przenosiła mnie do mojego czytelniczego domu. Do pokochanych wcześniej bohaterów, ich codzienności.
Pomogła wyciszyć emocje po poprzednich wydarzeniach. Znów zanurzyć się w świecie pełnym magii, tym razem jednak pokazanym z całkowicie innej perspektywy. Autorka tą częścią podarowała coś pięknego czytelnikom - czas. Czas, dzięki któremu nie musieliśmy się jeszcze rozstawać z bohaterami i cudownym Velaris. Mogliśmy zanurzyć się w ich codzienności i patrzeć z boku jak nadzieja na lepsze jutro wzrasta z każdą stroną.

Dwór szronu i blasku gwiazd to niezwykły dodatek do serii. Odbiega on znacznie od "pełnoprawnych" tomów.
Bije od niego niesamowity spokój i nadzieja. Strony i zawarte w nich historie otulają nas niczym ciepły płaszcz zimą.
Czytając, czułam się niesamowicie zreksowana, jakby ta książka przenosiła mnie do mojego czytelniczego domu. Do pokochanych wcześniej bohaterów, ich...

Bądźmy szczerzy, nie ma bardziej comfy części Dworów właśnie od tej. Może i nie ma w niej za dużo akcji, tempo jest raczej spokojne, ale według mnie taki przerywnik był potrzebny. Stało się nostalgicznie, klimatycznie i bardzo świątecznie. Zaczęły się przygotowania do przesilenia zimowego, a to oznacza tylko jedno: BOŻE NARODZENIE.

Patrząc na to co działo się przez pierwsze trzy części Dworów to jestem zadowolona, że Maas dała odpocząć bohaterom. W końcu mamy okazję poznać ich z tej "normalnej" strony. Może i nie widzimy ich takiego prawdziwego życia codziennego, bo odbudowa miasta i dworu do tego się nie wlicza, ale chociaż nie musieli latać z mieczami i walczyć.

Tak do końca sielankowo nie jest, ponieważ bohaterowie zaczynają pokazywać swoje drugie oblicze i ukazują się ich wojenne traumy. Szczerze mówiąc to momentami serduszko mi miękkło i miałam ochotę ich wszystkich wyściskać. No przykro się czytało o tych wszystkich złych rzeczach... Cieszę się, że Feyra wyszła obronną ręką i odnalazła się w roli księżnej Dworu Nocy. Bardzo pasuje do niej ta rola, ponieważ widać, że ona naprawdę CHCE pomagać innym.

Może i to najnudniejszy tom z tej serii, momentami brzmiał jak fanfiction, ale mi się mega spodobał. Cudownie było wrócić do moich ulubionych bohaterów, nawet do Nesty, która w tym tomie jest jaka jest (potem będzie lepiej).

Bądźmy szczerzy, nie ma bardziej comfy części Dworów właśnie od tej. Może i nie ma w niej za dużo akcji, tempo jest raczej spokojne, ale według mnie taki przerywnik był potrzebny. Stało się nostalgicznie, klimatycznie i bardzo świątecznie. Zaczęły się przygotowania do przesilenia zimowego, a to oznacza tylko jedno: BOŻE NARODZENIE.

Patrząc na to co działo się przez...

https://www.instagram.com/p/C7OMDwgt31t/

Dodatek do serii Dwory do idealna pozycja na chwilę oddechu po dotychczasowej akcji i tej, która czeka nas w kolejnym tomie.

Emocje ujęte w tym dodatku chwyciły mnie za serce i wywołały łzy wzruszenia. Było też trochę bólu, żalu, ale także radości, a czytanie o wszystkich bohaterach było cudowne, niczym ciepły blask kominka w domowym zaciszu ❤️

Podczas całej serii bardzo zżyłam się z postaciami stworzonymi przez autorkę, jakby to byli moi przyjaciele oraz kompani, przez co każda ich emocja odbija się w mojej duszy szerokim echem 😍

https://www.instagram.com/p/C7OMDwgt31t/

Dodatek do serii Dwory do idealna pozycja na chwilę oddechu po dotychczasowej akcji i tej, która czeka nas w kolejnym tomie.

Emocje ujęte w tym dodatku chwyciły mnie za serce i wywołały łzy wzruszenia. Było też trochę bólu, żalu, ale także radości, a czytanie o wszystkich bohaterach było cudowne, niczym ciepły blask kominka w...

Coś niesamowitego. Dalej nie mam słów by opisać jak kocham ten świat i jak cudowny on jest. Nie wiem jak będę w stanie żyć nie myśląc o tym świecie oraz o ich losach, bo co raz bliżej końca...

Coś niesamowitego. Dalej nie mam słów by opisać jak kocham ten świat i jak cudowny on jest. Nie wiem jak będę w stanie żyć nie myśląc o tym świecie oraz o ich losach, bo co raz bliżej końca...

Jeśli będziemy porównywać ten tom do poprzednich to niestety wypadnie słabo, bo nie mamy tu żadnych wydarzeń które by spowodowały szybsze bicie serca. Ale ja należę do tej części fanów, którym ta część i tak się podoba. Fajnie było spojrzeć na codzienność w Velaris, na bohaterów w ich prywatnym życiu, bez wielkich bitew, spiskowania itp itd.
Więcej POV’s, więcej szczegółów do wyłapania (dużo lepiej się to czyta za drugim razem😅),więcej Rhysanda🥹🤭😍 😈
Wg mnie to taka nowelka na złapanie oddechu przed kolejnymi tomami, i zakończenie historii z punktu widzenia Rhys’a i Feyry🥲

Jeśli będziemy porównywać ten tom do poprzednich to niestety wypadnie słabo, bo nie mamy tu żadnych wydarzeń które by spowodowały szybsze bicie serca. Ale ja należę do tej części fanów, którym ta część i tak się podoba. Fajnie było spojrzeć na codzienność w Velaris, na bohaterów w ich prywatnym życiu, bez wielkich bitew, spiskowania itp itd.
Więcej POV’s, więcej...